Dostęp do Internetu

RADSL (Rate-Adaptative DSL)

Zgodnie z nazwą modemy RADSL przystosowują szybkość przesyłania danych do jakości połączenia na skrętce. Dobrej klasy oprogramowanie powinno uczynić ten proces automatycznym, z minimalnym udziałem użytkownika.

RADSL jest też znany pod nazwą ANSI TR59. Jest to standard przemysłowy, promowany przez Rockwella, zaakceptowany przez ANSI. Przepływności w kierunku abonenta i do operatora mogą wynosić: 8 Mb/s i 32 kb/s, 7 Mb/s i 600 kb/s oraz 1 Mb/s i 128 kb/s.

HDSL i SDSL

Dostęp do Internetu

Przykłady hybrydowego dostępu do Internetu

Początkowo modemy HDSL (High Data Rate DSL) transmitowały z szybkością 1,5 Mb/s w obydwu kierunkach, przy czym niezbędne były dwie pary skrętek po 780 kb/s każda. Wersja o przepływności 2 Mb/s wymagała dodatkowej pary przewodów. Na każdą z nich przypadała wtedy trzecia część ruchu. Kodowanie informacji było przeprowadzane metodą 2B1Q. Po wprowadzeniu dwuwymiarowej metody kodowania liniowego CAP (Carrierless Amplitude and Phase modulation) przepływność 2 Mb/s jest osiągana przy użyciu dwu par skrętek. Od 1999 r. system HDSL-2 umożliwia transmisje o przepływności 2 Mb/s tylko na jednej parze skrętek.

Technologia SDSL (Symmetrical Digital Subscriber Line) jest podobna do HDSL. Zgodnie z potoczną nazwą "HDSL na jednej parze" wymaga zastosowania tylko jednej pary przewodów. Szybkość transmisji wynosi od n x 64 kb/s do 2,0 Mb/s w obydwu kierunkach. SDSL jest technologią na miarę aplikacji biznesowych wymagających identycznych szybkości w obydwu kierunkach, takich jak wideokonferencje. SDSL używała tej samej modulacji co ISDN oraz IDSL, znanej jako 2B1Q.

Modemy HDSL i SDSL zostały opracowane raczej jako tańsza alternatywa dla łączy dedykowanych i Fractional T1 (w USA 24 kanały po 64 kb/s) niż jako urządzenia dla korzystających z Internetu w swoich mieszkaniach.

Światłowód i kabel koncentryczny

Istnieją trzy główne kategorie systemów łączących kable miedziane ze światłowodowymi w realizowaniu dostępu do Internetu (zob. rysunek).

Jednokierunkowy system HFC (Hybrid Fiber/Coax)

Tradycyjne systemy TV mają zdolność nadawania tylko w jednym kierunku. Przeciętne systemy telewizji kablowej rozgłaszają w pasmie od 50 do 550/750 MHz z kanałami 6 MHz.

W systemie HFC modem kablowy zapewnia dostęp do Internetu i transmisję danych w kierunku abonenta. Szybkość transmisji Internetowej rośnie wówczas do 30 Mb/s i może być uzyskiwana w nominalnym kanale wideo 6 MHz. Sygnał w przeciwną stronę jest wysyłany za pośrednictwem istniejącego kanału telefonicznego lub ISDN (Integrated Services Digital Network). Może to być modem analogowy do 33,6 kb/s, V.90 33,6/56 kb/s lub "modem" ISDN.

Dwukierunkowy system HFC - Bidirectional HFC

Systemy Bidirectional HFC, jak wynika z nazwy, zapewniają transmisję w obydwu kierunkach. Te bardzo nowoczesne systemy telewizji kablowej transmitują zwykle w stronę abonentów w pasmie od 50 do 750 MHz w kanałach 6 MHz. Nośnikiem transmisyjnym jest kabel współosiowy. Pasmo w kierunku przeciwnym jest rozdzielone na wszystkie mieszkania, przez które przechodzi wspomniany kabel i jest nominalnie ograniczone do zakresu 5-40 MHz.

Szybkość przesyłania od strony Internetu dochodzi do 30 Mb/s i jest uzyskiwana w kanałach 6 MHz. W przeciwna stronę, a więc od abonentów, szybkość może teoretycznie osiągać 10 Mb/s, ale w praktyce jest ona dużo niższa.


TOP 200