Superserwery

Mianem superserwerów określa się zarówno te serwery, które wyrosły ze "świata PC" zbudowanego wokół procesorów firmy Intel, jak i serwery unixowe oparte na Unixach oraz procesorach RISC. Superserwery można sklasyfikować w trzech kolejnych grupach. Pierwsza to "przerośnięte" komputery PC, druga to urządzenia wyposażone w procesory Intel (486/DXn lub Pentium) i uzupełnione architekturą, która organizuje ich pracę odpowiednio do zadań (duża ilość pamięci RAM i masowej, współpraca z RAID, stosowanie szybkich magistrali wewnętrznych i I/O itp.) oraz grupę trzecią, w której dołożono ponadto możliwości pracy wieloprocesorowej, często ykorzystującej działanie procesorów RISC. Prostsze z superserwerów (przeważnie oparte na procesorach Intela) można zaliczyć do komputerów osobistych, te bardziej skomplikowane i kosztowne (wyposażone w procesory RISC) mogą uchodzić za minikomputery.

Mianem superserwerów określa się zarówno te serwery, które wyrosły ze "świata PC" zbudowanego wokół procesorów firmy Intel, jak i serwery unixowe oparte na Unixach oraz procesorach RISC. Superserwery można sklasyfikować w trzech kolejnych grupach. Pierwsza to "przerośnięte" komputery PC, druga to urządzenia wyposażone w procesory Intel (486/DXn lub Pentium) i uzupełnione architekturą, która organizuje ich pracę odpowiednio do zadań (duża ilość pamięci RAM i masowej, współpraca z RAID, stosowanie szybkich magistrali wewnętrznych i I/O itp.) oraz grupę trzecią, w której dołożono ponadto możliwości pracy wieloprocesorowej, często wykorzystującej działanie procesorów RISC. Prostsze z superserwerów (przeważnie oparte na procesorach Intela) można zaliczyć do komputerów osobistych, te bardziej skomplikowane i kosztowne (wyposażone w procesory RISC) mogą uchodzić za minikomputery.

Przedstawiamy dzisiaj systemy wieloprocesorowe (niektóre z nich mogą zawierać do kilkunastu procesorów - jak np. HP 9000 Model T500, wyposażony w 12 CPU lub SPARCcenter 2000, do którego można dołączyć ok. 20 procesorów). Można je podzielić na te, które stosują przetwarzanie symetryczne (SMP - Symmetric Multiprocessing) jak i te, które pracują asymetrycznie. W rozwiązaniach symetrycznych żaden z procesorów nie jest wyróżniony - wykonywanie takich zadań jak praca aplikacji, operacji sieciowych czy współpracy z systemem dyskowym jest dzielone w sposób dynamiczny tak, by każdy procesor był jednakowo obciążony. Praca taka daje w efekcie optymalne, najbardziej wydajne wykorzystanie zasobów całego systemu.

Inaczej się ma rzecz w wypadku wieloprocesorowych systemów asymetrycznych. Tutaj jeden z procesorów może się specjalizować w operacjach I/O, inny współpracuje z sieciowym systemem operacyjnym (NOS), kolejny może obsługiwać systemy zarządzające bazami danych DBMS lub serwery plików. Każde z tych zadań mając zoptymalizowany dla siebie procesor może się wykonywać szybciej - ale z drugiej strony, procesory te mogą być nierównomiernie obciążone pracą. Przykładem superserwerów, które stosują rozwiązania wyłącznie asymetryczne są systemy firmy NetFRAME.

Przypisanie (w rozwiązaniu asymetrycznym) poszczególnym procesorom określonych zadań ogranicza uniwersalność sprzętu - serwery takie mogą wykonywać tylko te aplikacje, do których zostały zaprojektowane. A tak na marginesie, w świecie PC każda karta wideo, modemowa itp., która jest wyposażona we własny procesor jest świetnym przykładem przetwarzania wieloprocesorowego (obok procesora głównego istnieje procesor wyspecjalizowany) asymetrycznego.

Wielu producentów stosuje w swoich rozwiązaniach oba rodzaje pracy wieloprocesorowej - symetryczny i asymetryczny. Serwery w takim wykonaniu (np. niektóre z modeli firmy Tricord) stosują część swoich procesorów do symetrycznego wykonywania aplikacji a pozostałe np. do asymetrycznej obsługi komunikacji I/O. I tak w ogromnym superserwerze PowerFrame ES 5000 firmy Tricord symetrycznie pracuje do 6-u procesorów (obsługują aplikacje) zaś 6 pozostałych działa asymetrycznie (obsługują I/O do inteligentnych podsystemów magazynujących dane).

