802.11h - radio lepiej współdzielone

Sieci bezprzewodowe 802.11a wykorzystują częstotliwość 5 GHz i obsługują 24 niezachodzące na siebie kanały. Dlatego w dużo mniejszym stopniu są podatne na zakłócenia niż konkurujące z nimi sieci oparte na standardach 802.11b i g. Z tego powodu stały się tak popularne w USA. Jednak kraje europejskie stosują inne regulacje dotyczące wykorzystania częstotliwości 5 GHz.

Sieci bezprzewodowe 802.11a wykorzystują częstotliwość 5 GHz i obsługują 24 niezachodzące na siebie kanały. Dlatego w dużo mniejszym stopniu są podatne na zakłócenia niż konkurujące z nimi sieci oparte na standardach 802.11b i g. Z tego powodu stały się tak popularne w USA. Jednak kraje europejskie stosują inne regulacje dotyczące wykorzystania częstotliwości 5 GHz.

International Telecommunication Union zaleciła opracowanie zasad rozwiązujących te kwestie, tak aby sieci WLAN 5 GHz nie wchodziły w kolizję z innymi systemami radiowymi, takimi jak np. wojskowe i cywilne radary czy systemy łączności satelitarnej.

Rok temu organizacja IEEE zaaprobowała standard 802.11h definiujący mechanizmy, dzięki którym sieci WLAN 802.11a pracują zgodnie z zaleceniami proponowanymi przez ITU.

Standard 802.11h opiera się na dwóch technologiach: DFS (Dynamic Frequency Selection) i TPC (Transmit Power Control).

Monitorowanie, wykrywanie, przełączanie

Technologia DFS definiuje mechanizm wykrywający obecność innych urządzeń pracujących na tych samych kanałach radiowych.

Po stwierdzeniu, że w pobliżu pracują inne systemy radiowe, DSF przełącza proces transmitowania danych na inny kanał, tak aby praca sieci bezprzewodowej WLAN nie była zakłócana przez stację radarową lub inne urządzenie bezprzewodowe.

802.11h - radio lepiej współdzielone

Standard 802.11h

Punkt dostępu informuje klientów WLAN, że obsługuje technologię DFS, zamieszczając stosowne dane w rozsyłanych przez siebie ramkach. Kiedy klient sieci WLAN nawiązuje łączność z punktem dostępu, najpierw informuje go o tym, na których kanałach może pracować. Obie strony uzgadniają kanał i używają go do transmitowania danych. Kiedy w dowolnym momencie zachodzi potrzeba przełączenia się na inny kanał, punkt dostępu decyduje o tym, który to powinien być kanał i informuje o tym fakcie współpracujących z nim klientów.

AP inicjuje proces przełączenia kanału w ten sposób, że wysyła ramkę do wszystkich klientów WLAN, które odczytują z niej następujące dane: numer nowego kanału; czas, po którym będzie się można przełączyć na nowy kanał; oraz informację określającą, czy do czasu przełączenia się na nowy kanał można transmitować dane na starym kanale. Klienci przełączają się zawsze na nowy kanał dopiero po upływie czasu określonego w rozgłaszanej ramce.

Punkt dostępu monitoruje cały czas stan aktualnie używanych kanałów celem określenia, czy nie występują w nich zakłócenia wywoływane pracą innych systemów transmisji radiowej. AP współpracuje przy tym cały czas z klientami, okresowo wysyłając do nich informacje: które kanały należy monitorować, dokładny czas rozpoczęcia pomiaru i czas jego trwania. Klienty dokonują tych pomiarów, generują odpowiednie raporty i wysyłają je do punktu dostępu.

Ograniczanie mocy

Technologia TPC została opracowana po to, aby sieć WLAN nie zakłócała pracy innych urządzeń transmitujących dane drogą radiową, np. systemów łączności satelitarnej. TPC ogranicza moc sygnałów radiowych używanych przez sieć WLAN do niezbędnego minimum. Wszystkim rządzi punkt dostępu, który informuje klientów WLAN, jaka może być maksymalna moc sygnału. Nie można wtedy przekroczyć progu wyznaczonego przez punkt dostępu, który zawsze jest definiowany na takim poziomie, aby gwarantować poprawną pracę połączenia WLAN.

Pierwsze zapowiedzi produktowe mówiły, że urządzenia działające w standardzie 802.11h pojawią się na rynku jeszcze pod koniec 2004 r.

W celu komercyjnej reprodukcji treści Computerworld należy zakupić licencję. Skontaktuj się z naszym partnerem, YGS Group, pod adresem [email protected]

TOP 200