Dostęp do Internetu

Czym jest DSL?

Większość technologii xDSL przeszło już proces normalizacji albo właśnie jest w trakcie normalizacji lub uzupełnień. DSL jest technologią nowej generacji, umożliwiającą transmisję głosu, wideo i danych za pośrednictwem istniejących linii telefonicznych. Miedziane linie telefoniczne są często pętlami lokalnymi "ostatniej mili" przy połączeniu użytkownika z operatorem telekomunikacyjnym. Ostatnia mila to umowna nazwa odległości pomiędzy pomieszczeniem przełączników operatora lokalnego a siedzibą abonenta. Odległość ta równie dobrze może wynosić 4 km, jak i 3 mile! DSL może dostarczyć pasmo 238 razy szersze niż modemy 33,6 kb/s, 143 razy szersze niż modemy 56 kb/s i 62 razy szersze niż ISDN.

Technologia DSL ma już wiele odmian (xDSL), a przybywają dalsze. Jedne są symetryczne, inne asymetryczne. Symetryczność xDSL oznacza identyczną przepływność w obydwu kierunkach: do i od abonenta. Przepływność asymetrycznych xDSL jest wyższa lub znacznie wyższa w kierunku do abonenta.

xDSL asymetryczne to: ADSL, G.lite ADSL lub UDSL (Universal DSL), G.dmt ADSL, CDSL (Consumer DSL), RADSL i VDSL;

xDSL symetryczne to: SDSL, HDSL, HDSL-2 (2NG HDSL), SHDSL (ITU-T G.991.2), IDSL, M/SDSL (Multirate SDSL), ReachDSL i VDSL w niższych zakresach przepływności.

ADSL (Asymmetrical Digital Subscriber Line)

Technologia ADSL, jak wspomniano wcześniej, jest znana pod różnymi nazwami i ma kilka odmian - na przykład ASDL Full Rate albo G.992.1. Jej asymetryczność sprawia, że jest bardzo wygodna dla użytkowników domowych przy dostępie do Internetu, wideo na żądanie czy w zdalnym dostępie do sieci lokalnej. Najogólniej jest ona przeznaczona dla tych, którzy więcej informacji sprowadzają, niż wysyłają. ADSL wymaga zastosowania rozgałęźnika POTS (Plain Old Telephone Service), dzięki któremu oddziela się transmisję wideo od danych.

Dobrze znane są dwa standardy: ADSL-1 i ADSL-3 (cyfry w symbolach oznaczają generację). ADSL-1 specyfikuje przepływność 1,5 lub 2 Mb/s w kierunku abonenta i 16-64 kb/s w przeciwną stronę. Przepływność ADSL-3 wynosi do 6,144 Mb/s w stronę abonenta i 640 kb/s w stronę przeciwną. Kanał 640 kb/s jest dwukierunkowy. Znane też są zaadaptowania ADSL do łączy na kablach współosiowych i bezprzewodowych.

ADSL-1 na dobrej jakości liniach skrętkowych ma zasięg do 5,5 km, ADSL-3 do 3,65 km. Średnica przewodów skrętek wynosi 0,5 mm.

ANSI oraz ADSL Forum poparły wysiłki wspierające wprowadzanie technologii DTM (Discrete Multi-Tone technology). Jednak CAP (Carrierless Amplitude and Phase technology) ma zdecydowanie większy, bo aż trzydziestokrotnie, udział w rynku. Modemy CAP i DMT są niekompatybilne, ale sytuacja nie jest tak skomplikowana jak z modemami analogowymi, gdzie zgodność musi być zapewniona w całym łańcuchu: od jednego użytkownika końcowego do drugiego.

VDSL (Very high speed DSL)

Dostęp do Internetu

Przepływność VDSL, ADSL i RADSL w stronę abonenta

Technologia VDSL oferuje większe przepływności niż ADSL, chociaż kosztem zasięgu. Swoją nazwę zawdzięcza normie ANSI T1E1.4 z czerwca 1995. Do tego czasu VDSL była znana pod nazwami VADSL i BDSL. Procesy normalizacyjne odbywają się równolegle w pięciu niezależnych podmiotach: ANSI, ADSL Forum, ATM Forum, DAVIC (Digital Audio-Visual Council) i ETSI. Norma europejska różni się od amerykańskiej, ale różnice nie są zbyt duże.

System VDSL jest zaliczany do asymetrycznych, ale umożliwia też transmisję dwukierunkową w trybie symetrycznym lub prawie symetrycznym. Oto parę przykładów przepływności w stronę abonenta i przeciwną: 7,29/6,48 Mb/s na dystansie 305 m (1000 stóp), 3,24/3,24 Mb/s i 4,05/3,24 Mb/s na dystansie 915 m.

Organizacje normalizacyjne wprowadzają do VDSL cztery znacznie różniące się od siebie technologie: CAP, DMT (Discrete Multi-Tone technology), DWMT (Discrete Wavelet Multi-Tone) i SLC (Subscriber Line Charge). Wprowadzenie nowych technologii zmniejsza pobór mocy i obniża koszty VDSL odnoszone do ADSL.


TOP 200