Octopus Technologies oferuje nową wersję pakietu, realizującego mirroring w Windows NT.

Integralność danych, wysoka bezawaryjność i minimalny czas przestoju w przypadku awarii to najważniejsze zadania, jakie stoją przed systemem informatycznym firmy, której zależy na ciągłości pracy kluczowych dla jej funkcjonowania aplikacji. Niestety, żaden sieciowy system operacyjny nie jest w stanie zapewnić, że zawsze będzie pracował poprawnie, a każdy z zarządzanych przez niego komponentów nie ulegnie awarii. Dlatego też różni producenci oferują swoim klientom systemy mirroringu lub systemy klastrowe, które umożliwiają przejęcie w przypadku awarii funkcji realizowanych przez uszkodzony serwer sieciowy przez inny serwer, pracujący w sieci. Rozwiązania takie dla systemu Windows NT (zarówno wersje 3.51 jak i 4.0) oferowane są przez firmę Octopus Technologies m.in. w postaci pakietu Octopus 2.0.

Lustrzany serwer

Koncepcja mirroringu (kopii lustrzanych) - jako formy ochrony przechowywanych danych przed awariami - nie jest nowa. W większości przypadków sprowadza się ona do tego, że odpowiedni pakiet oprogramowania i sprzętu odpowiedzialny jest za replikowanie wartościowych danych z podstawowych serwerów, pracujących w firmie, na inne komputery, znajdujące się zazwyczaj poza siecią LAN albo WAN (im dalej, tym lepiej - mniejsze prawdopodobieństwo, że w czasie awarii uszkodzone lub zniszczone zostaną zarówno serwery podstawowe, jak i przechowujące kopie). Zmiany w dokumentach na podstawowym serwerze replikowane są na bieżąco z serwerami awaryjnymi, dzięki czemu w chwili wystąpienia awarii użytkownik może od razu uzyskać dostęp do najświeższych kopii dokumentów na serwerze zapasowym.

W przeciwieństwie do innych rozwiązań mirroringu, które często wymagają stosowania rozwiązań sprzętowych i wydzielenia oddzielnego pasma sieciowego, przeznaczonego do replikacji danych, Octopus jest rozwiązaniem wyłącznie programowym. Raz skonfigurowane oprogramowanie może pracować w trybach one-to-one, one-to-many, many-to-one i many-to-many, które odpowiednio oznaczają replikację danych z jednego serwera na drugi, z jednego serwera na wiele innych serwerów, z wielu serwerów na jeden serwer awaryjny i z wielu serwerów na wiele innych. Użytkownik, kupując oprogramowanie Octopus 2.0, musi zapłacić oddzielnie za licencję dla każdego serwera. Podstawowa cena produktu, który zawiera wyłącznie oprogramowanie serwerowe, wynosi 1 450 USD. Użytkownik może także nabyć oprogramowanie wyposażone w moduł ASO, pozwalający serwerowi awaryjnemu automatycznie przejmować zadania realizowane przez serwer dodatkowy. Cena licencji oprogramowania z takim modułem wynosi 1 995 USD. W zależności od tego, którą wersję systemu Windows NT stosuje u siebie użytkownik Octopusa, moduł ASO może działać w różny sposób. W przypadku serwerów NT 3.51 ASO pozwala serwerowi awaryjnemu przejąć zadania realizowane przez jeden serwer, kiedy nie będzie on już dostępny (z powodu awarii). Natomiast w przypadku Windows NT 4.0, w którym znacznie rozszerzono możliwości komunikacyjne, serwer awaryjny może przejmować zadania realizowane przez wiele innych serwerów (a nie tylko jeden, jak to ma miejsce w NT 3.51), ulegających awarii. Dlatego też firma Octopus oferuje rozszerzoną wersję ASO dla Windows NT 4.0 o nazwie Super Auto Switch Over (SASO).

Instalacja

Podczas testów oprogramowanie Octopus 2.0 zostało zainstalowane na kilku serwerach Windows NT 4.0. Program instalacyjny działa w przejrzysty sposób. Oprogramowanie samo rozpoznaje, czy maszyna, na której jest ono instalowane, jest jedno- czy wieloprocesorowa i jakiego typu procesorów używa (Alpha, Intel, PowerPC lub MIPS). Po sprawdzeniu tych informacji, samo instaluje odpowiednie biblioteki DLL i wprowadza modyfikacje specyficzne dla danej platformy w systemowej bazie danych Registry. Bez względu na platformę, na której instalowany jest Octopus, ma on wręcz minimalne zalecane wymagania systemowe: 5 MB dodatkowej wolnej powierzchni na serwerze podstawowym (tym, którego dane będą archiwizowane), wolna ilość miejsca na dysku serwera docelowego równa objętości plików, które mają być replikowane z serwera podstawowego, i dodatkowo wolne 10% objętości tych plików. Testy wykazały, że założenia, co do wymagań systemowych, są prawidłowe. Po zainstalowaniu użytkownik może zadeklarować automatyczne uruchamianie oprogramowania Octopus jako systemowych serwisów Windows NT. Możliwe jest także bieżące sprawowanie kontroli nad tym, które dyski są mirrorowane, które nie, a także monitorowanie wolnej powierzchni na dostępnych w systemie dyskach twardych. Proces replikacji danych między serwerami podstawowymi i awaryjnymi jest w pełni konfigurowalny. Użytkownik może określić, jakie pliki i katalogi mają być replikowane, a także wskazać docelowy serwer, na którym mają być one przechowywane (o ile takich serwerów jest więcej niż jeden). Jest jeden warunek - na serwerze docelowym (nazywanym także awaryjnym) muszą istnieć identyczne udostępnione katalogi (shares), jak na serwerze podstawowym. Jest to zrozumiałe, gdyż w chwili awarii wszyscy użytkownicy korzystający z tych udostępnionych katalogów przełączani są na ich kopię, znajdującą się na awaryjnym serwerze. Dlatego on też musi być udostępniony. Oprogramowanie z łatwością daje się podporządkowywać wszelkim modyfikacjom konfiguracji. Użytkownik przy określaniu zakresu replikowanych plików może posługiwać się gwiazdkami i znakami zapytania (wildcards), a także definiować typy plików, które nie mają być poddawane procesowi mirroringu. Dzięki temu w prosty sposób można stworzyć plan replikacji, koncentrujący się wyłącznie na danych o kluczowym znaczeniu dla firmy.