To, że plików wideo przybywa w astronomicznym tempie, wiedzą wszyscy. Badanie przeprowadzone przez jedną z firm analitycznych pokazało, że w grudniu 2014 roku internauci obejrzeli ponad 35 mld filmów, czyli dwa razy więcej niż w tym samym miesiącu 2013 r. Plików wideo jest tak dużo, że firmy nie wiedzą gdzie je przechowywać i jak nimi zarządzać. Pliki takie stanowią poważne wyzwanie dla działu IT, gdyż jest to specyficzny, bardzo wymagający zasób, który musi być traktowany inaczej niż zwykłe dane.

Można wymienić co najmniej cztery powody, dla których zarządzanie plikami wideo może przysporzyć każdemu administratorowi systemu IT nie lada problemów. A oto one:

1. Systemy pamięci masowych oparte na tradycyjnych architekturach pracują zbyt wolno, aby mogły efektywnie obsługiwać pliki wideo.

Zobacz również:

• Vids, czyli nowa jakość tworzenia przekazów wideo
• Ofensywa chińskich modeli AI pozwalających tworzyć przekazy wideo

2. Danych wideo przybywa często w tak dużym tempie, że systemy pamięci masowej zwyczajnie „zatykają się”, nie mając ich gdzie magazynować. Administrator często nie jest w stanie zdiagnozować na czas takiego problemu, gdyż jest ukryty za warstwą wirtualizacji.

3. Tradycyjne narzędzia do wykonywania kopii zapasowych danych nie są przygotowane do tego, aby obsługiwać tego rodzaju pliki. W efekcie zapewnienie danym wideo bezpieczeństwa przy pomocy takich narzędzi, kosztuje firmę bardzo drogo.

4. Dane wideo często muszą być przechowywane przez dłuższy okres czasu. Biorąc pod uwagę fakt, że są to bardzo duże pliki, należy wtedy stosować specjalne rozwiązania (chodzi tu o sprzęt, jak i oprogramowanie) które potrafi efektywnie obsługiwać takie zasoby.

Można wymienić co najmniej pięć korzyści, które odniesiemy wtedy, gdy zdecydujemy się przechowywać dane wideo w specjalnych systemach pamięci masowej, zoptymalizowanych do obsługiwania takich plików.

Większa wydajność

Pliki wideo mają w porównaniu z tradycyjnymi danymi korporacyjnymi inną charakterystykę i zupełnie inne wymagania dotyczące wydajności. Jeden plik wideo potrafi mieć niejednokrotnie długość 1 TB, a nierzadko i więcej. W przypadku gdy plik taki przegląda użytkownik, obsługujący go system pamięci masowej musi oferować bardzo wyśrubowany parametr IOPS (ilość operacji wejścia/wyjścia wykonywanych w ciągu jednej sekund), a opóźnienia muszą być minimalne.

Pamięci masowe oparte na standardowych architekturach nie są w stanie zapewnić tak wyśrubowanych parametrów. Często wykorzystują one pojemne bufory na dane. Aplikacja przesyła do nich informacje i czeka, aż zostaną zapisane na dysku, ale może zacząć wykonywać kolejną operację. W przypadku standardowych danych korporacyjnych architektura taka zdaje egzamin. Zawodzi jednak, gdy przyjdzie jej obsługiwać pliki wideo. Głównie dlatego, że są one bardzo długie.

Wtedy oprogramowanie zarządzające buforem nie może sobie z nimi poradzić. Bufor jest w takich przypadkach zbyt mały i dochodzi często do jego przepełnienia, a wtedy operacja zapisywania czy odczytywania danych przedłuża się. Prowadzi to niejednokrotnie do utraty danych co objawia się tym, że film urywa się nagle albo wiele klatek nie jest w ogóle wyświetlanych. Jakość takiego obrazu pozostawia wiele do życzenia względnie jest on w ogóle nieczytelny.

Niektórzy dostawcy macierzy dyskowych potrafią wprowadzić do nich opcje mogące zaradzić takiej sytuacji. Użytkownik macierzy może wyłączyć bufor i skonfigurować oprogramowanie zarządzające głowicami zapisującymi/odczytującymi dane w taki sposób, aby macierz mogła efektywnie obsługiwać pliki wideo. Jest to jakieś wyjście, ale po pierwsze kosztowne, a po drugie standardowe dane korporacyjne są wtedy traktowane po macoszemu, co przekłada się na to, że wydajność aplikacji może gwałtowanie pogorszyć się.

