Użytkownicy komputerów stoją przed dylematem - czy kupić model z silnym procesorem, czy tanią i względnie mało wydajną wersję PC.

Wraz z niedawną premierą nowych wersji procesorów Pentium II Intel wprowadził nowe hasło Constant Computing, które ma przekonać użytkowników, a przede wszystkim tych, którzy zarządzają systemami informatycznymi w korporacjach, że warto inwestować w komputery wyposażone w najwydajniejsze procesory, takie jak Pentium II 350 lub 400 MHz. Constant Computing można określić jako nieustanne przetwarzanie informacji przez komputer, które - według Intela - ma ułatwić pracę użytkowników i administratorów systemów.

Większa moc procesora umożliwia rozszerzenie usług oraz funkcji systemu i przyspieszenie dostępu do informacji. Jeśli wydajność komputera jest duża, to może on wykonywać w tle dodatkowe zadania, jak obsługa poczty elektronicznej lub ściąganie informacji z Internetu, a użytkownik korzystający z pewnej aplikacji nie zauważy spowolnienia jej działania. Silna stacja kliencka pozwala również na zwiększenie przepustowości sieci komputerowej, ponieważ serwer może przesyłać dane w postaci skompresowanej, a wydajny procesor wykona dekompresję dostatecznie szybko, aby nie było to uciążliwe dla użytkownika.

Inne zalety stosowania silnych układów to możliwość eliminacji niektórych elementów systemu, takich jak modemy lub karty koderów/dekoderów MPEG, których funkcje mogą być realizowane programowo. Uzasadnieniem zakupu mocnych modeli komputerów jest również wzrastająca popularność multimediów - odtwarzanie animacji lub filmów wideo wysokiej jakości wymaga najczęściej wydajnych procesorów.

Jednak akceptację i poparcie ze strony użytkowników korporacyjnych uzyskała idea tanich komputerów "poniżej 1000 USD" lub ostatnio "poniżej 800 USD", którą dostrzegł Intel i wprowadził wraz z premierą najsilniejszych modeli Pentium II również najsłabszą (i najtańszą) wersję tego układu - Celeron. Zdaniem większości specjalistów i analityków rynku, nie jest on jednak konkurencyjny ani pod względem wydajności, ani ceny w porównaniu do procesorów Pentium. Został wprowadzony w celu osłabienia popularności platformy Socket 7 i wzrostu popytu na Pentium II. Obecnie żaden konkurent Intela nie wytwarza układów zgodnych z Pentium II i standardem Slot 1.