ATM, asynchroniczny tryb przesyłania danych, jest kluczową technologią w świecie multimedialnym. Warunkiem wstępnym przesyłania transmisji multimedialnych w sieciach jest odpowiednia infrastruktura. Większość współczesnych sieci komputerowych nie radzi sobie z olbrzymim strumieniem danych multimedialnych. Nie są też one właściwie wyposażone do współbieżnej transmisji dźwięku, obrazu i danych. Sieci (w tym także publiczne) będą musiały poddać się gruntownej przebudowie, aby sprostać nowym wymogom.

W przypadku konwencjonalnych LAN istnieją dwa rozwiązania: albo obecna sieć zostanie uzupełniona o urządzenia przełączające, albo też zaopatrzy się ją w interfejs do sieci ATM.

Tak zwane "szybkie" sieci ethernetowe, ze swoją prędkością transmisji rzędu 10 Mb/s, osiągają szczyt swoich możliwości podczas zastosowań multimedialnych. Sieci ISDN są także mało przydatne - cechują je długie okresy zajętości łącz i wysoki koszt. Docelowym rozwiązaniem wydaje się technologia ATM - wybrana przez Międzynarodową Unię Telekomunikacyjną (ITU) do szerokopasmowych ISDN. Jej obecna wydajność (155 Mb/s) ma zostać jeszcze zwiększona (do 622 Mb/s), zaś szerokość osiągalnego pasma może się zmieniać w zależności od potrzeb.

O wyborze technologii ATM zadecydowała nie tylko jej przydatność do technik multimedialnych. Ważnym czynnikiem przy podejmowaniu decyzji były również ograniczenia wydajności dzisiejszej infrastruktury telekomunikacyjnej. Na skutek lawinowego wzrostu ilości węzłów istniejących sieci oraz coraz szerszego użycia technologii klient/serwer - obecne LAN ulegają szybkim przeciążeniom. Problemy z wydajnością do niedawna rozwiązywano poprzez dzielenie wielkich sieci na mniejsze segmenty łączone klasycznymi metodami. Prowadziło to wprawdzie do zwiększenia wydajności systemu jako całości, ale wąskim gardłem okazywały się miejsca połączeń segmentów. W dodatku, wzrastał stopień komplikacji administrowania siecią i koszt jej używania.

Istnieje jednak inne, znacznie lepsze rozwiązanie. Pierwszym warunkiem obniżki kosztów jest zastosowanie okablowania strukturalnego. Drugim - zmiana technologii tradycyjnych na ATM. Jedną z możliwości okablowania strukturalnego jest ICCS (Integrated Communications Cabling System). ICCS wykorzystuje tylko dwa typy kabli (światłowód oraz symetryczny kabel), łącząc terminale z węzłami w konfiguracji gwiazdy. Sieci takie przystosowane są do szybkiej transmisji dźwięku, obrazu i danych zachowując kompatybilność zarówno z technologiami tradycyjnymi jak i z ATM. Mimo że obecnie ICCS jest droższe od indywidualnego kabla koncentrycznego, to wydaje się, że w ciągu dwóch lat prawdopodobnie nastąpi odwrócenie proporcji.

Technologie komutacyjne dają możliwość tworzenia sieci wirtualnych. W ten sposób konfiguracja, związana dotychczas z warstwą sprzętową, staje się domeną oprogramowania. Inteligentny system zarządzający siecią sprawia, że użytkownik logujący się w niej, jest rozpoznawany automatycznie (na podstawie adresu), niezależnie od fizycznej lokalizacji. Wobec tego zbędne staje się ręczne przełączanie okablowania przy zmianie fizycznego adresu. Relokacja użytkownika jest dokumentowana przez system zarządzania siecią.

ATM jest znacznym postępem w stosunku do istniejących technologii - nie tylko technicznym, ale i ekonomicznym. Najistotniejszym czynnikiem wpływającym na decyzję o zainstalowaniu ATM jest zachowanie działania sieci w trudnym okresie przejściowym. Istnieją dwa możliwe rozwiązania: uzupełnianie istniejących technologii o przełączniki oraz zapewnienie interfejsów pomiędzy sieciami LAN i ATM.