Japoński gigant elektroniki użytkowej z powodzeniem wprowadził i wypromował takie marki jak wspomniany już Walkman (30 lat historii muzyki!), kamery Handycam, aparaty Cybershot, notebooki Vaio, telewizory Bravia czy konsole PlayStation. Inżynierowie, projektanci i marketingowcy Sony pomysłów na podbój świata elektroniki mieli znacznie więcej. Nie wszystkie z nich przyniosły oczekiwane skutki.

Betamax (1975)

W latach 70. i 80. XX w. o prymat na rynku zapisu wideo walczyły technologie VHS (opracowana przez JVC) oraz dzieło Sony - Betamax. System ten był znacznie bardziej zaawansowany pod względem technologicznym od VHS (oferował m.in. lepszą jakość obrazu), jednak wysoka cena urządzeń i nośników, a także źle poprowadzona przez Sony kampania marketingowa (a właściwie - jej brak) sprawiły, że z tego starcia zwycięsko wyszedł VHS. Betamax nie zniknął jednak zupełnie z rynku - format ten przez lata pozostawał bardzo popularny w najróżniejszych zastosowaniach profesjonalnych.

Aibo (1999)

Pies-robot, którego imię w języku japońskim znaczy "towarzysz" (a zarazem jest skrótem od "Artificial Intelligence roBOt"). Aibo mógł chodzić, bawić się, siedzieć i przeciągać się jak prawdziwy pies, jak też wyrażać emocje. Koncern w reakcji na początkowe duże zainteresowanie zapowiedział nieograniczoną produkcję robota, wprowadzając w kolejnych latach jego kolejne generacje (np. w 2001 r. zerwano ze "słodkim" wizerunkiem Aibo - nowe urządzenie zdecydowanie bardziej przypominało bojowego robota, niż sympatycznego psiaka). Robot był jednak za drogi, by podbić światowe rynki. Z projektu Aibo wycofano się w efekcie restrukturyzacji firmy.

ATRAC

Autorski format kodowania dźwięku Sony. System Adaptive Transform Acoustic Coding wykorzystywany był między innymi w przenośnych odtwarzaczach MiniDisc, cyfrowych walkmanach oraz muzycznym sklepie internetowym Connect. Do pewnego momentu ATRAC był jedynym formatem dźwięku stosowanym w cyfrowych walkmanach. Format ten przegrał jednak z zyskującym coraz większą popularność MP3.

W 2005 r. Ken Kutaragi, ówczesny szef Sony Computer Entertainment przyznał, że poważnym błędem było ścisłe trzymanie się formatu ATRAC przy sprzedaży przenośnych odtwarzaczy.

eVilla (2001)

Urządzenie określane przez producenta mianem "sieciowego centrum rozrywki". Umożliwiało m.in. przeglądanie stron internetowych i korzystanie z poczty elektronicznej. Wyposażone było w piętnastocalowy monitor, lecz nie miało pamięci wewnętrznej, na której można by zapisywać dane pobrane z Internetu. Zamiast tego eVilla dysponowała czytnikiem opracowanych przez Sony pamięci Memory Stick, a także dwoma wejściami USB, do których można podłączyć drukarkę i napęd pamięci zewnętrznej. Kariera eVilli trwała bardzo krótko, bo zaledwie niecałe trzy miesiące.

Airboard (2001)

Urządzenie pozwalające na bezprzewodowe korzystanie z Internetu i odbiór programów telewizyjnych. Airboard był wyposażony w 10-calowy, dotykowy wyświetlacz LCD, antenę telewizyjną i bezprzewodowy modem. Urządzenie mogło również pełnić funkcje pilota kontrolującego domowy sprzęt elektroniczny, taki jak odtwarzacze CD i DVD. Ponadto Airboard pozwalał na symultaniczne oglądanie zawartości Internetu i programu telewizyjnego oraz umożliwia wyświetlanie obrazów cyfrowych przechowywanych na kartach Sony Memory Stick.