UMTS Forum wniosło swój wkład w upowszechnianie IPv6. W grudniowym (2000 r.) raporcie organizacja stwierdza, że ten światowy protokół sieciowy będzie odgrywał żywotną rolę w przezwyciężeniu problemów związanych z bezpieczeństwem, adresowaniem i QoS. Jak zapewniają specjaliści z UMTS Forum, IPv6 będzie miał zasadniczy udział w sukcesie usług i aplikacji trzeciej generacji. Podczas gdy środowisko stacjonarnych ISP wciąż jeszcze rozważa zalety rozwoju IPv6, sektor komunikacji bezprzewodowej UMTS już zdaje sobie sprawę z niejako wrodzonego bezpieczeństwa, łatwej konfiguracji i szerokiej przestrzeni adresowej tego ważnego protokołu.

UMTS Forum uważa nawet adaptowanie IPv6 za kamień milowy w pojawieniu się nowych usług. IPv6 stanie się integralną częścią dostępu do nowych usług przez bezprzewodowe portale.

Naziemna transmisja rozgłoszeniowa

Technologia MMDS (Multichannel Multipoint Distribution Service) może zapewnić dostęp do Internetu z transmisją sygnałów na odległość do 50 km od punktu, w którym znajduje się centralne urządzenie nadawcze (z dosyć skomplikowaną anteną). MMDS operuje w pasmie częstotliwościowym 2 GHz z 33 kanałami, z których każdy zapewnia przepływność do 10 Mb/s w kierunku abonenta. Planuje się zwiększenie w przyszłości tej wartości do 27 Mb/s.

Technologia LMDS (Local Multipoint Distribution Service) jest oparta na komórkowej architekturze sieciowej, którą ustalają dostawcy usług. Jest to struktura stacjonarna, nie mobilna. Pasmo częstotliwości zależy od kraju i licencji. Zwykle wybiera się je z zakresu 24-38 GHz, na przykład 27,50-28,35 GHz, 29,10-29,25 GHz, 31,075-31,225 GHz itd.; szerokość pasma wynosi tu 1,5 MHz. Metodę dostępu można wybrać spośród trzech: TDMA, FDMA i CDMA, ale najpopularniejsze są dwie pierwsze. Przepływność łącza mikrofalowego zależy od metody dostępu i modulacji. I tak przy 5 MHz FDMA z modulacją 64-QAM przepływność w kierunku abonenta osiągnie 1,25 Gb/s. LMDS używa nadajników operujących w licencjonowanym pasmie. Zasięg każdego nadajnika wynosi ok. 6,5 km.

Dostęp satelitarny

Systemy satelitarne mogą udostępnić Internet z każdego zakątka świata i z tych względów są wyjątkowo atrakcyjne. W opracowaniu koncepcji dostępu satelitarnego uczestniczy wiele firm i organizacji, w tym oczywiście IETF. Gremia te rozważały wszelkie aspekty dostępu: od satelity geostacjonarnego, przez systemy wielosatelitowe, aż do własności protokołu TCP/IP włącznie. Jak się okazuje, okno TCP/IP ma bardzo duży wpływ na cały system transmisyjny, gdyż wprowadza opóźnienia, które uniemożliwiają przeprowadzanie transmisji w czasie rzeczywistym. Proponowane szybkości przesyłania danych rozciągały się od niskich, opartych na pojedynczym kanale użytkownika, aż do współdzielonych kanałów z przepływnościami przekraczającymi 1 Mb/s w kierunku abonenta.

Pierwszy powszechnie dostępny system funkcjonuje w pasmie 12 GHz i przesyła dane z szybkością 400 kb/s. Zestaw urządzeń po stronie użytkownika końcowego składa się z anteny talerzowej o średnicy 52 cm, odbiornika mikrofalowego i karty dekodera cyfrowego wsuwanej bezpośrednio do gniazda na płycie głównej PC.

Systemy w całości światłowodowe

PON (Passive Optical Network)

PON jest nowoczesną strukturą sieci abonenckiej, zaliczaną do grupy sieci światłowodowych FITL (Fiber in the Loop). Ideę architektury dostępu światłowodowego PON pokazuje rysunek na następnej stronie. Widać, że światłowód biegnie od węzła dostępowego usług, przez rozgałęźnik optyczny, aż do optycznej jednostki sieciowej ONU. Od miejsca usytuowania tej jednostki zależy temperatura i wilgotność jej wnętrza, a więc i niezawodność znajdujących się tam układów elektronicznych przeznaczonych do konwersji sygnałów. Jednostkę ONU łączy się z przystawką abonencką lub gniazdem za pośrednictwem skrętki lub kabla współosiowego. Istnieje kilka technicznych schematów realizacji PON, różniących się lokalizacją ONU.

Do sieci PON wprowadza się też technologię zwielokrotniania WDM (Wave Division Multiplexing), przynajmniej dla 16 ONU. W strukturach punkt-punkt o wysokim stopniu niezawodności WDM funkcjonuje także w kierunku przeciwnym.

Zyski z zastosowania dostępu PON polegają głównie na niskim koszcie konserwacji i wspomagania technicznego oraz prostym instalowaniu nowych usług. Ponadto wszystkie światłowodowe architektury typu punkt-punkt umożliwiają bezpieczną transmisję i szerokopasmowe usługi. Jednak początkowy koszt systemów PON - w porównaniu z poprzednimi systemami dostępowymi - jest stosunkowo wysoki. Można się też spodziewać, że w przyszłości systemem dostępowym osób wykonujących prace w domu lub mniejszych biurach zostanie PON.

SDH/SONET

SDH lub SONET (w USA) są systemami, które zapewniają dostęp wielousługowy, w tym Internetowy, zarówno dla kampusów, jak i środowisk biznesowych. W środowisku kampusowym pierścień (widoczny w lewej części rysunku) może zostać rozszerzony na budynki tworzące ten kampus. Przepływność w tych strukturach jest największa z opisywanych - dochodzi do 10 Gb/s.