W projektowanej dla sieci 3G technologii transmisji EDGE, w wyniku łączenia kilku kanałów radiowych (maks. 8) i używania kilku nowych schematów kodowania 8PSK, teoretycznie są możliwe transmisje o zróżnicowanych szybkościach. Zakres szybkości transmisji zmienia się od 4,8 kb/s (ECSD) lub 8,8 kb/s (EGPRS) do maks. 473,6 kb/s - uzyskiwanej jedynie w trybie pakietowym. Prawdopodobnie wkrótce będą możliwe lokalne transmisje nawet z przepływnością 554 kb/s, chociaż najbardziej realnym rozwiązaniem wydaje się rozszerzenie jedynie do 384 kb/s. Szybkość ta stanowi ekwiwalent sześciu kanałów B (H0=6´64 kb/s), używanych powszechnie w sieciach cyfrowych z integracją usług ISDN do przekazów multimedialnych i wideokonferencyjnych.

Wprowadzenie podsystemu EDGE wymaga modernizacji dotychczasowej infrastruktury systemu GSM oraz instalacji nowych terminali ruchomych, umożliwiających korzystanie z szybkości sięgających 384 kb/s. Przewiduje się, że pierwsze komercyjne produkty tej fazy realizacji EDGE pojawią się w 2002 r., a więc prawie równocześnie z wprowadzaniem systemów trzeciej generacji UMTS (Universal Mobile Telecommunications Systems).

Czy zmierzch aplikacji WAP?

Bezprzewodowe aplikacje WAP (Wireless Application Protocol), po raz pierwszy zademonstrowane na wystawie Telecom'99 w Genewie, dotąd nie przeżyły takiego boomu rozwojowego jak podobne rozwiązanie i-mode japońskiego operatora NTT DoCoMo. Mała szybkość transmisji telefonii bezprzewodowej GSM (9,6 kb/s), będąca do tej pory głównym ograniczeniem w powszechnym użytkowaniu protokołu WAP, stopniowo przestaje dotyczyć tej od ponad dwóch lat bezskutecznie promowanej usługi komunikacyjnej. Już teraz prawie wszystkie wytwarzane telefony komórkowe GSM mają zainstalowane mechanizmy szybszej transmisji (HSCSD lub GPRS), zapewniające przekazy z przepływnością 56,3 kb/s, co rokuje poprawę sytuacji. Coraz bardziej palącym problemem staje się jednak nie szybkość, ale funkcjonalność i urozmaicenie samego protokołu WAP. Wprawdzie postęp w tej dziedzinie dokonuje się każdego roku, to jego efekty będą lepiej widoczne dopiero w sieciach trzeciej generacji - UMTS (od 384 kb/s do 2 Mb/s lokalnie).

Innym elementem hamującym rozwój tych usług jest brak dostatecznej oferty interesujących serwisów komórkowych WAP, które mogłyby szybko pozyskiwać nowych klientów. Mimo iż prawie każdy nowy telefon GSM ma już zainstalowane mechanizmy przeglądarki, mało kto z nich korzysta. W porównaniu do konkurencyjnego rozwiązania i-mode system WAP dla indywidualnego klienta nadal wydaje się za drogi w eksploatacji, za wolny przy wyszukiwaniu informacji oraz zbyt kłopotliwy w użytkowaniu. Także niewielka liczba dostawców usług bezprzewodowych WAP nie zachęca do powszechnego ich użytkowania, jako że najbardziej interesujące dla klientów są serwisy i informacje uzyskiwane w środowisku lokalnym.

Niepowodzenie aplikacji WAP stworzyło dobre warunki dla ekspansji rozwiązania i-mode, którego pierwsze instalacje firma NTT DoCoMo rozpoczęła w Europie już w tym roku (Niemcy, Holandia, Francja, Belgia). Wprowadzenie w swoich sieciach serwisów klasy i-mode zapowiedzieli w tym roku także operatorzy Włoch i Hiszpanii. Według przewidywań DoCoMo liczba klientów i-mode w Europie może wkrótce sięgnąć nawet 20 mln. Korzystanie z usługi i-mode w Europie wymaga jednak aparatów komórkowych wyposażonych w taką właśnie funkcję, czyli pochodzących jedynie z dalekowschodnich firm NEC lub Matsushita.

Różnorodność funkcji i telefonów

W trzech krajowych sieciach komórkowych: Plus (3,5 mln klientów), Era (3,8 mln) i Idea (3,1 mln) - a w przyszłym roku zapewne i w sieci czwartego, wyłonionego w przetargu, operatora w Polsce - są używane prawie wszystkie najnowsze aparaty komórkowe GSM.

Stowarzyszenie GSM Association poinformowało o postępie prac nad wspólną inicjatywą internetowych usług mobilnych M-Service, ogłoszoną w czerwcu 2001. Pierwsze aparaty komórkowe zgodne z wytycznymi M-Service GSM Association przedstawił Siemens (telefony SE45 i ME45), z podobną ofertą wystąpiła również Motorola, proponując co najmniej cztery modele. Firma Sagem zaangażowała się w konstruowanie telefonu MY 3062 GPRS oraz zapowiedziała jego produkcję w 2002 r. Oferta Alcatela obejmuje aparat OneTouch 512, Mitsubishi natomiast udostępniła w I kw. 2002 model Trium Eclipse XL.

Możliwość bezprzewodowego łączenia telefonów komórkowych z siecią stałą przedsiębiorstwa - czy to za pomocą interfejsu Bluetooth czy kanałów IrDA - stanowi obecnie istotny wyróżnik jakości i klasy telefonu, podobnie jak kiedyś było nim działanie aparatu w kilku zakresach częstotliwości. Oferta aparatów firmowych o zaawansowanych funkcjach uwzględnia: dwa rodzaje transmisji HSCSD i GPRS, usługi EMS, MMS i WAP, funkcję dyktafonu, a także komunikację ze sprzętem komputerowym za pośrednictwem Bluetooth i podczerwieni IrDA.