TTO (Test Time Objective) - docelowy czas testowania - niezwykle istotny parametr w całym systemie odtwarzania po katastrofie i niestety najczęściej pomijany. TTO jest parametrem testowania procesu odtwarzania po katastrofie. Określa okno czasowe, w którym test musi być przeprowadzony, aby proces uznać za pomyślny. Celem testu jest sprawdzenie, czy po odtworzeniu pliki danych i cały odbudowany serwer są kompletne i będą poprawnie pracować.

Osiągnięcie prawie stałej dostępności, czyli RPO/RTO bliskie zeru, wymaga jednego lub więcej poziomów redundancji, z systemem odtwarzania i replikowaniem obrazów danych operującym na geograficznie oddalonych centrach danych. Poza nadzwyczajnymi kosztami i kłopotami zarządzania związanymi z wdrażaniem klastrów serwerów, podstawową techniczną przeszkodą w aranżacji takiego układu są opóźnienia w sieci. Proste przeprowadzenie odtwarzania z najświeższych składowanych danych może łatwo doprowadzić do RPO/RTO przekraczającego 24 godziny lub znacznie więcej. Taka najmniej kosztowna opcja jest także mniej efektywna w kategorii ciągłości biznesu. Skonsolidowane odtwarzanie, które wykorzystuje możliwości maszyn wirtualnych i istniejących zasobów systemu nie w pełni użytkowanych, zapewnia najbardziej pożądane zrównoważenie kosztów i czasu, osiągając RPO/RTO w zakresie od minut lub godzin, przy atrakcyjnych kosztach.

Mankamenty taśmy magnetycznej

Chociaż dzisiejsze rozwiązania składowania na taśmach magnetycznych oferują istotnie większą gęstość upakowania danych i sprzęt, który jest dużo mniejszych rozmiarów niż jego przodkowie, to jednak staje się jasne, że szerokie używanie technologii taśmowej należy do przeszłości.

Raport IDC "Worldwide Tape Automation 2007 - 2011 Forecast and Analysis", opublikowany w maju 2007 r. zawiera prognozy dotyczące zmniejszenia wartości rynku rozwiązań taśmowych o 5,7% do 2011 r. Główna przyczyna tego spadku, to rozwój rozwiązań składowania opartych na dyskach.

Mimo że taśma pozostaje dla niektórych technologią realną, to jednak dla dużych centrów danych jej wady są zbyt poważne. Taśma wymaga intensywnej obsługi przez personel IT i zapewnia tylko sekwencyjny dostęp do danych, dużo wolniejszy niż prawie natychmiastowy dostęp w technologii dyskowej. Używana przede wszystkim do składowania jedynie plików danych, taśma jest niepraktyczna do efektywnego składowania obrazów serwerów. A bez takiego składowania, odtwarzanie utraconych serwerów staje się nadzwyczaj trudne, szczególnie przy wymaganiach odbudowy serwera z instalacją systemu operacyjnego i aplikacji, przy intensywnym wykorzystaniu zasobów IT i możliwych zagrożeniach dla operacji biznesowych.

Dla przedsiębiorstw podstawowy mankament taśm związany jest z testowaniem składowania i odtwarzania. Stosunkowo powolne tempo odtwarzania z taśmy spowalnia cały proces testowania. Żmudne testowanie nieuchronnie prowadzi do rzadszych testów, stwarzając zagrożenie dla informacji ważnej dla biznesu.

Te niedostatki nie występują w przypadku skonsolidowanego składowania i odtwarzania opartego na dyskach.

Stosowanie taśm nie daje możliwości sprostania rosnącym potrzebom przechowywania danych i w miarę jak koszt gigabajta pamięci dyskowej maleje, a gęstość zapisu rośnie, zapotrzebowanie na składowanie oparte na dyskach staje się coraz popularniejsze. W raporcie IDC dotyczącym drugiego kwartału 2007 r. całkowita pojemność pamięci dyskowych dostarczonych przez dostawców wyniosła 1,2 exabajtów (1,2 x 10246 bajtów), czyli o ponad 50% więcej niż w tym samym okresie rok wcześniej. Chociaż większość tej pojemności jest wykorzystywana jako podstawowa pamięć masowa, to proporcja przydzielona do użytku wyłącznie przez systemy składowania wciąż rośnie.

Odtwarzanie skonsolidowane

Tradycyjne metody składowania i odtwarzania, klastry sprzętu, obrazy dyskowe i taśmy nie zapewniają możliwości utrzymania ciągłości biznesowej i szybkiego odtwarzania centrów danych po nieoczekiwanych zakłóceniach w pracy lub katastrofach.

Klastrowanie urządzeń serwera osiąga cel zarówno w zakresie czasu, jak i punktu odtworzenia, ale jest jednocześnie wyjątkowo drogie i skomplikowane w implementacji, zastrzeżone niemal do najbardziej krytycznych serwerów w środowisku.

Technologia obrazów dyskowych jest nieco mniej kosztowna w implementacji i utrzymaniu adekwatnego RPO. Właściwości technologii leżącej u podstaw obrazów dysków powodują, że czas odtwarzania nie jest zbyt szybki i przy braku dobrego zarządzania technologia ta może powodować błędy. Proces przywracania wymaga identycznego sprzętu, generalnie musi być wdrażany ręcznie i może trwać godziny.

Składowanie taśmowe, oparte na znanej od kilku dekad technologii, jest najbardziej ekonomiczną alternatywą, ale często pracochłonną w administrowaniu. Wykonanie odtworzenia z taśmy może trwać nawet kilka dni.

Obrazy dyskowe i składowanie taśmowe mają jeszcze jeden znaczący mankament: są one "dano-centryczne". W razie pojawienia się uszkodzenia systemu, proces odtworzenia po katastrofie wymaga odbudowania całego systemu od początku - systemów operacyjnych i aplikacji pracujących na tym sprzęcie.

Natomiast skonsolidowane odtwarzanie wykorzystuje cechy maszyn wirtualnych do wykonania replikacji danych, obejścia uszkodzenia i odtworzenia przy jednocześnie minimalnych kosztach użycia dostępnych zasobów systemu. Dzięki wirtualizacji zasoby sprzętowe wymagane do odtworzenia po katastrofie mogą być zredukowane, a cały proces uproszczony.