Różnice pomiędzy serwerami

Ze względu na duże upakowanie podzespołów elektronicznych w małej przestrzeni wymagane jest dostarczenie znacznie większego zasilania niż w przypadku zwykłych serwerów o podobnych rozmiarach. Projektanci jednopłytowych serwerów starają się uzyskać niski pobór energii. Wszystkie chassis wymagają 208 V napięcia i 30 A. Wymogiem jest zapewnienie serwerom kasetowym zdublowanego zasilania: podstawowego i redundantnego. Serwery te chłodzone są od przodu do tyłu - inaczej niż w przypadku stelaży w centrach danych, dla których przyjęta jest norma obiegu powietrza od dołu do góry. Przed instalacją serwerów kasetowych należy odpowiednio zaplanować dystrybucję zasilania oraz metodę chłodzenia. Ze względu na duże wydzielanie ciepła wiatraki mają większą moc i powodują większy hałas, który dodatkowo zwiększany jest poprzez otwory wentylacyjne w przedniej i tylnej ścianie obudowy. Najwięcej hałasu wytwarza obudowa IBM.

Producenci testowanych serwerów zostali poproszeni o wybór preferowanego w testach systemu operacyjnego. IBM i HP wskazały Windows 2003 Standard Edition, a RLX Linux Red Hat. Test pokazał, że pod względem wydajności wybór systemu nie ma większego znaczenia. Wszystkie produkty współdziałają z kilkoma systemami, z czego najwięcej obsługuje IBM.

We wszystkich testowanych serwerach możliwe jest wyjmowanie i podłączanie komponentów do chassis w trybie "na gorąco". Każdy serwer oferuje również rozruch stacji roboczej przed uruchomieniem systemu operacyjnego, przy wykorzystaniu PXE (Preboot eXecution Environment). Platformy te posiadają również opcję zdalnej instalacji Windows 2003 i Red Hat.

IBM BladeCenter

IBM BladeCenter zasilany jest napięciem 208 V, a testowany model posiadał redundantne zasilanie. W każdej chassis można umieścić do 14 modułów.

Moduł zarządzający umieszczony jest w gnieździe pierwszym i jest dostępny poprzez przełącznik KVM (Keyboard Video Mouse) lub protokół HTTPS. Moduł ten pozwala wykryć wszystkie podłączone komponenty oraz umożliwia ich włączanie/wyłączanie. Nie można wyłączyć od razu całego BladeCenter - każda kaseta musi być wyłączana indywidualnie. Można wyznaczyć port w serwerze, który będzie przeznaczony tylko do zarządzania.

Testowi poddano model HS20 zaopatrzony w dwa procesory Intel Xeon. Zajmuje on pojedyncze gniazdo (slot). Do połączeń z siecią SAN służy karta rozszerzeń. W wersji serwera z obsługą sieci pamięci masowych dostępny jest 16-portowy, redundantny przełącznik SAN. Podobnie jak HP, również IBM posiada umieszczony na płycie dysk, który w połączeniu z drugim może utworzyć RAID 1. Możliwe jest podłączanie "na gorąco" zewnętrznych dysków. Jest to przydatna funkcja, gdyż w przypadku zmiany dysku wewnętrznego należy wyłączyć i wyjąć cały moduł.

Aplikacją zarządzającą chassis i modułami jest IBM Director. Pozwala on wykryć i administrować każdym elementem, podobnie jak w HP. Wykryte podzespoły pokazywane są w GUI Directora. Oprogramowanie to pozwala kontrolować wiele parametrów pracy urządzeń i definiować pułapki (error traps). Test polegający na ustawieniu mechanizmu pułapek w przypadku temperatury przebiegł pomyślnie - po zablokowaniu przepływu powietrza i osiągnięciu przez CPU odpowiedniej temperatury serwer wyłączył się samoczynnie.

Aplikacja Director rozszerza funkcjonalność modułu zarządzającego oraz umożliwia szczegółową kontrolę elementów serwera. Niewątpliwie oprogramowanie to jest silną stroną propozycji IBM.

Testowany serwer HS20 może współpracować z systemami operacyjnymi Windows, Red Hat i SuSE. W połączeniu z rozwiązaniami QLogic radzi on sobie z obsługą dużych sieci pamięci masowych SAN.