Sercem każdego serwera jest procesor i w tej dziedzinie mamy ciągłą ewolucję. Obecnie procesory instalowane w serwerach można podzielić na trzy grupy: układy architektury x86, procesory typu RISC i układy EPIC.

W przypadku serwerów x86 cały czas trwa ostra rywalizacja między dwiema firmami: Intelem (procesory Xeon) i AMD (procesory Opteron). Obie toczyły swego czasu batalię o to, która wprowadzi na rynek pierwszy dwurdzeniowy układ tej platformy. Ważne tegoroczne premiery firmy Intel to układy Dempsey (Xeon 5000; premiera w maju 2006) i Woodcrest (Xeon 5100; premiera w czerwcu 2006). Wreszcie pod koniec sierpnia w ofercie Intela pojawił się procesor Tulsa.

Procesor ten (tak jak układy Dempsey oraz Woodcrest) jest produkowany przy wykorzystaniu technologii 65 nm, ale oparty na starszej architekturze Netburst i platformie Truland (a nie na najnowszej architekturze Core Microarchitecture i platformie Bensley, na której są oparte układy Dempsey i Woodcrest).

<hr>

#Z nowymi Xeonami# W połowie roku Dell wprowadził na rynek serwery oparte na dwurdzeniowych układach Xeon (5000 i 5100 - nazwy kodowe Dempsey i Woodcrest). Nowe modele - PowerEdge 1950, 2950, 2900 i 1955 (serwer kasetowy) - producent zalicza do kolejnej, dziewiątej generacji swoich serwerów.

<hr>

Układ Tulsa może być wykorzystywany do budowania serwerów zawierających cztery i więcej procesorów. Intel podaje, że Tulsa pracuje o 13% szybciej niż układ Paxville MP i pobiera od 20 do 40% mniej prądu. Produkt zawiera dwa rdzenie Pentium 4 (3,4 GHz) i jest produkowany w dwóch wersjach: 150- i 95-watowej.

Najnowszy dwurdzeniowy procesor dla serwerów firmy AMD nosi nazwę kodową Rev F (oficjalna nazwa to Next-Generation AMD Opteron Processor). Układ wspiera pamięć DDR2 oraz wiele nowych opcji wirtualizowania zasobów. AMD oferuje trzy wersje procesora: układy Opteron 1000 są przeznaczone do budowania jednoprocesorowych maszyn, układy Opteron 2000 do budowania dwuprocesorowych maszyn, a układy Opteron 8000 do budowania cztero- i ośmioprocesorowych maszyn.

HP wprowadzi w najbliższym czasie układ Rev F do sześciu nowych produktów: ProLiant DL385 G2 i DL585 G2 (serwery stelażowe) oraz BL25p G2, BL45p G2, BL465c i BL685c (serwery kasetowe). Serwery te wejdą na rynek w czwartym kwartale 2006 r. Z kolei Sun wprowadzi układy Rev F do serwerów Sun Fire X2100 M2 i X2200 M2.

RISC - zostało dwóch graczy

Na rynku serwerów RISC zostały właściwie tylko dwie firmy: IBM i Sun. Jak wiadomo, HP wycofał się definitywnie z rynku serwerów RISC oraz zrezygnował z produkcji procesorów Alpha, MIPS i PA-RISC.

Najnowsze serwery IBM to procesor Power5+. IBM wprowadził na rynek swoje dwa pierwsze ser-wery oparte na tym 64-bitowym procesorze w październiku 2005 r.

(p5 550Q i p5 505). Power5+ jest według TPC jednym z najszybszych produkowanych obecnie układów CPU. Wykonuje ok. 4 mln transakcji na minutę. To bardzo dużo, biorąc pod uwagę fakt, że przedsiębiorstwa o średniej wielkości zadowalają się najczęściej serwerem zdolnym wykonywać od 150 do 300 tys. transakcji na minutę.

<hr>

#8 rdzeni po 4 wątki# Sun zaprezentował w tym roku pierwsze serwery oparte na najnowszym układzie UltraSPARC T1 (Niagara), mogące wykonywać jednocześnie - korzystając ze wsparcia sprzętowego - 32 wątki. UltraSPARC T1 zawiera 8 rdzeni taktowanych zegarem 1,0 lub 1,2 GHz. Każdy rdzeń procesora może jednocześnie wykonywać 4 niezależne wątki (technologia CMT; Chip Multi-Threading).

<hr>

Dwa najnowsze serwery IBM oparte na układach Power5+ (wprowadzone na rynek w połowie br.) to p5-595 i p5-590. Ten pierwszy może zawierać 32 procesory (64 rdzenie), a w drugim można zainstalować do 16 procesorów (32 rdzenie). W pełni skonfigurowany, fizyczny system tej linii może zawierać do 254 wirtualnych serwerów.

Każdy rdzeń procesora Power5+ może wspierać do 10 wirtualnych serwerów. Jest to możliwe dzięki temu, że IBM wprowadził do nich technologię Virtualization Engine. Klienci mogą więc na pojedynczym komputerze konsolidować wiele systemów, rozproszonych aplikacji, a nawet całych infrastruktur IT.

Serwery są zbudowane z 16-rdzeniowych jednostek, które IBM nazywa "book". Każda jednostka zawiera dwa 8-rdzeniowe moduły wieloprocesorowe (MCM) z czterema dwurdzeniowymi procesorami Power5+. Ponadto moduł MCM zawiera 36 MB pamięci podręcznej L3 na każdy dwu-rdzeniowy układ procesora, co łącznie daje 144 MB pamięci L3.

