Standaryzacja w projektowaniu infrastruktury fizycznej
- Sylwester Igras,
- 30.10.2012, godz. 08:45
Idea standaryzacji procesu projektowania systemu IT nie jest nowa, lecz korzyści wynikające z jej stosowania są doceniane dopiero teraz. Brak usystematyzowanego podejścia przy projektowaniu może skutkować trudnościami z przygotowaniem sprawdzalnej prognozy realizacji, a w konsekwencji - koniecznością dokonywania częstych zmian, które mogą mieć wpływ na budżet oraz harmonogram projektu.
Stosowanie standaryzowanych procesów pozwala także na lepszą identyfikację zagrożeń, a tym samym ograniczenie ich występowania. Korzyści dla użytkownika i dostawcy wynikają ze stosowania wiarygodnych i powtarzalnych procesów, dzięki czemu realizację projektu można przeprowadzić szybciej przy mniejszych nakładach, zachowując przy tym wyższą jakość. Dla dostawcy usługi lub urządzeń standaryzacja procesu również skraca czas, gdyż pozwala na lepsze dopasowanie zasobów potrzebnych do realizacji projektu.
zmniejszenie początkowych nakładów inwestycyjnych oraz optymalizację zajmowanej powierzchni przez sprzęt
obniżenie kosztów związanych z utrzymaniem ruchu oraz serwisem
przyspieszenie wdrożenia i zapewnienie adaptacyjności
zwiększenie oczekiwań w zakresie niezawodności
zapobieganie powstawaniu punktów o podwyższonej emisji ciepła spowodowanego rosnąca gęstością upakowania urządzeń teleinformatycznych.
Najczęściej wykorzystywane metody zarządzania projektem to: PMI/PMBOK, TenStep, PRINCE2, Six_sigma, Scrum, Extreme Project Management (XP), Xprince.
Projekt infrastruktury fizycznej systemu teleinformatycznego
Według definicji PMI (Process Management Institute), projekt to "tymczasowe przedsięwzięcie podejmowane w celu wytworzenia unikalnego wyrobu lub dostarczenia unikalnej usługi". Podstawowe cechy, jakimi powinien charakteryzować się każdy projekt, to: zorientowanie na cel, skończony czas trwania, niepowtarzalność oraz skoordynowane podejmowanie powiązanych działań (złożoność).