Jeżeli nie potrafimy udzielić odpowiedzi na pytanie jaka jest długość kabli, typ złącz (LC czy SC, 12 czy 24 włókien światłowodowych), typ światłowodu (OM2, OM3, OM4, SM, itp), nie będziemy w stanie udzielić prawidłowej odpowiedzi na pytanie o możliwość i koszty modernizacji infrastruktury.

W idealnym przypadku migracja do 40G lub 100G powinna rozpocząć się od modyfikacji połączeń, które są priorytetowe z punktu widzenia szkieletu sieci. Koniecznością jest posiadanie dokumentacji na temat fizycznego położenia kabli, komponentów sieciowych i szczegółów dotyczących sieci. Następnie należy zidentyfikować połączenia, które będą aktualizowane. Modernizacja powinna zostać przeprowadzona etapami, tak aby zapewnić możliwość powrotu do istniejących wcześniej rozwiązań w przypadku wystąpienia nieprzewidzianych problemów. Najczęściej stopniowa migracja będzie także bardziej efektywna pod względem kosztów, niż jednorazowa modernizacja całej infrastruktury.

Zobacz również:

• Trwają prace nad komputerami symulującymi działanie ludzkiego mózgu

Należy oczekiwać, że jakiś problem pojawi się zawsze, gdy dokumentacja stanu fizycznego sieci nie będzie kompletna. A jeżeli okaże się, że konieczne jest przeprowadzenie nowych pomiarów okablowania, zajmie to sporo czasu. Statystyki jednoznacznie wskazują, że przy braku dokumentacji manualne sprawdzenie poprawności połączenia jednego kabla wychodzącego z portu przełącznika do panelu krosowego zajmie około 50-55 minut.

W uporządkowaniu sieci pomagają systemy typu PLM (Physical Layer Management). Pozwalają one zrozumieć fizyczną charakterystykę sieci zaczynając od kabla do poziomu portu urządzenia sieciowego. W systemach PLM każde fizyczne zakończenia kabla jest identyfikowane modułem, który posiada informacje o typie złącza, kolorze, długości kabla, lokalizacji i innych metrykach producenta.

Zarządzane panele krosowe udostępniają informacje, które zostają przekazane do bazy danych oraz systemu zarządzania. Przeglądając bazę PLM można określić precyzyjnie jak długi jest kabel, jaki jest typ kabla oraz określić inne właściwości połączeń warstwy fizycznej. Metryki systemu PLM zawierają najczęściej dane określające:

- typ kabla i złącza, przykładowo LC lub MPO, światłowód 12 lub 24 włókien

- sposób łączenia – światłowody o 12 i 24 włóknach nie będą łączone tym samym sposobem

- poziom wydajności – informacja o możliwej wydajności kabla jest istotna. Inne kable stosowane będą dla połączeń 40G czy 100G, OM3 i OM4

- złącza i czyszczenie – ilość połączeń i rozłączeń wpływa na częstotliwość czyszczenia światłowodów. Jeżeli światłowód jest rozłączany i łączony czterokrotnie lub pięciokrotnie dobrym pomysłem jest jego wyczyszczenie przed ponownym połączeniem

- długość kabla – inteligentne połączenia umożliwiają dodanie do bazy danych wszystkich komponentów obwodu i sprawdzenie czy kabel nie przekracza długości przewidzianej dla połączeń 10, 40 lub 100 GbE. Jej określenie musi też uwzględniać typ medium oraz oczekiwany poziom wydajności.

Wykorzystując system PLM względnie łatwo można określić większość krytycznych segmentów sieci wymagających aktualizacji, niezależnie od ich lokalizacji czy długości. Z reguły pozwala to na stopniową migrację najbardziej krytycznych elementów do nowych technologii bez większych komplikacji.