Asem w talii firmy Sun jest jej najnowszy procesor UltraSPARC T1 (Niagara). Przychody tej firmy (ze sprzedaży serwerów) wyniosły w drugim kwartale 2006 r. 1,6 mld USD (wzrost o 15,5%; dane IDC), głównie za sprawą serwerów opartych na tym procesorze. Sun jest jedynym liczącym się dostawcą serwerów, który może się pochwalić wzrostem przychodów. Przychody pozostałych producentów serwerów zmalały w drugim kwartale 2006 r. (IBM o 2,2%, HP o 1,7%, a Della o 1,3%). Analitycy twierdzą, że źródeł sukcesu Suna należy upatrywać w dwóch czynnikach. Pierwszym jest rosnący popyt na serwery oparte na najnowszym, ośmiordzeniowym procesorze UltraSPARC T1. Po drugie, Sun zdecydował się wcześniej niż inne firmy na wprowadzenie do swoich serwerów 64-bitowych układów Opteron (AMD), co przynosi obecnie owoce.

UltraSPARC T1 zawiera 8 rdzeni taktowanych zegarem o częstotliwości 1 lub 1,2 GHz. Każdy rdzeń procesora może jednocześnie wykonywać do 4 niezależnych wątków (technologia CMT; Chip Multi-Threading). Charakterystyczną cechą układu UltraSPARC T1 jest mały pobór mocy (80 W). Układ jest zgodny logicznie i binarnie ze specyfikacją SPARC v9, czyli aplikacje stworzone dla dotychczasowych wersji układów UltraSPARC działają na nowej platformie bez jakichkolwiek zmian w kodzie źródłowym.

Pierwszy serwer oparty na procesorze Niagara (wprowadzony na rynek na początku 2006 r.) - Sun Fire T2000 - jest przeznaczony dla bardziej wymagających użytkowników. Drugi (z niższej półki) to Sun Fire T1000.

HP wierzy w Itanium

Porzucając procesor RISC, HP postawił wszystko na architekturę EPIC, czyli na procesory Itanium. HP ma nadzieję, że serwery Itanium (linia Integrity) stawią skutecznie czoła serwerom RISC.

Pierwszy serwer HP wyposażony w układ Itanium opuścił taśmę produkcyjną w 2001 r. Biorąc pod uwagę liczbę sprzedanych systemów obliczeniowych pod koniec 2005 r., serwery tej platformy opanowały 1% rynku. Itanium wzmacnia jednak powoli swoją pozycję na rynku. Liczba aplikacji zgodnych z tą platformą wynosi obecnie 9 tys. (w 2003 r. było tylko 100 takich aplikacji).

<hr>

#Montecito dwa razy szybszy# HP oferuje dwa takie serwery oparte na układach Montecito: rx3660 i rx6600. Testy przeprowadzone przez TPC wykazały, że serwer Integrity rx6600 wykonuje 350 tys. transakcji na minutę, czyli dwa razy więcej niż serwery oparte na starszych, jednordzeniowych układach Itanium.

<hr>

Układ Itanium jest instalowany przede wszystkim w silnych serwerach uniksowych. Prym wiedzie tutaj HP (serwery tej platformy produkują też NEC, Unisys, Silicon Graphics i Fujitsu), którego obroty ze sprzedaży serwerów tej platformy wyniosły w 2005 r. 1,6 mld USD.

IDC przeprowadził ostatnio sondaż, z którego wynika, że ponad dwie trzecie użytkowników serwerów platformy HP PA-RISC planuje migrację na Itanium. Ta sama firma szacuje, że obroty na rynku serwerów opartych na układzie Itanium wyniosą w 2009 r. ok. 6,6 mld USD. Oznacza to, że rynek ten będzie rósł w tempie 35% rocznie (podczas gdy w tym samym czasie cały rynek serwerów będzie rósł w każdym roku o 3,4%).

Powodzeniu serwerów Itanium na rynku ma pomóc powstałe na początku 2006 r. przymierze ISA (Itanium Solutions Alliance). Członkowie przy- mierza zadeklarowali, że zainwestują w ciągu najbliższych lat w tę platformę obliczeniową blisko 10 mld USD. ISA będzie się starało przekonać użyt-kowników, że serwery Itanium to najlepsza platforma do obsługi szcze- gólnie wymagających aplikacji, takich jak ERP (Enterprise Resource Plan- ning) czy BI (Business Intelligence).

W połowie roku Intel wprowadził na rynek dwurdzeniowe układy Itanium (nazwa kodowa Montecito), które zawierają grubo ponad miliard tranzystorów - układ Itanium 2 noszący kodową nazwę Madison zawiera 500 mln tranzystorów. Ważną cechą układu Montecito (oprócz dwóch rdzeni) jest to, że każdy z nich dysponuje własnym buforem na dane. Dlatego układ jest stosunkowo duży (ok. 580 mm2). Układ wspiera też zaawansowane opcje wirtualizowania zasobów i pracuje w trybie "hyperthreading".

<hr>

#Dwuserwerowy klaster dla MSP# Klaster firmy Thomas-Krenn składa się z dwóch serwerów Supermicro SMCI-5015, zapewniając obsługę aplikacji hostingowych, którymi można zarządzać za pomocą dołączonego do rozwiązania oprogramowania. Jeden z serwerów udostępnia dane i aplikacje, podczas gdy drugi pozostaje w stanie czuwania, by w razie awarii przejąć funkcje pierwszego. Serwery pracują pod kontrolą Linux CentOS i systemu zarządzania klastrem Heartbeat.

<hr>