PLANOWANIE ŚRODOWISKA RADIOWEGO

Wdrażając rozwiązanie 802.11ac warto rozważyć metodę alokacji kanałów. Alokacja kanałów może zostać zrealizowana automatycznie, poprzez mechanizmy zarządzania środowiskiem radiowym. Istnieją także aplikacje automatyzujące proces doboru kanałów. Weryfikacja planowania radiowego powinna zostać poparta analizą typu site survey. Wdrożenie w ramach częstotliwości 5 GHz nie jest bardzo skomplikowane z punktu widzenia planowania radiowego, ponieważ kanały radiowe nie nakładają się na siebie, a także istnieje niewiele źródeł interferencji. Z punktu widzenia zgodności z wcześniejszymi standardami, warto konfigurować urządzenia do pracy z szerokością kanału 40 MHz. Przepustowość będzie niższa niż przy szerokości kanału 80 MHz, ale zapewnia kompatybilność ze starszymi rozwiązaniami bezprzewodowymi.

Warto pamiętać, że optymalna wydajność 802.11ac może zostać osiągnięta dzięki możliwie niewielkim odległościom pomiędzy klientem Wi-Fi a punktem dostępowym. Tylko bardzo gęste rozmieszczenie punktów dostępowych 802.11ac zapewnić maksymalne parametry wydajnościowe standardu. Obecnie dostępne urządzenia standardu 802.11 wymagają trzech nienakładających się kanałów, w celu wdrożenia sieci bezprzewodowej, składającej się z wielu urządzeń, wykorzystujących różne kanały. W najlepszym scenariuszu wdrożeń 802.11ac uzyskujemy dostęp do czterech kanałów 80 MHz lub jednego kanału 160 MHz.

Jeżeli weźmiemy pod uwagę mechanizmy dynamicznego wyboru kanałów, pozostają tylko dwa kanały 80 MHz, nie ma natomiast żadnego kanału 160 MHz. Ograniczenie to może być szczególnie istotne dla tradycyjnych wdrożeń.

CO WYBRAĆ?

Wstrzymywanie się z wdrożeniami 802.11ac i trwanie przy sieciach 802 .11n lub starszych nie jest dobrym rozwiązaniem. Standard 802.11ac zapewni w ogólnych warunkach duże zwiększenie wydajności i zasięgu. Oczywiście można podnieść liczbę punktów dostępowych w standardzie 802.11n pracujących w sieci, i tym sposobem powiększyć pojemność, zasięg oraz prędkość sieci, ale urządzenia te będą stopniowo przechodziły w fazę EOL (End-of-Life). Z kolei liczba urządzeń wyposażonych w karty 802.11ac będzie co roku wzrastała.

Obecnie najbardziej rozpowszechnioną wersją wdrożeń jest hybryda, umożliwiająca jednoczesne wsparcie rozwiązań 802.11n i stopniowe wprowadzanie rozwiązań 802.11ac. Otrzymujemy tu duże pole do manewrów. Rozwiązania 802.11n będą mogły zostać zamienione na kompletne implementacje 802.11ac w każdym momencie. Najlepszym rozwiązaniem będzie wdrożenie 802.11ac w ramach istniejącej sieci wspierającej 802.11n na 2,4 oraz 5 GHz. Warto pamiętać, że 2,4 GHz nie jest częścią rozwiązań 802.11ac.

Oczekiwanie na fazę drugą Wave 2 802.11ac jest obecnie mało sensownym rozwiązaniem, ponieważ nie ma pewności, kiedy urządzenia będą dostępne. Realizacja pełnych korzyści wynikających z zastosowania urządzeń Wave 2 802.11ac będzie wymagała nowych urządzeń klienckich, co może zdecydowanie rozciągnąć wdrożenie w czasie. Warto pamiętać, że zawsze nowsza generacja rozwiązań bezprzewodowych przynosi określone korzyści, ale często lepszym efektem jest wykorzystanie technologii, która jest stabilna.

PRZYSZŁOŚĆ Wi-Fi

Pomimo że 802.11ac nie zadomowił się na rynku, a druga faza specyfikacji jest dopiero realizowana, środowisko pracuje nad kolejną generacją Wi-Fi, a także rozwiązaniami uzupełniającymi istniejące systemy. Następca 802.11ac określany jest nazwą 802.11ax. Nie oczekuje się standaryzacji nowej specyfikacji przed 2019 rokiem, natomiast pierwsze produkty mogą pojawić się w 2016 roku. Głównym powodem tworzenia nowego standardu będzie zwiększenie prędkości dostępnej dla indywidualnego użytkownika. Warto zauważyć, że Huawei – członek grupy roboczej IEEE 802.11ax – przekazał informację o stworzeniu punktu dostępowego Wi-Fi pracującego z prędkością 10,53 Gb/s na częstotliwości 5 GHz.

Standard 802.11ax udoskonali wydajność w środowiskach z dużą liczbą użytkowników. Standard 802.11ax będzie wykorzystywał modulację OFDMA. Koduje ona dane na wielu nośnych częstotliwościach – zwiększając ilość danych przesyłanych przez określone strumienie. OFDMA pozwala przydzielić określony zestaw nośnych dla indywidualnych użytkowników.

Warto tak że wspomnieć o standardach uzupełniających względem 802.11ac. Standard IEEE 802.11ad pracujący w nielicencjonowanym, pasmo 60 GHz pozwala budować sieci o prędkości nawet 7 Gb/s. Problemem jest bardzo trudna propagacja przez przeszkody, a także zwiększona absorpcja elektromagnetyczna w powietrzu dla częstotliwości 60 GHz. Urządzenia 60 GHz dostępne na rynku charakteryzują się bardzo krótkimi zasięgami. Standard 802.11ad znany jest także pod nazwą „WiGig Certified”. Standard 802.11ah przygotowany jest do pracy na częstotliwości 900 MHz, bardzo dobrze propagującej się przez różne przeszkody. Problemem tej technologii jest możliwość uzyskania niewielkiej przepustowości połączenia od 100 Kb/s do 40 Mb/s.