Raport OECD został stworzony w ubiegłym roku, jednak został szerzej udostępniony został dopiero na początku marca br. Analitycy zauważają, że częściowo za sukces lub porażkę WiMAX odpowiedzialne będzie prawo telekomunikacyjne poszczególnych państw, reglamentujące w sposób kategoryczny dostępne widmo częstotliwości. Sprzęt dedykowany systemowi WiMAX operuje zwykle w pasmach 2,5 GHz, 3,5 (3,6 - 3,8) GHz oraz 5 GHz, których wykorzystanie jest zależne od regulacji odpowiednich urzędów krajowych.

Eksperci OECD wskazują także na odmienną ścieżkę rozwoju, wybieraną przez coraz większą rzeszę operatorów telekomunikacyjnych. Zamiast inwestować w zupełnie nową technologię i infrastrukturę sieciową wolą oni rozbudowywać istniejące rozwiązania. Wielu operatorów zainteresowanych jest rozwojem systemów HSDPA.

Problemem w popularyzowaniu systemu WiMAX może okazać się brak konkretnych terminów ratyfikacji jego wersji mobilnej (IEEE 802.16e), co zniechęca producentów do inwestowania dużych środków finansowych w niepewny standard. Analitycy OECD nie są jednak całkowicie sceptyczni do przyszłości WiMAX - zaznaczają, że ten wydajny, bezprzewodowy system przesyłania danych może odegrać znaczącą rolę wszędzie tam, gdzie do tej pory nie istniała żadna infrastruktura telekomunikacyjna lub jej wykorzystanie było marginalne.