Auto Deploy

Mechanizm ten, znany z poprzednich wersji środowiska vSphere w najnowszej swojej odsłonie może być już określany jako produkt dojrzały. Jego schemat działania jest bardzo prosty i znany z rozwiązań innych producentów. Oparty jest o mechanizm PXE, dzięki któremu jesteśmy w stanie w sposób automatyczny wystartować serwer z sieci, załadować w jego pamięć obraz ESX-a, a następnie pod bacznym okiem Host Profiles zunifikować jego konfigurację. Daje to, poza oczywistymi korzyściami finansowymi wynikającymi z braku dysków w serwerach, wiele zalet organizacyjnych - jeden plik konfiguracyjny, brak różnic w poszczególnych ESX-ach, uproszczone aktualizacje itp. Nie ma się jednak co obawiać, nowe Auto Deploy można również uruchomić w starym dobrym stylu - zdalna instalacja i konfiguracja na wewnętrznym dysku serwera.

Wirtualna sieć

Zmiany dotyczące elementów sieciowych skupiają się głownie na zreformowaniu mechanizmu vSphere Distributed Switch. Jego rozbudowa, zmiana w sposobie zarządzania i zwiększona skalowalność to główne aspekty, które uległy zmianie.

VDS to centralnie zarządzany, rozciągnięty na całą infrastrukturę wirtualną przełącznik sieciowy. Dzięki jego formie jest on w stanie zdecydowanie uprościć zarządzanie naszą wirtualną siecią. Niejednokrotnie się zdarzało, że wirtualny przełącznik sieciowy nie ułatwiał nam życia, a wielokrotnie je jeszcze bardziej komplikował. VDS w wersji vSphere 5.1 wyewoluował, przynosząc wiele nowych funkcji. Najważniejsze z nich to: Network Health Check, backup i odzyskiwanie konfiguracji VDS, odzyskiwanie sieci zarządzania, autorozszerzający się port dystrybucyjny, zarządzanie adresami MAC, obsługa LACP.

Nowy vSphere 5.1 kładzie duży nacisk na bezpieczeństwo konfiguracji VDS. Dostajemy szereg narzędzi, które są w stanie sprawdzić naszą konfigurację lub pomóc nam w przypadku błędu czy awarii. Na przykład Network Health Check sprawdzi, czy na przełącznikach wirtualnych i fizycznych istnieją odpowiednie VLAN-y, MTU jest dobrze ustawione, a nasze karty sieciowe działają w jednym teamie. Dodatkowo pojawia się mechanizm tworzenia i odzyskiwania kopii zapasowej konfiguracji samych VDS-ów. Oprogramowanie jest w stanie asynchronicznie tworzyć kopię zapasową na dysk czy też przez SAN. Podczas odzyskiwania mechanizm jest w stanie wyodrębnić całego VDS-a, jak i również pojedynczą port-grupę.

Dzięki dodaniu obsługi protokołu LACP oraz ramek BPDU i technologii VXLAN, VDS zaczyna zaliczać się powoli do pełnokrwistych przełączników sieciowych. Protokół LACP potrafi wykryć awarię łącza i skomunikować się z fizycznym przełącznikiem w celu jego rekonfiguracji. Ramki BPDU są częścią protokołu STP i umożliwiają wymianę informacji z przełącznikami, chroniąc nasze maszyny przed atakami DoS. VXLAN natomiast to technologia umożliwiająca nam odseparowanie sieci wirtualnych od siebie w bardzo dużym ich zagęszczeniu. Jest to krok w stronę dostępnych na żądanie, definiowalnych programowo infrastruktur sieci wirtualnych rozciągniętych na całe data center.

Nadzorowanie i monitorowanie sieci w vSphere 5.0 doczekało się również pewnych zmian. Port Mirroring udostępnia możliwość wykorzystania mechanizmów RSPAN i ERSPAN, dzięki którym dostajemy możliwość badania naszej wirtualnej sieci. Możemy wygodnie implementować wszelkiego rodzaju snifery i analizatory ruchu - co więcej - nawet takiego, który pochodzi spoza naszej sieci wirtualnej. Dodatkowa funkcjonalność, która ułatwi nam nadzór i pozwoli spojrzeć wewnątrz wirtualnych kabli to mechanizm IPFIX (NetFlow wersja 10). Umożliwiający zbieranie danych poprzez zdefiniowane przez użytkownika schematy do scentralizowanego mechanizmu magazynującego i przetwarzającego dane. Możemy raportować między innymi o IPv6, MPLS, VXLAN.