Casus IBM stał się ostatnio w prasie zachodniej przedmiotem wielu analiz i dociekań. Przyzwyczjeni przez lata do wiodącej pozycji ''Wielkiego Błękitka'' na rynku produktów informatycznych i jego innowacyjności fachowcy z pewnym zdziwieniem przyjmują naturalny skąd inąd fakt, że w warunkach autentycznie rynkowej gospodarki akumulacja kapitału tylko do tego momentu może owocować niezwykle wysoką stopą zysku, dopóki znacznej części kosztów nie zaczną pochłaniać rozbudowane struktury organizacyjne.

Znalezienie rozsądnego optimum jest - jak się wydaje- najtrudniejszą sztuką. Tym większą, gdy mamy do czynienia z holdingiem notowanym na giełdzie, odnotowującej każde wahnięcie koniunktury. Wpublikacjach zachodnich wiele jest płaczu nad rozlanym mlekiem, a ich niektórzy autorzy zachowują się tak jak zawiedziona żona, która wprawdzie nie pomagała we właściwym czasie, ale dziś skłonna jest do wyrzutów w stylu " co by było gdyby".

Inne oceny - najczęściej autorstwa ludzi związanych z IBM -wydają się bardziej konstruktywne. Publikujemy dziś dwa teksty, będące egzemplifikacją obu typów publikacji. Czynimy to nie bez kozery. IBM jest obecny również w naszym kraju. Na liście rankingowej ComputerWorld ulokował się on (wyniki ubiegłoroczne) na 4 pozycji. Nadal pozostaje jednak jedną z tych firm, których obroty określiśmy stymulacyjnie. Stosunkowo niewiele można się również dowiedzieć o jego wdrożeniach. Lista referencyjna jest bowiem także pilnie strzeżona w sejfie. Dostępne są w zasadzie tylko informacje o charakterze globalnym. Te zaś wskazują na kryzys. Jeżeli więc ktoś docieka jego źródeł w odniesieniu do największego nadal giganta na rynku produktów informatycznych, trudno pominąć takie dociekania milczeniem.