Jak czytamy w komunikacie giełdowym, Asseco za 570 tys. akcji chce zapłacić ok. 11 mln zł, przy całkowitej wycenie Unizeto na 22,4 mln zł. Wśród warunków transakcji jest m.in. nieskorzystanie z prawa pierwszeństwa przez pozostałych kilkudziesięciu akcjonariuszy i zgoda prezesa UOKiK na kupno akcji. „Podpisanie przez Asseco umów sprzedaży akcji jest dodatkowo uzależnione od wyników due diligence” - poinformowała spółka. Jeżeli transakcja doszłaby do skutku, mogłaby być sfinalizowana w I kwartale 2015 roku.

Unizeto Technologies to firma informatyczna działająca na rynku od 1965 r. W 1998 r. utworzyła pierwszy w Polsce publiczny urząd certyfikacji, świadczący usługi związane z podpisem elektronicznym. „Osiągamy z tego tytułu ok. 20% przychodów. Wydaliśmy 350 tys. certyfikatów i należy do nas 40% rynku” – mówi Andrzej Bendig-Wielowiejski, prezes zarządu i jeden z głównych akcjonariuszy. „Od połowy 2016 r. zacznie obowiązywać rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie identyfikacji elektronicznej i usług zaufania w odniesieniu do transakcji elektronicznych na rynku wewnętrznym (eIDAS), tworząc jednolity rynek i zastępując wszystkie krajowe ustawy o podpisach elektronicznych. Gdy będziemy częścią międzynarodowej organizacji, jaką jest Asseco, łatwiej będzie nam pozyskiwać zagranicznych klientów” – dodaje.

Zobacz również:

• Pierwszy samorządowy SOC wystartował w Rzeszowie

Znaczące przychody spółka ma również z usług korespondencji masowej i wydruku personalizowanego (18%). Jej klientami są m. in. Play, Tauron i Schenker. Prowadzi również system rozliczania składek dla KRUS i chwali się systemami obiegu dokumentów.

Poszukiwania inwestora kapitałowego, z czasem branżowego, trwają od lata 2014, by zapewnić jej dalszy rozwój. Asseco jest dla Unizeto naturalnym wyborem z racji na wspólne przedsięwzięcia m. in. w sektorze ubezpieczeń społecznych.

Lincz na prezesie

Andrzej Bendig-Wielowiejski nie kryje się z faktem, że na decyzję o sprzedaży akcji miały wpływ próba medialnego linczu na nim przez Gazetę Polską i inspirowanych przez nią polityków oraz niektórych czołowych publicystów, jaka miejsce w październiku i listopadzie 2014 r. Poszło o to, że jest od 2007 r. konsulem honorowym Rosji i jak to jest możliwe, że mógł informatyzować instytucje publiczne w kraju i zagranicą. Miało to miejsce w chwili, gdy media gorączkowały się aresztowaniem rosyjskich szpiegów, z których akurat jeden przez chwilę był na stażu w szczecińskim Unizeto.

Dziennikarz Gazety Polskiej na siłę próbował na tej przesłance zbudować całą aferę. Politycy potrzebowali chwilę, by się zreflektować i spostrzec, że atak na konsula honorowego – notabene nominowanego na to stanowisko za zgodą minister spraw zagranicznych Annę Fotygę (PIS) i gdy szefem Służb Kontrwywiadu Wojskowego był Antoni Maciarewicz (PIS) – szkodzi polskiej racji stanu.

Nikt też wówczas nie zadał sobie trudu sprawdzić, że większość instytucji rządowych nie wymaga od oferentów w przetargach posiadania certyfikatów bezpieczeństwa przemysłowego, ani poświadczeń bezpieczeństwa osobowego od jej pracowników, ponieważ zamawia usługi informatyczne, w których nie przetwarza się informacji niejawnych. „Było to zwykłe draństwo i medialny lincz” – nazywa rzeczy po imieniu Wiesław Paluszyński, wiceprezes Polskiej Izby Informatyki i Telekomunikacji.