Badanie "Banking IT Cost Benchmark" przeprowadzone przez McKinsey & Company opiera się na danych zebranych w roku 2009 (dotyczących roku 2008) z 77 banków, głównie europejskich. Aby umożliwić porównanie pomiędzy różnymi bankami, przyjęto podejście cash flow, tzn. koszty składają się z capital expenditures oraz operating expenditures bez amortyzacji i odpisów, natomiast przychody nie zawierają jednorazowych specjalnych kwot. Dla celów porównawczych banki zostały sklasyfikowane w czterech grupach, w zależności od 2 parametrów: stosunku wszystkich kosztów do przychodów (C/I ratio) oraz udziału kosztów IT do przychodów. Grupy te prezentują się następująco:

• Typ A - banki efektywne, w których obie wartości są niskie; to grupa najbardziej efektywnych (najlepszych) banków. Główne wyzwanie polega na ciągłym poprawianiu efektywności oraz trafnym inwestowaniu w IT.

• Typ B - banki intensywnie zmieniające IT, w których parametr C/I jest niski, ale koszty IT są stosunkowo wysokie. To banki w procesie transformacji IT, gdzie poniesiono już koszty (i prawdopodobnie ciągle jeszcze będą ponoszone), ale widać pozytywne efekty w postaci wzrostu wydajności.

• Typ C - banki o wysokich wydatkach (również na IT), gdzie zarówno C/I, jak i udział kosztów IT jest wysoki. To banki, które albo rozpoczynają proces transformacji (biznesu oraz IT), albo muszą poważnie rozważyć wprowadzenie zmian i programów oszczędnościowych.

• Typ D - banki z tanim IT, gdzie stosunkowo niskie wydatki na IT są przesłonięte wysokimi kosztami ogólnymi. To banki, które muszą rozpatrzyć swoją strukturę kosztów, aby lepiej wykorzystać zasoby IT; istnieje prawdopodobieństwo, że koszty są wysokie z powodu małej automatyzacji, więc wydatki na IT mogą wzrosnąć.

Polskie banki są rozdzielone pomiędzy wszystkie typy. Poza dwoma wyjątkami na ogół prezentują wysokie poziomy kosztów (ogólnych bądź specyficznych IT).