Powszechnie przyjętą praktyką w nowoczesnych architekturach systemów backupu jest zastosowanie tzw. progu dyskowego, czyli urządzenia wyposażonego w niedrogie i pojemne dyski SATA, umożliwiające w zależności od wymagań retencji danych składowanie kopii zapasowych. Stosowanie urządzeń dyskowych, zwłaszcza w dużych systemach backupu, umożliwia podzielenie zadań backupowych w zależności od uzyskiwanych wyników transmisji ciągłej z backupowanych serwerów. I tak na przykład, strumienie transmitowane z dużą szybkością można skierować bezpośrednio na napędy taśmowe biblioteki, które zostaną wysycone, natomiast strumienie z niskim poziomem transmisji skierować na dyski, a następnie już poza oknem backupu skierować je na taśmy, wykorzystując pełną szybkość zapisu (dla LTO 4 jest to 120 MB/s). Wykorzystanie urządzeń dyskowych umożliwia również uzyskanie lepszych parametrów RTO oraz RPO, co w przypadku niektórych systemów produkcyjnych nabiera kluczowego znaczenia. Często wąskim gardłem okazuje się sam serwer backupu, zwłaszcza gdy jest to maszyna starszej generacji, wyposażona w słabszy procesor oraz mniej pamięci RAM i wolnych dysków wewnętrznych, a więc elementy kluczowe podczas procesu indeksacji w bazie backupowanych danych.

Z przyczyn wydajnościowych, dla dużej liczby serwerów zawierających duże ilości danych, tradycyjny backup po sieci LAN staje się mało efektywny i niejednokrotnie przeciąga okno backupu w trudny do zdefiniowania czas. W tego typu przypadkach powszechnie przyjętą praktyką jest zbudowanie i wykorzystanie do backupu sieci SAN. Dysponując szybką siecią SAN, kopie zapasowe są wykonywane z przepustowością oferowaną przez technologię Fibre Channel, a sieć LAN wtedy służy najczęściej do przesyłania metadanych do bazy serwera backupu. Posiadanie sieci SAN opartej na macierzy dyskowej umożliwia również przeniesienie na nią danych z dysków wewnętrznych serwerów, a to z kolei umożliwia włączenie w system backupu narzędzi oferowanych przez producentów macierzy, takich jak kopie migawkowe - snapshot, protokół NDMP dla backupu środowisk plikowych i podejście off-host backup.

Off-host - poza hostem

Jest to jedno z najlepszych rozwiązań do przeprowadzenia backupu dużej ilości danych z dysków wewnętrznych serwerów. W backupie typu off-host wolumeny serwera znajdujące się na sieciowej pamięci masowej są wystawiane jako zasób do serwera backupu. Ten ostatni może wtedy skopiować dane z takiego wolumenu bez jakiegokolwiek obciążania serwera źródłowego po szybkiej sieci SAN.

W środowiskach niezwirtualizowanych oprogramowanie backupu kontaktuje się z serwerem źródłowym i przekazuje mu polecenie wykonania kopii migawkowej danych, przeznaczonych do zbackupowania. Serwer źródłowy wykorzystuje następnie oprogramowanie dostarczone przez producenta pamięci masowej, aby wykonać spójny snapshot na macierzy. W dalszej kolejności serwer backupu montuje kopię migawkową i wykonuje z niej backup na dyski lub taśmę. Natomiast w środowiskach zwirtualizowanych, zwłaszcza tych opartych na hypervisorze VMware ESX, proces wygląda nieco inaczej. Oprogramowanie backupu wykorzystuje mechanizm VMware Consolidated Backup (VCB), w celu stworzenia kopii migawkowej maszyny wirtualnej na poziomie hypervisora. Serwer backupu może następnie zbackupować spójny obraz maszyny wirtualnej bezpośrednio z pamięci masowej SAN, bez wpływu na maszynę wirtualną, hosta czy też sieć.