INEA SA to największy w Wielkopolsce alternatywy operator telekomunikacyjny. Świadczy usługi telekomunikacyjne, wykorzystując sieci światłowodowe, kablowe i szerokopasmową sieć bezprzewodową WiMAX w standardzie IEEE 802.16e. Zgodnie z danymi przedstawianymi przez Polską Izbę Komunikacji Elektronicznej, firma jest piątą co do wielkości siecią kablową w skali kraju. Obsługuje ponad 160 tys. gospodarstw domowych, przedsiębiorstw, szkół i urzędów.

INEA wywodzi się z sieci telewizji kablowej. W miarę rozwoju zaczęła oferować usługi dostępu do internetu i telefoniczne. Dla pełnego wykorzystania potencjału rozwojowego niezbędna była usługa radiowa o dobrych parametrach jakościowych, by dotrzeć tam, gdzie nie można było dotrzeć za pomocą kabla. Usługa musiała być ekonomicznie uzasadniona.

WiMAX wykorzystuje pasmo licencjonowane, co daje przewagę nad rozwiązaniami Wi-Fi. Jest tańszy od sieci kablowej, ale jego czas życia jest krótszy. ROI w jego przypadku musi wynieść od trzech do pięciu lat.

Gdzie kabel nie może, tam radio dotrze

Usługa WiMAX, pod względem parametrów technicznych, jest podobna do standardu DocSiS 2.0 stosowanego w sieciach kablowych, gdyż przepływność jednego sektora osiąga 36M bit/s. Opóźnienie jest nieco większe niż przy DSL, przeciętnie osiąga od 20 do 40 ms. Wartość jest o rząd wielkości lepsza od opóźnienia w sieciach komórkowych w standardzie EDGE.

Parametry klasy DocSIS, przy niewysokich kosztach utrzymania, pozwoliły firmie INEA na świadczenie usług dostępu do internetu w cenie podobnej do stawek, które obowiązywały w sieciach kablowych. Standard 802.16e obsługuje priorytetyzację ruchu, dzieląc go na cztery najważniejsze klasy. Umożliwiło to świadczenie usług telefonicznych z dobrą jakością połączenia, o wiele lepszą od zwykłego VoIP.

Duża sieć małych stacji bazowych

Mając plan rozbudowy sieci o segment radiowy, niezbędny, by dotrzeć do abonentów w mniej zurbanizowanych terenach, INEA rozpoczęła procedurę przetargową. Wybrała ofertę firmy Cambium Networks i korzysta ze stacji bazowych PMP320. "Dla nas niezbędna była sieć ekonomiczna pod względem zakupu i utrzymania, zbudowana z lekkich, małych urządzeń na niewielkich masztach. Maszty są mniejsze i tańsze niż przy stacjach bazowych GSM, a dzięki budowie większej liczby stacji osiągamy dużą, całkowitą pojemność sieci. W naszej sieci pracują obecnie 73 stacje bazowe, korzystając z pozwoleń radiowych na mocy umowy z Marszałkiem Województwa, a także przy wykorzystaniu pasma radiowego po NASK. Mamy pozwolenia radiowe do pracy na terenie Konina, Kalisza i Leszna. Rocznie uruchamiamy około 30 nowych stacji" - mówi Eugeniusz Grzybek, członek zarządu ds. techniki w INEA SA.

Do stacji bazowej sygnał jest doprowadzany przez łącza światłowodowe, ale w niektórych lokalizacjach w paśmie licencjonowanym stosuje się mikrofalowe radiolinie punkt-punkt. Typowa lokalizacja obejmuje trzy lub cztery sektory. Maksymalny zasięg deklarowany przez producenta wynosi 40 km, zależnie od tłumienia sygnału, ale w praktyce komórki mają mniejszy promień, by osiągnąć większą pojemność.

Obecnie zasięg do najdalszego odbiorcy wynosi 4 km. Mechanizm rozwoju jest podobny do tego, który obserwowaliśmy w sieciach GSM. Początkowo promień komórki był duży, by uzyskać dobre pokrycie zasięgiem. Później stopniowo go zmniejszano i dobudowywano nowe stacje bazowe, by osiągnąć wyższą pojemność.

Mała skrzynka na dachu

Usługi WiMAX są stacjonarne. Terminal został przystosowany do instalacji na dachu budynku. Połączony jest z gniazdem w mieszkaniu przez kabel Ethernet, który przenosi także zasilanie urządzenia. Terminal loguje się do stacji bazowej, jest uwierzytelniony za pomocą certyfikatów, w szyfrowanym połączeniu.

Jedną z usług jest telefonia stacjonarna; w trakcie połączenia telefonicznego pasmo jest rezerwowane na stałe. Z usług telefonii stacjonarnej korzysta ok. 200 abonentów, ok. 80% z nich przeniosło swój numer od innego operatora.