Sytuacja znacznie się zmieniła, gdy na rynek weszły technologie wirtualizacyjne ze wszystkimi zaletami, jakie daje chmura publiczna oraz prywatna. Systemy przechowywania danych - zarówno wewnątrz własnej infrastruktury, jak i na zewnątrz - stały się zdecydowanie tańsze, a co najważniejsze, pozwoliły w prosty sposób realizować plan utrzymania zapasowych systemów na wypadek katastrofy w lokalnej infrastrukturze.

Ostatnie lata przyniosły znaczny rozwój technologii przetwarzania danych w chmurze, co spowodowało, że przedsiębiorstwa obrały nowy kierunek w zakresie bezpieczeństwa danych oraz utrzymania ciągłości biznesowej. Wszechobecna wirtualizacja pozwoliła na bezproblemową realizację projektów związanych z distaster recovery, zmniejszając przy tym koszty poniesione podczas planowania i wdrożenia oraz przede wszystkim ograniczyła czas potrzebny na ponowne uruchomienie systemów po awarii.

Zobacz również:

• 5 priorytetów, które obniżają koszty chmury i usprawniają operacje IT

Disaster recovery w chmurze prywatnej

Wirtualizacja na bazie chmury prywatnej umożliwia zupełnie inne podejście do odzyskiwania danych po awarii niż tradycyjny model distaster recovery. Infrastrukturę chmury prywatnej można oprzeć na rozwiązaniach kilku liczących się dostawców, w tym chyba dwóch najbardziej popularnych, czyli firmy Microsoft oraz VMware. Obie w swojej ofercie posiadają duży wachlarz produktów do wirtualizacji zasobów oraz efektywnego zarządzania nimi. Chmura prywatna może być wdrożona zarówno na wersji darmowej hiperwizora, jak i na płatnych, licencjonowanych wersjach, które wzbogacone są o dodatkowe moduły. Darmowe wersje są ograniczone funkcjonalnie i realizacja procesów distaster recovery za ich pomocą jest możliwa, ale może być dość pracochłonna i skomplikowana. Natomiast płatne moduły w wersjach licencjonowanych pozawalają na łatwe, zautomatyzowane czynności w ramach utrzymania ciągłości działania infrastruktury informatycznej. Administratorzy mają do dyspozycji możliwość tworzenia klastrów również w konfiguracjach rozproszonych geograficznie, replikację maszyn wirtualnych między serwerami oraz tworzenie kopii migawkowych dla utrzymania jak najbardziej aktualnych konfiguracji systemów wirtualnych.

Ponieważ serwery wirtualne są niezależne od sprzętu, systemu operacyjnego i aplikacji, poprawki oraz dane mogą być bezpiecznie i dokładnie przenoszone z jednego centrum danych do drugiego bez dodatkowych obciążeń każdego komponentu serwera. To pozwala znacznie skrócić czas przywrócenia działania w porównaniu do konwencjonalnych (nie wirtualnych) metod odzyskiwania danych po awarii, w którym serwery muszą być instalowane do poziomu systemu operacyjnego i aplikacji oraz odzyskanych do ostatniej poprawnej konfiguracji wykorzystywanej w produkcji, zanim dane mogą zostać przywrócone.

Każdy z dostawców technologii wirtualizacyjnych posiada własne narzędzia wspomagające realizację planu distaster recovery. Microsoft proponuje na przykład rozwiązanie o nazwie System Center Virtual Machine Manager. Jednak na rynku pojawia się coraz więcej firm dostarczających narzędzia służące do backupu danych przetwarzanych w chmurze, jak i aplikacje czy całe systemy wirtualne. Jednym z takich rozwiązań jest Veeam Backup & Replication, które pomaga w zarządzaniu kopiami zapasowymi danych, aplikacji oraz systemów uruchomionych w ramach chmury prywatnej. Natomiast wersja Cloud Edition zapewnia te same, wydajne, łatwe w obsłudze i przystępne cenowo funkcje, jednak dodatkowo umożliwia automatyczne zapisywanie kopii maszyn wirtualnych VMware lub Hyper-V w chmurze publicznej u dowolnego z czołowych dostawców, takich jak Microsoft Azure, Amazon S3 lub Glacier, Rackspace i HP Cloud Services. Pozwala to przekształcić publiczne chmury pamięci masowej w łatwe w obsłudze repozytoria kopii zapasowych.