W styczniu br. ITU ustaliła szczegóły rozszerzenia serii protokołów ADSL o nowy standard - ADSL2+. Pozwala on w kierunku do abonenta osiągnąć przepływność ok. 25 Mb/s (przy maksymalnej długości linii abonenckiej 1500 m). Uzyskanie tego było możliwe dzięki rozszerzeniu operacyjnej szerokości pasma z 1,1 MHz do 2,2 MHz.

Pewnej ewolucji podlega również standard VDSL (standaryzacją zajmuje się grupa robocza T1E1.4). Początkowo zapewniał on w kierunku użytkownika maksymalne pasmo 10 Mb/s, a obecnie oferuje 52 Mb/s (jest to w tej chwili największa przepływność w serii xDSL). Oczywiście w przypadku VDSL maksymalne odległości abonenta od centrali są znacznie mniejsze niż w przypadku ADSL.

Pewnym rozwiązaniem problemu zasięgu systemów VDSL jest koncepcja FITC (Fiber in the curb). Połączenie tradycyjnym kablem miedzianym jest realizowane jedynie na ostatnim odcinku, natomiast możliwie najbliżej lokalizacji abonenta prowadzi światłowód (dołączony jest do multipleksera VDSL). Taka architektura pozwala na świadczenie różnych usług szerokopasmowych, np. Video on Demand lub Video Broadcasting.

Tego typu nowe, oparte na VDSL usługi są wdrażane obecnie przede wszystkim w Japonii i Korei - europejscy operatorzy uruchamiają na razie instalacje pilotowe.

W dziedzinie szybkich łączy xDSL pewnym novum jest również standard SHDSL - specyfikacja dwużyłowej wersji HDSL (standard ITU-T G.991.2). SHDSL jest systemem symetrycznym i zapewnia 2,3 Mb/s w obie strony, szybkość ok. trzykrotnie większą w porównaniu z HDSL2 i HDSL4. Modyfikacje dotyczą również zasięgu - SHDSL pozwala na zwiększenie (w stosunku do HDSL) zasięgu o ok. 20-30% przy tych samych szybkościach transmisji. Jako technikę modulacji zastosowano tu dobrze sprawdzoną w ISDN technologię 2B1Q (2 Binary 1 Quaternary). Zaletą SHDSL jest również spektralna kompatybilność z ADSL, dlatego usługi SHDSL można mieszać z ADSL, korzystając z tych samych przewodów. Rozwiązania SHDSL są przeznaczone dla małych i średnich firm (możliwe będzie korzystanie z szybszej transmisji przy mniejszych kosztach).

Warto jeszcze wspomnieć o IDSL (Integrated DSL). Sieci cyfrowe z integracją usług (ISDN), o przepływnościach użytkowych 128 kb/s (BRA) lub 2 Mb/s (PRA), oferują w pełni cyfrowy przekaz głosu oraz danych od i do abonenta. Zasadność stosowania systemów IDSL jest jednak kwestionowana, gdyż znacznie większą popularnością cieszą się te systemy xDSL, które wykorzystują łącza analogowe. Oczywiście każde z rozwiązań ma swoje wady i zalety, a w praktyce oba systemy mogą koegzystować (abonent uzyskuje dostęp do obydwu usług) lub też wzajemnie się integrować (np. użytkownik uzyskuje dostęp do szerokopasmowej sieci BISDN za pośrednictwem xDSL). Warto zauważyć, iż niewątpliwą zaletą ISDN jest możliwość agregacji cyfrowych kanałów do wyższych poziomów zwielokrotnienia i np. - przy wykorzystaniu sieci optycznych - transmitowania sygnału na dowolną odległość. Dla dalszych losów ISDN ma to szczególne znaczenie.

Jak podaje DSL Forum, podstawowe znaczenie we wdrażaniu systemów xDSL mają sieci domowe (zob. rys. str. 52). Dla wielu operatorów xDSL tego rodzaju sieci okazały się "killer application". W takim modelu usługi łącze xDSL służy jako łącze dostępowe dla kilku terminali (w praktyce kilka komputerów). Dodatkowo zastosowanie znajdują tu bezprzewodowe sieci lokalne.

Do linii xDSL podłączony jest ruter brzegowy, który funkcjonuje jako brama dostępu do Internetu. W ramach sieci lokalnej jest możliwy dostęp mieszany - przy wykorzystaniu punktów dostępu WLAN lub tradycyjnego Ethernetu.

Jednym z celów postawionych przez DSL Forum (strategia DSL Home Initiative) jest wypracowanie odpowiednich usług opartych na sieciach domowych (chodzi przede wszystkim o mechanizmy zarządzania oraz usługi dodane).

Brak konieczności budowy nowej infrastruktury sieci dostępowej przy jednoczesnym znacznym poszerzeniu dostępnego pasma jest mocną stroną technologii xDSL.

Jednak wymaganie na pasmo wśród użytkowników stale rośnie, a - uwzględniając czysto techniczne aspekty w zakresie modulacji - w serii xDSL osiągnięto już niemal maksimum możliwości.

Jakie więc są dalsze perspektywy rozwoju tej technologii? Odpowiedzią są koncepcje, takie jak DSL Home Initiative, w których główny nacisk kładzie się na usługi dodane.