Nie tak dawno, w prognozach na 1995 r. (CW 1/95) twierdziłem, że sytuacja komputeryzacji administracji państwowej i samorządowej nie zmieni się, co prawdopodobnie zaowocuje dalszym pogłębianiem żywiołowego panoszenia się lokalnych standardów. Przyjemnie jest mylić się in minus i dlatego z radością konstatuję, że ustanowienie przez Radę Koordynacyjną ds. Teleinformatyki standardów do przekazywania danych aplikacji systemów DOS, Windows i OS/2 oraz Unix przeczy zdaniu, jakoby w zakresie standaryzacji nic się nie działo.

Z drugiej strony, jest to krok o kilka lat spóźniony. Ustanowienie normy de iure, powinno się odbywać wtedy, gdy prawie nikt jej jeszcze nie używa. W przeciwnym przypadku przestrzeganie tej normy - w najlepszym razie -efektywnie rozpocznie się za kilka lat. Wtedy, gdy producenci starszego oprogramowania dorobią właściwe interfejsy, a nowe produkty zostaną wyposażone w nie "od urodzenia".

Uchwała Rady to nie tyle krok, co kroczek standaryzacyjny (najistotniejsze wydaje się póki co znormalizowanie polskich znaków diakrytycznych). Rada Koordynacyjna nie ustanowiła bowiem żadnych struktur rekordów właściwych bazom danych zbieranym z mocy obowiązującego systemu prawnego. A dopiero tu zaczynają się schody: normalizacji katastru, rekordu danych o pojazdach, ewidencji ludności. Na standardy dla tych informacji czekają od dawna gminy i urzędy.

Oby Radzie wystarczyło kompetencji do uchwalenia tych standardów, a następnie ich wyegzekwowania.