Bezpieczeństwo zasilania systemów teleinformatycznych

Zabezpieczenie zasilania centrów przetwarzania danych jest niezwykle ważne w niezawodnym i prawidłowym funkcjonowaniu całego systemu teleinformatycznego. Bezpieczeństwo danych w dużym stopniu zależy od ciągłości zasilania.

Zabezpieczenie zasilania centrów przetwarzania danych jest niezwykle ważne w niezawodnym i prawidłowym funkcjonowaniu całego systemu teleinformatycznego. Bezpieczeństwo danych w dużym stopniu zależy od ciągłości zasilania.

Zasilacze UPS zapewniają nieprzerwane utrzymanie stabilizowanego napięcia (bez zakłóceń i o ściśle określonych parametrach). Urządzenia funkcjonujące w systemie teleinformatycznym są zasilane zwykle przez dedykowaną instalację elektryczną z centralnego zasilacza napięcia gwarantowanego UPS. Do zabezpieczenia najbardziej newralgicznych punktów systemu stosuje się dodatkowo UPS-y małej mocy, pracujące w układzie kaskadowym z jednostką centralną. Rzadziej stosuje się zasilanie strefowe (głównie ze względu na większe koszty, związane z większą liczbą jednostek UPS), polegające na zabezpieczeniu każdej grupy urządzeń systemu teleinformatycznego oddzielnym UPS-em. Centralne zasilacze są zwykle instalowane w konfiguracji redundancyjnej 2N lub nadmiarowej N+1 w celu zapewnienia niezawodności przekraczającej 99,9 procent.

Warianty zasilania systemu teleinformatycznego z centralnego UPS-u

Bezpieczeństwo zasilania systemów teleinformatycznych

Rys. 1. Zasilanie systemu teleinformatycznego z centralnego UPS-u

Obecnie stosowane są następujące warianty zasilania gwarantowanego dużych systemów teleinformatycznych:

  • Zasilanie z jednego centralnego UPS-u.

  • Zasilanie z centralnego UPS w konfiguracji 2N.

  • Zasilanie z UPS-u w konfiguracji 2N, poprzez przełącznik statyczny.

  • Zasilanie z centralnego UPS-u w konfiguracji N+1.
Zasilanie z jednego centralnego UPS-u

Zasilanie z jednego centralnego UPS-u (rys. 1), bez nadmiarowości, jest najtańsze, ale najbardziej zawodne. Należy bowiem pamiętać, że UPS jest urządzeniem bardzo skomplikowanym i awaria któregoś z podzespołów spowoduje utratę danych i przestój całego systemu.

Takie rozwiązanie stosuje się najczęściej do zabezpieczenia systemów o niewielkim znaczeniu lub w wypadku współpracy z mniejszymi UPS-ami, które - pracując w układzie kaskadowym - zasilają najbardziej istotne urządzenia systemu. W takich układach stosuje się praktycznie wyłącznie UPS-y o budowie klasycznej, ponieważ są tańsze. Rozwiązania te wybiera się najczęściej przy zapotrzebowaniu na moc do 40 kVA, a stosuje się w nich zasilacze z wyjściem napięcia jednofazowego bądź trójfazowego.

Zasilanie z centralnego UPS-u w konfiguracji 2N

Bezpieczeństwo zasilania systemów teleinformatycznych

Rys. 2. Zasilanie systemu teleinformatycznego z centralnego UPS-u w konfiguracji 2N

Wariant z jednym centralnym zasilaczem (klasycznym) w konfiguracji redundancyjnej 2N (rys. 2) polega na równoległym połączeniu dwóch UPS-ów, każdego o takiej samej mocy, przy czym moc pojedynczego zasilacza musi być większa niż całkowita moc odbiorcza. Większość zasilaczy UPS znanych producentów umożliwia pracę równoległą nawet kilku jednostek. Takie rozwiązanie jest też najczęściej stosowane. W systemie tym pracujące równolegle urządzenia mają galwanicznie połączone wyjścia. Ponadto zasilacze te zazwyczaj są wyposażone w dodatkowe urządzenia pozwalające na komunikację między nimi - w celu zapewnienia przepływu informacji układów sterujących poszczególnych jednostek UPS.

Ten wariant zasilania cechuje się wysoką niezawodnością, gdyż urządzenia pracują synchronicznie, dzieląc się proporcjonalnie mocą. W wypadku awarii jednego drugi może przejąć całe obciążenie bez chwilowego zaniku napięcia zasilającego w całym systemie. Jeśli konieczne są działania serwisowe, np. ocena techniczna stanu baterii czy uaktualnienie oprogramowania kontrolera, można bez przerywania pracy systemu wyizolować jeden z zasilaczy, zapewniając ochronę z drugiego. Największą wadą takiego rozwiązania jest stosunkowo długi czas usuwania ewentualnych awarii UPS-u, zależny od czasu reakcji serwisu producenta. Aby zagwarantować krótki czas naprawy, trzeba zazwyczaj podpisać odpowiednią umowę z dostawcą systemu (np. w wypadku sprzętu APC - wykupić opcję serwisową). W wypadku rozwiązań klasycznych nie jest możliwa ingerencja w system osób nieuprawnionych, co wiąże się z dodatkowymi kosztami, które należy uwzględnić w chwili zakupu.

W celu komercyjnej reprodukcji treści Computerworld należy zakupić licencję. Skontaktuj się z naszym partnerem, YGS Group, pod adresem [email protected]

TOP 200