Całkiem oddzielnym zagadnieniem jest sprawa czy wieloprocesorowe (typu SMP) urządzenie może współpracować z upatrzonym oprogramowaniem. Wielu użytkowników NetWare 3.x, 4.x z przykrością się dowiaduje, że nie pracują one w symetrycznym trybie wieloprocesorowym SMP (wersja NetWare 4.x dla SMP jest spodziewana na rynku na początku przyszłego roku). Z kolei jedna z wersji VINES firmy Banyan może korzystać z SMP. System OS/2 zainstalowany na serwerze PS/2 295 ma takie uzupełnienia, które pozwalają na jego pracę wieloprocesorową-symetryczną. Wersja systemu OS/2, kupowana w sklepie, z półki, od niedawna ma właściwości współpracy z urządzeniami SMP. Produkty Microsoftu, Windows NT, jak i Advaced Server for Windows NT pozwalają już od chwili powstania na korzystanie z dobrodziejstw SMP - ale tylko do dwóch procesorów dla Windows NT i do czterech dla Advanced Server. Windows NT jest pierwszym systemem operacyjnym na paltformie Intel, który na serio przerwał wieloprocesorową dominację systemu Unix.

Fakt, że system NetWare 3.x czy 4.x nie korzysta z rozwiązań SMP, wcale nie oznacza, że nie może on pracować tylko na jednym z procesorów superserwera. Jednak w takiej sytuacji dodanie drugiego procesora nie wpłynie w żaden sposób na poprawę szybkości pracy systemu NetWare na tym urządzeniu.

Łączność systemów z procesorami odbywająca się za pośrednictwem szybkich magistral (jak stosowane do tej pory w świecie PC magistrale EISA o przepustowości 33 MB/s), to w wypadku systemów wieloprocesorowych prawdziwie wąskie gardło. Wielu producentów stosuje EISA do podłączenia kart obsługujących urządzenia peryferyjne (rekordziści dzisiejszego zestawienia oferują aż po kilkanaście wolnych slotów). Dla komunikacji między procesorami a pamięcią stosowane są, zależnie od inwencji producentów, także niestandardowe, wieloszynowe, oryginalne rozwiązania. Przykładem niech będzie firma Tricord (64-bitowa magistrala PowerBus w superserwerze ES5000) czy Compaq (trójmagistralowa architektura Triflex).

Dalsza, niezwykle istotna właściwość superserwerów to stosowanie na coraz szerszą skalę urządzeń czy metod zabezpieczających przetwarzane i przechowywane dane przed awariami, czy zakłóceniami w czasie ich pracy. Począwszy od stosowania korekcji błędów w pamięci operacyjnej, poprzez współpracę z systemami RAID do stosowania zasilaczy UPS czy badania parzystości danych w pamięci lub na magistrali. Większość z tych metod przywędrowała w świat tych urządzeń, (spokrewniony, jak już wspomnieliśmy, z komputerami PC) ze świata minikomputerów i komputerów typu mainframe.

Ze względu na pracę superserwerów często w skomplikowanych i złożonych instalacjach sieciowych zaopatruje się je właściwości, które ułatwiają administratorowi zarządzanie siecią. Mogą to być dokładane karty czy też specjalne oprogramowanie korzystające z języka zarządzania siecią SNMP.

Sytuacja na tym rynku zmienia się bardzo szybko. Ostatnio (piszemy o tym w CW 36 z br.) pokazały się na rynku serwery ProLiant z procesorami Pentium, taktowanymi częstotliwością 90 MHz. Podobny ruch wykonała AST ze swoimi serwerami Manhattan. Wykorzystywany przez Digital Equipment Corporation, najszybszy w bieżącym zestawieniu procesor Alpha AXP/190 MHz obecnie sięga ok. 300 MHz. Napór nowych technologii, stosowanie coraz szybszych procesorów, silna konkurencja między producentami powoduje stały spadek cen tych urządzeń przy rosnących właściwościach użytkowych.

Podane w zestawieniu ceny, ze względu na ich zależność od konfiguracji sprzętu są oczywiście orientacyjne. Nie zawierają one przy tym cła, podatku granicznego i podatku VAT (22%). Dodatkowo podajemy adresy firm polskich, gdzie można uzyskać bardziej szczegółowe informacje na temat omawianego sprzętu. Dzisiejsze zestawienie opracowano na podstawie materiału zamieszczonego w piśmie Network World z 27 czerwca br.

W celu komercyjnej reprodukcji treści Computerworld należy zakupić licencję. Skontaktuj się z naszym partnerem, YGS Group, pod adresem [email protected]

TOP 200