Centrale IP PBX
-
- NetWorld,
- 01.03.2005
Zultys MX250
Telefon ZIP4x4 jest oparty na standardzie SIP.
Sprzętowo MX250 jest oparty na urządzeniu wysokości 2U z dwoma procesorami IBM PowerPC. Zastosowano w nim mało znany w Polsce, komercyjny systemem operacyjny Hard Hat Linux firmy MontaVista. Firma zapewnia, że MX250 został zaprojektowany od podstaw jako platforma IP PBX, a nie jako centrala telefoniczna z dodaną obsługą IP czy też komputer z doczepioną obsługą tradycyjnej telefonii. Nie świadczy to oczywiście o jego zaletach. Jego zalety to dobra integracja obydwu środowisk komunikacyjnych oraz bogactwo możliwości.
Pojedynczy MX250 może obsłużyć do 250 użytkowników, a połączenie 32 MX250 poprzez Ethernet zwiększa ich liczbę do 8000. Aplikacja zarządzająca działająca pod systemem MS Windows ładowana jest z urządzenia MX250. Dostępny jest również interfejs zarządzania przez HTTP.
Dodanie użytkownika wymaga jedynie wypełnienia prostego formularza. Aby stworzyć wielu użytkowników, automatycznie wystarczy wczytać plik CSV sporządzony w Excelu lub innym arkuszu. Producent deklaruje, że w niedalekiej przyszłości będzie dostępny interfejs LDAP.
Jedną z zalet opartego w pełni na standardach IP PBX jest to, że można do niego podłączyć niedrogie, niefirmowe urządzenia. W teście korzystano z telefonów Zultys 4X4, jednak obsługiwane są wszystkie telefony obsługujące SIP, również programowe oraz oprogramowanie takie jak MS Windows Messenger (zakładając, że Service Pack 2 tego nie zmienił).
Sprzętowo Zultys MX250 to urządzenie wysokości 2U z dwoma procesorami IBM PowerPC. Zastosowano w nim mało znany w Polsce, komercyjny systemem operacyjny Hard Hat Linux firmy MontaVista.
Zarządzanie nie sprawia trudności. Poprzez PBX można konfigurować telefony i inne urządzenia SIP. System może funkcjonować we współdzielonej sieci Ethernet, jeżeli tylko obsługuje ona QoS. MX250 oferuje bezpieczne połączenia głosowe - przeprowadza 128-bitowe szyfrowanie AES (Advanced Encryption Standard). W przeciwieństwie do Avaya rozwiązanie Zultys pozwala kontrolować, kiedy używana jest kryptografia. Można zaszyfrować zewnętrzny ruch przechodzący przez sieć prywatną lub PSTN prowadzący do innego MX250. Produkt posiada również własną zaporę oraz obsługuje IPSec VPN.
Wrażenie robi interfejs użytkownika końcowego. Narzędzie to umożliwia zarządzanie własnymi telefonami oraz regułami dzwonienia udostępnionymi przez administratora sieci. Udostępnienie użytkownikom możliwości decydowania o sposobie, w jaki wykonują i odbierają rozmowy, może zaoszczędzić część pracy, jaką musiałby wykonać zarządzający.
MX250 nie nadaje się do obsługi małych miast i dużych korporacji. Z powodzeniem może być on jednak stosowany w większości mniejszych i średnich firm.
Podsumowanie
Ocena testowanych central IP PBX
Przy wyborze centrali warto zwrócić również uwagę na dostępność, możliwości i cenę produktów/programów klienckich obsługujących odpowiedni standard - SIP lub starszy H.323, i obsługiwanych przez daną centralę.
Każdy, kto kiedykolwiek wdrażał system telefoniczny, wie, że jest to zadanie pracochłonne. Instalacja IP PBX jest także sporym wyzwaniem i ma wiele wspólnego z uruchomieniem tradycyjnego PBX. Powinno się zaplanować, przetestować, usunąć wykryte błędy, przeszkolić personel oraz przeprowadzić sprawne przełączenie na nową centralę.
