Pytanie o to, jak wybrać bazę, która najlepiej sprawdzi się w wybranym zastosowaniu, jest trudne i łatwe jednocześnie. Trudne, bo temat jest skomplikowany, dobra analiza wymaga wzięcia pod uwagę ogromnej liczby czynników wpływających na wydajność, skalowalność itd., dlatego zwykle takiej analizy się nie robi lub tylko udaje się, że się ją robi. W praktyce firmy najchętniej wybierają rozwiązania, które znają lub które zostały przez kogoś polecone, ewentualnie takie, z którymi dostawca najskuteczniej przebił się do świadomości użytkowników. Problem z rzetelną analizą polega na tym, że zazwyczaj w firmie brakuje kompetencji, brakuje po prostu ludzi, którzy byliby w stanie ocenić jakość podlegających ocenie systemów bazodanowych. Między innymi z tego powodu wszyscy z ulgą trzymają się standardów korporacyjnych, nie zastanawiając się dogłębnie nad wyborem bazy. Wiele też zależy od tego, w jaki sposób ma być realizowane wdrożenie ERP czy BI i kto bierze odpowiedzialność za funkcjonowanie rozwiązania. Jeśli firma wdrożeniowa obsługuje po zakończeniu projektu rozwiązanie w outsourcingu, klient jest zainteresowany wyłącznie oczekiwaną wydajnością, a dostawca sam wybiera platformę, standaryzując ją do posiadanych już rozwiązań lub kierując się ceną.

Jest kilka czynników, które warunkują wybór bazy danych. Jednym z nich jest posiadanie lub nie posiadanie zespołu, który zna wybrane narzędzie. Druga istotna kwestia to preferencje producenta i dostawcy systemu ERP czy BI, optymalizującego zazwyczaj swoje rozwiązanie pod kątem jednej czy dwóch platform. Trzeci czynnik to oczywiście koszt. My wybraliśmy dywersyfikację dostawców. Jeśli chodzi o system ERP, wybraliśmy Oracle ze względu na preferencje producenta systemu, posiadane przez nas kompetencje i umowę korporacyjną, która daje nam upusty na licencje. Z kolei w przypadku systemu Business Intelligence korzystamy z 64-bitowej platformy Microsoft, która była częścią zwycięskiego w przetargu rozwiązania, ma dobrą opinię wśród użytkowników i wpisuje się w naszą strategię biznesową. Ponadto związanie się z Microsoft i Oracle jednocześnie nie uzależnia nas finansowo i technologicznie od jednego dostawcy, a co za tym idzie umożliwia pewną dywersyfikację ryzyka. Z perspektywy czasu oceniam, że oba dokonane przez nas wybory okazały się trafne.

Technologia wydaje się dziś drugorzędna, wiodące bazy danych mają podobne parametry, ale wydaje się, że istnieją cztery elementy, które należy wziąć pod uwagę. Po pierwsze wydajność całego systemu, na który składa się platforma sprzętowa, system operacyjny, właśnie baza danych i wreszcie konkretne aplikacje. Pewne konfiguracje rozwiązań są po prostu bardziej wydajne niż inne, dla tego my łączymy zazwyczaj Solaris z Oracle, iSeries z DB2 i Windows z SQL, nie próbując łączyć mniej zoptymalizowanych rozwiązań. Element numer dwa to koszt bazy, który często wiązany jest przez jej dostawcę z innymi składowymi oferty. Trzeci element to umie-jętności posiadanego zespołu specjalistów w dziale informatyki. Im większe potrzeby niestandardowych raportów, zapytań ad hoc do bazy, modyfikacji, tym większe znaczenie ma niezależność kompetencyjna użytkownika. Wreszcie mamy kwestie bezpieczeństwa - im bardziej powszechnie wykorzystywane jest dane rozwiązanie, tym trudniej o jego dobre zabezpieczenie.