Po opracowaniu planu średniookresowego w horyzoncie krótkoterminowym uruchamiane są zlecenia produkcyjne na poszczególnych wydziałach. Realizacja zleceń jest nadzorowana i raportowana w cyklu dziennym lub zmianowym. Horyzont planistyczny wynosi zwykle nie mniej niż podwojony cykl produkcyjny na wydziale. Ze względów praktycznych są to zwykle tydzień, 2 tygodnie. Często występuje faza montażu końcowego. W tym czasie plan działalności nie powinien się zmieniać. W przypadku zakłóceń w cyklu produkcji często konieczne jest korygowanie planu średniookresowego. O ile na tym poziomie nie da się uzyskać pozytywnego efektu, o tyle trzeba dokonać korekt na poziomie Harmonogramu Głównego, a nawet czasem przesunięć w terminach lub ilościach w zamówieniach klientów.

System MRP II wzbogacony o obsługę głównie gospodarki zasobami ludzkimi, eksploatacji majątku trwałego, gospodarki narzędziowej jest zwykle obudowywany systemem planowania finansowego i nadzoru realizacji funkcji finansowych. Pozwala to na jednolite traktowanie zarządzania rzeczowego i finansowego przedsiębiorstwem w systemie ERP.

Opisany tryb działania ERP powstał i jest w dużym stopniu stosowany w przedsiębiorstwach przemysłu elektromaszynowego przy produkcji zleceniowej o niezbyt dużej zmienności.

W przypadku produkcji innego typu oprogramowanie oparte na wymienionych zasadach zaczyna być trudne w użyciu, ponieważ:

Zakłada się, że cykl produkcyjny jest stały, co przy niedużej liczbie zleceń lub ich znacznej zmienności zaczyna być zbyt dużym przybliżeniem.

Niezbędne jest, aby marszruty technologiczne były stałe.

Logika ustalania priorytetów realizacji zleceń pozwala zwykle na ustalanie ich kolejności wg okresu lub daty.

Naliczanie obciążenia stanowisk odbywa się przy założeniu nieograniczonych zdolności produkcyjnych poszczególnych zasobów.

Proces zmiany planu trwa długo.

Ku nowym zastosowaniom

Nowsze systemy ERP pozbawione są części tych wad. Stosowane są metody wynikające głównie z TOC - Teorii Ograniczeń (Theory of Constrains). Pozwalają one na optymalizowanie zarówno obsługi łańcucha dostaw, jak i Harmonogramu Głównego, a w szczególności zarządzania operatywnego wydziałem. Metoda ta opracowana jeszcze w latach 80. przez Eliyahu Goldratta sprowadza się do kilku wydawałoby się prostych zasad, z których jednak wynikają daleko idące konsekwencje w sferze przepływu strumienia materiałów. Założenia ogólne są następujące:

Organizacja jest postrzegana jako system zawierający zasoby połączone między sobą realizowanymi procesami.

Ograniczeniem jest wszystko to, co ogranicza system w osiągnięciu wyższej skuteczności celowego działania.

Zdolność do osiągania założonych celów przez organizację jest ograniczana przez jedno lub co najwyżej kilka ograniczeń.

Aby zrealizować taki system, należy przejść przez następujące etapy:

1. Identyfikacja ograniczeń w systemie.

2. Decyzja, w jaki sposób będą wykorzystywane ograniczenia - wąskie gardła systemu.

3. Podporządkowanie wszystkiego powyższym decyzjom. Wąskie gardła systemu muszą być wykorzystane maksymalnie.

4. Zwiększenie przepustowości wąskich gardeł.

5. Nie pozwolić, aby bezwład stał się ograniczeniem systemu. Po usunięciu ograniczenia należy powrócić do początku, do punktu 1.

Wstępnie należy określić:

System i jego cele

Sposób pomiaru wydajności systemu

Początkowo system ten był używany do opisu sytuacji w sferze produkcji, a jego celem było zarabianie większych pieniędzy teraz i w przyszłości. Pomiar wydajności systemu odbywa się poprzez określanie:

Przepustowości T (Throughput) jako rytmu, w jakim organizacja uzyskuje pieniądze poprzez sprzedaż.

Kosztów operacyjnych OE (Operating Expense) jako nakładów pieniężnych organizacji ponoszonych na przetworzenie zapasów w wyroby. Zapasy (Inventory) określa się jako nakłady ponoszone na rzeczy, które organizacja zamierza przetworzyć w wyroby.

Zwrotu inwestycji jako przychodów netto (T - OE) dzielonych przez zapasy I. Zapasy zawierają w sobie tzw. zapasy pasywne, takie jak budynki i wyposażenie. Jednak aby zwiększyć efektywność operacji produkcyjnych, zwraca się uwagę głównie na zapasy aktywne: materiałów, prace w toku i zapasy wyrobów gotowych.