WLAN (Wireless Local Area Network) to rodzaj sieci lokalnej, w której łączność pomiędzy węzłami odbywa się za pośrednictwem fal radiowych. Jest to system przesyłania danych stosowany jako rozszerzenie lub alternatywa kablowych sieci LAN wewnątrz budynków lub na terenie przedsiębiorstwa.

Sieci bezprzewodowe stosuje się przede wszystkim tam, gdzie instalowanie okablowania jest albo niemożliwe, na przykład w portach, na lotniskach czy w niektórych gałęziach przemysłu, albo kiedy byłoby niepożądane, a więc w budynkach o znaczeniu historycznym, reprezentacyjnych czy muzeach. Technologie bezprzewodowe są też chętnie aplikowane w innych warunkach: kiedy przewiduje się częste przenoszenie urządzeń, liczne zmiany konfiguracji w sieci lub instalacja ma być tymczasowa.

Pasmo częstotliwości 2,4 GHz

Sieci WLAN IEEE 802.11 są przystosowane do pasma 2,4 GHz, ustalonego jeszcze przez FCC (2,4-2,4835 w Europie i USA, 2,471-2,497 w Japonii). Jest ono często oznaczane jako pasmo ISM (Industrial, Scientific and Medical). IEEE 802.11 określa dwie znane odmiany - 802.11a (na razie do 54 Mb/s) i 802.11b (do 11 Mb/s). W odniesieniu do modelu OSI obydwie funkcjonują na dwu najniższych warstwach. Popularnie są nazywane bezprzewodowym Ethernetem. W tym pasmie funkcjonuje też wiele urządzeń małej mocy stosowanych w przemyśle, nauce i medycynie na każdym kontynencie.

WLAN a zakłócenia

Sieci WLAN mogą być instalowane bez żadnych licencji. Oznacza to, że inne produkty, emitujące energię w tym samym zakresie częstotliwości - telefony bezprzewodowe, kuchenki mikrofalowe, urządzenia automatyki garaży mogą teoretycznie zakłócać system WLAN. Pewne problemy stwarzają kuchenki mikrofalowe, ale większość producentów urządzeń WLAN projektuje je uwzględniając to zagrożenie. Problemy pojawiają się także wówczas, kiedy bardzo blisko siebie działa kilka systemów WLAN albo kiedy w ich pobliżu znajdują się większe powierzchnie metaliczne.

Zakłócenia powodowane przez nakładanie się fal z różnych WLAN oraz fal odbitych można jednak zminimalizować lub wyeliminować, stosując odpowiednie metody zarządzania ruchem sieciowym.

Punkty dostępu i karty

Punkt dostępu łączy sieć bezprzewodową z siecią przewodową, umożliwiając przesyłanie danych między klientami sieci bezprzewodowej i siecią stacjonarną. Każdy punkt dostępu zwiększa także ogólną wydajność i zasięg systemu.

Użytkownik może korzystać z roamingu między punktami dostępu, nie tracąc połączenia z siecią, podobnie jak w przypadku telefonów komórkowych. Urządzenie wraz z oprogramowaniem komputera służy klientom bezprzewodowym jako koncentrator telekomunikacyjny i zapewnia połączenie ze stacjonarną siecią LAN. Punkty dostępowe są niezbędne do uzyskania dostępu do sieci, ale nie są potrzebne do nawiązywania połączeń dwupunktowych (peer-to-peer). W sieci bezprzewodowej punkty te służą tylko do łączenia komputerów przenośnych lub stacjonarnych z siecią przewodową.

Jednakże zainstalowanie punktów dostępu w sieci bezprzewodowej daje istotne korzyści niezależnie od tego, czy korzysta się z sieci przewodowej, czy też nie. Po pierwsze, jeden punkt dostępu zwiększa prawie dwukrotnie zasięg bezprzewodowej sieci LAN w porównaniu z siecią służącą do doraźnych połączeń dwupunktowych. Po drugie, punkty dostępu pełnią rolę kontrolerów ruchu, sterując całym ruchem danych w sieci i umożliwiając klientom bezprzewodowym uzyskanie maksymalnej szybkości transferu. Ponadto punkt dostępu może stanowić centralny punkt łączności ze światem zewnętrznym, zapewniając m. in. współużytkowanie połączeń z Internetem.

Opcje bezpieczeństwa

Nie ma już dziś większych wątpliwości, że pomyślność przyszłych sieci bezprzewodowych zależy od wzmocnienia opcji bezpieczeństwa. IEEE 802.11b definiuje kilka poziomów bezpieczeństwa. Najniższy to System ID, znany także jako Electronic System ID, SSID albo ESSID. Kolejnym jest lista dostępu ACL (Access Control List). Taka lista zawiera adresy MAC systemów, które są upoważnione i mają dostęp do sieci za pośrednictwem punktu dostępu. W większości kart interfejsowych można zmienić adresy MAC w setupie. Bardziej znacząca w zarządzaniu jest konieczność zapisania listy ACL w każdym punkcie dostępu, który jest zarządzany.