Pierwsze szczegóły

Każdy rdzeń posiada 12 jednostek obliczeniowych, w tym: dwie stałoprzecinkowe, dwie load store, cztery zmiennoprzecinkowe o podwójnej precyzji, jedną wektorową (przeznaczona do obliczeń macierzowych) i jedną zmiennoprzecinkową, do typowych obliczeń finansowych. Superskalarna architektura Power7 obsługuje wykonywanie instrukcji poza kolejnością (out-of-order execution) i jest zgodna binarnie z procesorami poprzedniej generacji Power6 i Power6+.

32 gniazda, 256 rdzeni, 1024 wątki

Dla każdego z rdzeni pamięć pierwszego poziomu ma 32 kB dla instrukcji oraz tyle samo dla danych, pamięć drugiego poziomu ma rozmiar 256 kB. Rdzeń obsługuje równocześnie cztery wirtualne wątki (technologia SMT 4). Pamięć L3 jest podzielona na 8 segmentów, połączonych z rdzeniami. Nie jest ona oczywiście wystarczająco pojemna, aby mogła działać jako główna pamięć procesora i dlatego Power7 posiada wbudowane dwa dwukanałowe kontrolery pamięci DDR3, dostarczające ciągłego pasma 100 GB/s na układ.

IBM planuje skalowanie systemów do 32 gniazd (tak samo jak w przypadku maszyn Power 595), ale serwery z Power7 będą miały czterokrotnie więcej rdzeni obliczeniowych i obsłużą 8 razy więcej wątków. Najwyższa wersja serwera z Power7 udostępni pasmo SMP 360 GB/s na procesor, łącząc je w system o współdzielonej pamięci. Taka maszyna będzie miała 256 rdzeni i obsłuży 1024 wątki.

Jaka będzie szybkość Power7?

Chociaż IBM nie podaje prędkości zegara, Ron Kalla informuje, że najszybsza wersja Power7 zaoferuje czterokrotnie większą wydajność od istniejących Power6 i będzie miała podobną charakterystykę cieplną. Po uwzględnieniu nowych własności, np. większej liczby wątków i innych zmian, można się spodziewać prędkości taktowania pomiędzy 3 GHz a 4 GHz. Spekulacje na temat charakterystyk termicznych wskazują na zakres 3,5-3,7 GHz, ale producent odmawia komentarza.

W laboratorium badawczym już pracują maszyny z procesorami Power7, ale producent nie udziela informacji na temat ich wydajności, terminu sprzedaży ani dokładnej konfiguracji. Jedyną potwierdzaną informacją, poza samym istnieniem takich maszyn, jest to, że wspierają one najważniejsze systemy operacyjne dla tej grupy serwerów - AIX, systemy z grupy Unix i Linux.