Jedyne sensowne rozwiązanie może wtedy polegać na segregowaniu danych i wyodrębnianiu z nich plików wideo, a następnie kierowaniu ich do systemu pamięci masowej przystosowanej do obsługiwania takich zasobów. Oba rodzaje danych – korporacyjne i wideo – będą wtedy obsługiwane w optymalny sposób.

Możliwość szybszego wykonywania kopii zapasowych

Charakterystyczną cechą plików wideo jest nie tylko to, że są długie, ale również statyczne. Pliki takie – chociaż można je łączyć i obrabiać, tworząc np. nowy film – w praktyce nie zmieniają się i nie są modyfikowane. Standardowe narzędzia do wykonywania kopii zapasowych danych nie biorą pod uwagę takiego scenariusza.

Inteligentne narzędzia do tworzenia przyrostowych kopii zapasowych danych poradzą sobie z taką sytuacją. Widząc iż plik nie uległ zmianie, nie będą go kopiować. Jednak w przypadku wykonywania pełnego backup’u danych, sprawa przedstawia się gorzej. Wtedy również te statyczne pliki wideo są zupełnie niepotrzebnie przetwarzane i kopiowane.

Większe zadowolenie użytkowników

Segregując dane i wyodrębniając z nich te, które zawierają przekaz wideo – a następnie zapisując je w systemach pamięci masowej dedykowanych do tego celu – powodujemy, że korzystający z takich plików użytkownicy odnoszą same korzyści. Przede wszystkim dlatego, że mają zagwarantowany szybki dostęp do takich plików i w związku z tym ich biznesowe aplikacje pracują wydajniej. Dla administratora zarządzającego danymi jest to też dobre rozwiązanie, gdyż nie musi już sobie zaprzątać głowy problemami związanymi z tym, iż pliki wideo są obsługiwane gorzej niż standardowe dane korporacyjne.

Możliwość efektywnego zarządzania rosnącą lawinowo ilością danych

Danych wideo przybywa zawsze bardzo szybko, dużo szybciej niż standardowych danych korporacyjnych. Gdy oba typy danych są obsługiwane przez jeden system pamięci masowej, administrator musi rozwiązywać na bieżąco szereg problemów związanych z tym, że dostęp do plików wideo jest wtedy utrudniony. Z chwilą gdy dane wideo zostaną odseparowane od danych korporacyjnych i będą obsługiwane przez oddzielny system pamięci masowej, administrator nie musi sobie zaprzątać głowy takimi problemami.

Często zdarza się też tak, że pliki wideo są zintegrowane z biznesową aplikacją. Pamięci masowe zoptymalizowane do pracy z takimi plikami mają architekturę, która przewiduje taką sytuację. Dlatego po uruchomieniu aplikacji biznesowej zintegrowanej z zasobem wideo pamięć masowa – a właściwie obsługujący ją kontroler - przygotowuje zawczasu potrzebne pliki, aby aplikacja mogła uzyskać do niej dostęp bez zbędnej zwłoki. Czas dostępu do takich danych można też skrócić przenosząc je z wyprzedzeniem z pracującej wolno pamięci masowej (np. pamięci taśmowej) na pracujące szybciej dyski.

Niższe koszty operacyjne

Wiąże się to np. z tym, że pamięci masowe zoptymalizowane do pracy z plikami wideo zawierają z reguły mniej dysków niż standardowe systemy. Wykonywanie kopii zapasów plików wideo z wykorzystaniem takich systemów pamięci masowej przebiega też sprawniej i szybciej oraz mniej kosztuje.

Podsumowując – po wprowadzeniu do systemu IT pamięci masowej specjalnego przeznaczenia, zoptymalizowanej do obsługiwania plików wideo – korzyści odnoszą obie strony. Zarówno administratorzy, którym przyszło zarządzać takimi plikami, jak i użytkownicy, którzy wykorzystują codziennie takie zasoby.