Co nowego w Hyper-V 2.0?
-
- Szymon Pomorski,
- 09.11.2009
Podsumowanie
Microsoft wszedł na rynek wirtualizacji serwerów dość późno, upatrując w nim swojej szansy na dodatkowe zyski. Technologia Hyper-V jest doskonalona i w swojej ewolucji podąża ścieżką wydeptaną przez konkurentów, będących już na rynku od pewnego czasu. Dodanie funkcjonalności Live Migration to z pewnością dla Hyper-V krok milowy, pozwalający zbliżyć się do liderów rynku.
Planując wdrożenie środowiska wirtualnego, należy odnieść się do jego wielkości i poważnie zastanowić się nad tym, jakie funkcjonalności będą w nim rzeczywiście niezbędne, a bez których w zupełności można sobie poradzić. Niemniej ważna i bezpośrednio wynikająca z potrzebnych w środowisku wirtualnym funkcjonalności jest cena rozwiązania, jaką jesteśmy w stanie zapłacić. Dla środowisk małych, gdzie serwery produkcyjne pracują głównie przy wykorzystaniu systemów Windows, Hyper-V 2.0 może okazać się wystarczająco dobrym wyborem.
To trudne pytanie, zmian jest tak wiele, że trudno wybrać tylko te trzy, ale spróbujmy. Na pewno te, które przeprowadzono w technologii Hyper-V, które znacznie rozszerzają jej ograniczone dotychczas możliwości.
Istotne są również zmiany związane z zarządzaniem, w tym zarządzaniem energią. Zupełnie zmieniliśmy koncepcje dotyczące administrowania systemem, wszystko można wykonywać na podstawie PowerShell, co bardzo ułatwia wdrożenia na dużą skalę. Również mechanizmy wprowadzone na potrzeby Windows 7 - Branch Cache i DirectAccess. Prawdopodobnie najbardziej rewolucyjny jest DirectAccess, ale nie jestem pewien, czy rynek w tej chwili dojrzał do tego typu rozwiązań. DirectAccess to coś, co będzie pojutrze i klienci muszą dojrzeć do spojrzenia na sieć korporacyjną przez pryzmat bezpiecznego ‘rozpięcia’ jej także na internet.
W nowej wersji Hyper-V 2.0 pojawiła się długo oczekiwana przez klientów funkcjonalność Live Migration. Proszę wyjaśnić zasadniczą różnicę między mechanizmami Quick Migration i Live Migration.
Live Migration przerzuca najpierw konfigurację, potem pamięć na drugi węzeł klastra, a następnie wszystkie zmiany powstałe w czasie, kiedy pamięć była przerzucana między hostami. Ponieważ Live Migration nie wymaga wyłączenia usług, cały proces odbywa się w czasie rzeczywistym, bez przerywania pracy aplikacji. Natomiast Quick Migration jest realizowana za pomocą mechanizmów kopii migawkowej - snapshot. Na jednym węźle klastra zrobiony zostaje snapshot, a następnie jest “podnoszony" na innym węźle. Jest jeszcze tzw. tryb move na klastrze, w którym możemy zdefiniować sobie, w jaki sposób przenosić ten węzeł. Możemy to wykonać np. przy wykorzystaniu snapshotów lub mechanizmów shutdown albo restart. Live Migration jest najszybszą metodą z wymienionych i służy do migracji na żywo.
Jak realizowana jest niezawodność w klastrze, na którym działa środowisko wirtualne?
W naszej głównej siedzibie w Redmond jeszcze nie tak dawno system Exchange był obsługiwany przez 6 serwerów w klasterze. Celem było zapewnienie niezawodności na poziomie powyżej 99,9. Tak naprawdę tylko dwa serwery były potrzebne, aby obsłużyć wszystkich użytkowników, dwa kolejne pracowały w trybie pasywnym, a dwa pozostałe zapewniały wysoką dostępność, kiedy dwa główne wchodziły w tryb serwisowania. W Windows 2008 R2 klaster niezawodnościowy może składać się z maksymalnie 16 węzłów, tak więc możliwy jest kolejny krok w kierunku podniesienia niezawodności. (choć należy dodać, ze architektura Exchange 2010 ma całkowicie zmieniony mechanizm zapewniania wysokiej dostępności tzw. Database availability Group).
Jak możemy wykonywać kopie zapasowe backupu dla środowiska wirtualnego opartego na Hyper-V 2.0?
Można to robić przez mechanizmy Volume Shadow Service (VSS); jeśli chodzi np. o bazę danych SQL, to wykonujemy je poprzez wbudowane w nią mechanizmy. Nie ma uniwersalnej metody. Pytaniem zasadniczym jest, co chcemy backupować, bo jeśli wystarczy nam tylko snapshot, to możemy robić snapshoty; np. obraz dysku VHD, którego kopie migawkową wykonujemy przykładowo co godzinę i to jest nasz backup. Ale dla SQL-a na pewno nie będzie to wystarczające, systemy transakcyjne musimy backupować używając zupełnie innych mechanizmów, podobnie system poczty Exchange. Do naszej dyspozycji są narzędzia, takie jak System Center Data Protection Manager. Do każdego serwisu, który chcemy zbackupować, należy dobrać odpowiednią metodę, w zależności od tego, co chcemy backupować i co osiągnąć.
Jakie były największe wdrożenia w Polsce Hyper-V?
W Polsce nie mamy jeszcze publicznych referencji na temat wdrożenia Hyper-V 2.0. Natomiast mieliśmy instalacje na Hyper-V 1.0, gdzie praktycznie połowa serwerów w oddziałach klienta działała na maszynach wirtualnych. Mieliśmy również instalacje, w których wirtualny system pocztowy Exchange z powodzeniem działał wyskalowany na kilka tysięcy użytkowników.
