Budując takie sieci użytkownicy zadają sobie nieraz pytanie, czy w bezprzewodowych połączeniach powinny być stosowane adresy IP należące do tej samej klasy C, która jest używana w połączeniach kablowych.

W przypadku produktów SOHO, które są też często stosowane w środowiskach MSP (małe i średnie przedsiębiorstwa), mamy często do czynienia z adresami IP należącymi do klasy C. I tak np. można sobie wyobrazić sytuację, w której wszystkim urządzeniom pracującym w sieci LAN przypisano adresy z zakresu 192.168.1.xxx. Rozwiązanie takie jest wygodne, ponieważ pozwala uruchamiać wszystkie sieciowe aplikacje bez obaw, że nie będą prawidłowo obsługiwane.

W czym jednak problem? Chodzi o to, że do niektórych urządzeń można dołączać sieci WLAN, instalując w nich w specjalnym gnieździe kompaktową kartę 802.11b. W konfiguracji domyślnej system przypisuje wtedy połączeniom WLAN adresy IP należące do innej klasy niż klasa C, którą zastosowano w sieci kablowej.

I tak na przykład połączenia kablowe mogą używać adresów IP z zakresu 192.168.1.xxx, podczas gdy połączenia bezprzewodowe mogą używać adresów IP z zakresu 182.168.2.xxx. Zarówno urządzenia kablowe jak i bezprzewodowe mogą wtedy nawiązywać przez ruter łączność z Internetem, ale po to aby wymieniać dane między sobą, muszą korzystać z usług wewnętrznych funkcji rutingu.

Można sobie wtedy zadać pytanie, czy takie rozwiązanie jest dobre czy złe? A jeśli dobre, to czy jest optymalne i zgodne ze zdrowym rozsądkiem? Na ten temat można dyskutować.