Serwery z procesorami Intela

Rynek serwerów opartych na procesorach Intela dzieli się na kilka wyraźnie wyróżnionych kategorii, w których wielu dostawców ostro ze sobą konkuruje i kilka niszowych dziedzin, gdzie konkurencja jest ograniczona. Ceny i funkcjonalność serwerów pokrywają się w poszczególnych kategoriach, ale można dość wyraźnie wyróżnić cztery segmenty rynku:

Rynek serwerów opartych na procesorach Intela dzieli się na kilka wyraźnie wyróżnionych kategorii, w których wielu dostawców ostro ze sobą konkuruje i kilka niszowych dziedzin, gdzie konkurencja jest ograniczona. Ceny i funkcjonalność serwerów pokrywają się w poszczególnych kategoriach, ale można dość wyraźnie wyróżnić cztery

segmenty rynku:

1. Małe serwery PC. Są one zwykle przeznaczone do obsługi grup roboczych i mają cenę poniżej 10 tys. USD. Ich główne cechy to:

- procesor Pentium 90 lub 100 MHz

- pamięć 16-128 MB

- system operacyjny NetWare

- dyski na szynie SCSI-2 lub Enhanced IDE.

Systemy te nie różnią się niczym istotnym od typowego PC, często jedynie inaczej opakowanego. Służą głównie do udostępniania plików, w ograniczony sposób jako serwery aplikacji.

2. Typowe serwery plików i aplikacji o cenie powyżej 8 tys. USD. Wiele z nich może mieć więcej niż jeden procesor. Pojawienie się nowych technologii sprzętowych i programowych szybko zmienia tę dziedzinę.

Intelowska specyfikacja obsługi wielu procesorów (Multiprocesor Specification) MPS 1.1 określa łatwy i tani sposób konstruowania systemów z dwoma procesorami. Dla ułatwienia zadania Intel produkuje gotowy zestaw układów scalonych Neptune. Wielu producentów dostarcza takie systemy: Intergraph (ISMP22 i ISMP32), AST (Manhattan P5/90), Dell (PowerEdge) i in.

Istnieją cztery systemy operacyjne działające na systemach zgodnych z MPS 1.1. Są to Windows NT 3.5 (zarówno wersja Workstation, jak i Server), SCO Unix, SunSoft Solaris MP x86 i IBM OS/2 SMP. Jest to sytuacja korzystna dla klientów i producentów - w przeszłości konstruktorzy systemów wieloprocesorowych musieli dostarczać sami system operacyjny.

Konstrukcje te znakomicie nadają się do wielu zastosowań, ale są ograniczone w dwóch dziedzinach w stosunku do droższych i bardziej zaawansowanych technicznie konstrukcji SMP.

Po pierwsze, mają małą skalowalność: system dwuprocesorowy z zestawem Neptune osiąga jedynie 1,6 mocy obliczeniowej jednego procesora. Lepsze konstrukcje dają wynik 1,85. Po drugie, mają małą rozszerzalność - nie mogą mieć więcej niż dwa procesory i 256 MB pamięci. Nie nadają się więc do obsługi setek użytkowników typowej bazy danych.

Systemy takie są jednak na tyle popularne, że w tym segmencie rynku występuje ostra konkurencja i ceny spadają.

3. Prawdziwie symetryczne konstrukcje SMP. Każdy procesor ma własną pamięć podręczną drugiego poziomu (cache); system ma szybką szynę łączącą procesory. W porównaniu z komputerami opartymi na zestawie Neptune oferują lepszą skalowalność dla kolejnych procesorów, obsługują do 4 procesorów i do 1 GB pamięci operacyjnej.

Są to systemy droższe bo są trudniejsze do konstruowania; z tego powodu niewiele firm je oferuje. Lwią część rynku opanował Compaq ze swymi produktami z rodziny ProLiant. Ponieważ niektóre konstrukcje oparte były początkowo na i486, nie wykorzystują w pełni możliwości procesorów Pentium. Przykładowy serwer AST Manhattan daje wzrost mocy o 53% po dodaniu drugiego procesora i 36% (w stosunku do pierwszej dwójki) po dodaniu dwóch następnych. Te słabe wyniki wynikają z małej wydajności szyny łączącej procesory - do 267 MB/s, co wystarcza do obsługi dwóch procesorów i małego rozmiaru pamięci podręcznej drugiego poziomu (do 256 kB).

Inną cechą charakterystyczną dla konstrukcji z procesorami i486 jest szyna EISA. Jest to konstrukcja przestarzała (ma już ponad 6 lat). Nadawała się świetnie dla procesorów i386, ale obecnie stanowi wąskie gardło obsługi we/wy. Jedyne rozwiązanie tego problemu to stosowanie szyny PCI (Peripheral Component Interconnect), opracowanej przez Intela i stosowanej powszechnie dla komputerów z procesorami nie tylko intelowskimi. Używają jej obecnie komputery Digital z procesorami Alpha oraz IBM i Motoroli z procesorem PowerPC. PCI ma przepustowość 4 razy większą niż EISA.

4. Ostatni segment rynku to "superserwery". Są w stanie obsługiwać 6 lub więcej procesorów, zachowując przyzwoitą skalowalność, mają bardzo szybką szynę pamięć-procesor, na zewnątrz komunikują się przez szynę PCI, mają bardzo dużą pamięć i duże pamięci podręczne procesorów (1 MB lub więcej). Takie serwery produkuje np. Intergraph (ISMP6), Sequent, NCR i większość producentów, korzystających z procesorów RISC.

Dla zwiększenia wydajności i polepszenia dostępności danych zwykle korzystają z dysków w konstrukcji RAID. Ceny powyżej 40 tys. USD.

Wspomniane wcześniej niszowe konstrukcje dla małych rynków specjalnych to:

- Wysoko wydajne serwery NetWare, obsługujące ponad 1000 użytkowników. Jedyne takie konstrukcje to serwery firmy NetFrame.

- Systemy odporne na uszkodzenia (fault tolerant). Odporne na wszystko za wyjątkiem walenia w nie młotkiem! Nie szkodzą im uszkodzenia procesora, korygują ewentualne stałe lub przemijające uszkodzenia pamięci bo mają pamięć z korekcją błędów, mają zdublowane zasilanie i wiele innych zabezpieczeń. Wymagają specjalnego systemu operacyjnego, co wynika ze szczególnej konstrukcji. Uwaga: termin fault tolerant jest nagminnie nadużywany!

W celu komercyjnej reprodukcji treści Computerworld należy zakupić licencję. Skontaktuj się z naszym partnerem, YGS Group, pod adresem [email protected]

TOP 200