Należy rozważyć, czy buduje się całkowicie nową infrastrukturę telefoniczną (np. podczas przeprowadzki do nowego budynku), czy też rozbudowuje się istniejący już system telefonii. Jeżeli zaczynamy od podstaw, wówczas nie musimy się martwić o współdziałanie z istniejącą infrastrukturą, co znacząco upraszcza zadanie. Należy zapewnić, aby nowo powstająca infrastruktura sieciowa była zorientowana na VoIP.
Na potrzeby systemu telefonicznego najlepiej zarezerwować autonomiczną sieć. Wprawdzie dane i głos mogą współdzielić tę samą sieć (np. poprzez stworzenie oddzielnych sieci VLAN), jednak tylko dopóki nie będzie ona mocno obciążona. Przy znacznym wykorzystaniu dostępnej przepustowości na potrzeby danych pogorszy się jakość usług telefonicznych i trzeba będzie rozdzielić obydwa środowiska sieciowe. Zaleca się położenie podwójnego okablowania na samym początku budowy sieci, gdyż późniejsze przeróbki są kosztowne. Jeżeli mamy już funkcjonującą centralę PBX, trzeba rozważyć, w jaki sposób i czy faktycznie może być ona wykorzystywana z nową IP PBX. Producenci IP PBX (m.in. 3Com, Avaya i Siemens) często wykorzystują autorskie udoskonalenia protokołów H.323 lub SIP. Skutkuje to brakiem gwarancji współdziałania sprzętu pochodzącego od różnych producentów.
To, czy obecnie wykorzystywany system telefoniczny będzie współdziałał z nowym, można spróbować znaleźć w dokumentacji producenta lub zadzwonić do dostawcy. Wykonując połączenie do potencjalnego dostawcy/producenta sprzętu, można się przekonać, czy jakość połączeń jest zadowalająca. Jeżeli dotychczasowa centrala i nowa pochodzą od tego samego producenta, to najprawdopodobniej dadzą się one zintegrować w całość. Inną możliwością jest wybranie producenta szczycącego się obsługą dużej liczby urządzeń od innych producentów. Przykładowo, Avaya twierdzi, że jej rozwiązanie współpracuje prawie z każdym PBX.
Kolejną decyzją jest wyznaczenie osoby zarządzającej nowym systemem telefonicznym. Czy ma to być administrator sieci komputerowej czy osoba zajmująca się dotychczasową centralą? Ponieważ VoIP wykorzystuje standardową sieć Ethernet oraz obecne IP PBX bardziej przypomina wyposażenie IT niż tradycyjny system telefoniczny PSTN, administrator sieci komputerowej będzie swobodniej zarządzał nowym systemem niż zarządca centrali PBX.
Ktokolwiek będzie administrował nową infrastrukturą telefoniczną, stanie przed wyzwaniem zapewnienia odpowiedniej jakości usług QoS, przepustowości, niezawodności oraz bezpieczeństwa. Istnieją różnice pomiędzy obsługą ruchu VoIP a danych, ich wrażliwości na zmianę przepustowości. Jeżeli mechanizmy QoS zapobiegną większości problemów, to zator w sieci spowoduje niedopuszczalne opóźnienia i odrzucanie pakietów. Odbija się to zauważalnie na jakości połączeń.
Pakiety dostarczone z sukcesem, lecz powyżej dopuszczalnego czasu, są odrzucane, natomiast pakiety przybyłe w złej kolejności przechowywane są w buforze w oczekiwaniu na swoją kolej. Aby zmniejszyć prawdopodobieństwo straty i opóźnień pakietów w transmisjach multimedialnych, bada się możliwość zastosowania dyspersji ścieżek pakietów, na wzór mechanizmów równoważenia obciążenia (load balancing).
