Przekonajmy się, jakie możliwości daje Bluetooth w sieci lokalnej na przykładzie punktu dostępowego 1050AP brytyjskiej Red-M. Firma specjalizuje się w opartych właśnie na tym standardzie bezprzewodowych produktach sieciowych do małych i średnich przedsiębiorstw.

Bluetooth to standard bezprzewodowego łącza krótkiego zasięgu (10-100 m), charakteryzującego się między innymi odpornością na zakłócenia, niskim poborem mocy oraz niewielkim kosztem pojedynczych modułów. Jednak najważniejszą zaletą łącza spod znaku błękitnego kła jest jego uniwersalność. Umożliwia ona komunikację zarówno komputerom przenośnym, jak i stacjonarnym, cyfrowym asystentom (PDA), telefonom komórkowym oraz wielu innym urządzeniom.

Bezprzewodowe sieci Bluetooth

Co najmniej dwie jednostki Bluetooth, dzielące ten sam kanał, tworzą tzw. pikosieć. W jej skład może wejść do ośmiu aktywnych jednostek, z których jedna pełni funkcję nadrzędną (jednostka "master"), a wszystkie pozostałe - podrzędną (jednostki "slave"). Kanał w specyfikacji Bluetooth jest determinowany przez sekwencję przeskoków po częstotliwościach (wzór, według którego moduł Bluetooth zmienia częstotliwość pracy) oraz ich fazę. Jak pokazano na rysunku 1, sekwencja przeskoków (tzw. hopów) jest uzależniona od ID jednostki "master", a faza od jej zegara systemowego.

Sieci tworzone są w trybie ad hoc, a status jednostki nadrzędnej uzyskuje urządzenie, które rozpoczęło zestawianie połączenia. Bezpośrednia wymiana danych między dwoma elementami typu "slave" jest niemożliwa. Cały ruch w pikosieci jest kontrolowany przez urządzenie nadrzędne "master", które przydziela pasmo dla łącza SCO (Synchronous Connection-Oriented), rezerwując poszczególne szczeliny czasowe, bądź przeprowadza procedurę odpytywania w wypadku łącza ACL (Asynchronous Connection-Less). Urządzenie podrzędne może nadawać jedynie wówczas, gdy zostało zaadresowane ("odpytane") w poprzedniej szczelinie.

Dwie lub więcej połączonych pikosieci tworzy konglomerat, w specyfikacji Bluetooth nazywany siecią scatternet. Na rysunku 2 pokazano przykład takiej konfiguracji, składającej się z pięciu mniejszych pikosieci. Punkt łączący dwie pikosieci tworzy jednostka Bluetooth, która wchodzi w skład ich obu. Pojedyncze urządzenie Bluetooth może pełnić funkcję podrzędną w wielu pikosieciach, a nadrzędną tylko w jednej.

Dane techniczne 1050AP

Punkt dostępowy do sieci LAN 1050AP firmy Red-M odgrywa rolę mostu pomiędzy klientami mobilnymi i siecią LAN, pozwalając na łatwe dołączanie do sieci wewnętrznej firmy urządzeń końcowych wyposażonych w moduły Bluetooth. 1050AP może być stosowany jako samodzielna jednostka. Gdy chcemy zastosować więcej takich stacji bazowych, będzie potrzebne oferowane przez Red-M oprogramowanie Genos wirelessware, przejmujące wszelkie funkcje nadzoru i kontroli nad bezprzewodowymi usługami sieciowymi.

1050AP jest wyposażony w moduł nadawczo-odbiorczy Bluetooth klasy 1, czyli oferujący zasięg do 100 m w wolnej przestrzeni, zgodny z wersją 1.1 specyfikacji Bluetooth. Połączenie z 1050AP może ustanowić maksymalnie siedem jednostek jednocześnie, uzyskując w ten sposób dostęp do usług sieciowych opartych na protokole IP i aplikacji w sieci Ethernet. Teoretycznie możliwe jest podłączenie nawet 255 jednostek podrzędnych, jednak muszą się znajdować w trybie tzw. zaparkowania, w którym urządzenie nie bierze udziału w transmisji danych, ale pozostaje zsynchronizowane z pikosiecią. Moduł radiowy 1050AP pracuje w paśmie ISM (Industrial, Scientific and Medicine), które obejmuje częstotliwości z zakresu 2,4 - 2,4835 GHz.

Istotnym zagadnieniem w specyfikacji Bluetooth są tzw. profile zastosowań - dokładne opisy, jak specyfikacja ma być wykorzystana do zrealizowania pewnych usług i funkcji. Głównym celem opracowania profili jest zapewnienie kompatybilności urządzeń różnych producentów. W 1050AP zaimplementowano podstawowy profil Generic Access, który określa wymagania dotyczące podstawowych trybów pracy i procedur dostępu, Dial-Up Networking, czyli profil dostępu komutowanego do sieci Internet, oraz LAN Access, zapewniający dostęp do sieci LAN za pośrednictwem punktów dostępowych.

Nadajnik radiowy jest klasy 1, a jego typowa moc wyjściowa wynosi 10 dBm. Czułość odbiornika, zdefiniowana jako poziom wejściowy sygnału, dla którego współczynnik błędu pojedynczego bitu (BER) osiąga 0,1%, wynosi -85 dBm.