Wprowadzony na rynek system operacyjny Windows 2000 Datacenter Server obsługuje 32 procesory, 64 GB RAM i czteroserwerowe konfiguracje klastrowe.

Windows 2000 Datacenter Server jest ostatnim z planowanych systemów z serii Windows 2000. Jest najwydajniejszą wersją przeznaczoną do pracy w dużych centrach przetwarzania. Wzbogacono go o wszystkie poprawki dostarczone w ramach pakietu Service Pack 1. Ponadto zawiera wiele nowych funkcji, które uzasadniają jego stosowanie w wymagających środowiskach korporacyjnych.

Skalowanie

Podstawową cechą odróżniającą Windows 2000 Datacenter od pozostałych systemów serwerowych Windows są duże możliwości w zakresie skalowania. System może działać na komputerach wyposażonych w 32 procesory Intela i obsługuje do 64 GB RAM.

Znacznie poszerzono również możliwości skalowania poprzez łączenie w klastry. Datacenter pozwala połączyć maksymalnie 32 serwery w trybie Net-work Load Balancing, umożliwiając równoważenie obciążenia w przypadku obsługi aplikacji internetowych udostępnianych np. poprzez protokół HTTP. Umożliwia również połączenie czterech serwerów w klaster działający w trybie failover (z wykorzystaniem usług Microsoft Clustering Services), w którym funkcjonujące poprawnie komputery mogą przejąć zadania innych, gdy te ulegną awarii.

Do tej pory rozwiązanie Microsof- tu wprowadzone do systemu Win- dows 2000 Advanced Server pozwalało obsługiwać klastry składające się maksymalnie z 2 serwerów.

Inny niż wszystkie

Datacenter ma wiele cech, które są nowością w serii Windows 2000: technologię Physical Adress Extension (PAE), umożliwiającą obsługę dużych obszarów pamięci, usprawniony interfejs sieciowy Winsock Direct, mechanizmy, pozwalające na dynamiczne przydzielanie zasobów (procesory i pamięć) do realizowanych procesów, a także możliwość logicznego partycjonowania wieloprocesorowych systemów.

PAE jest technologią umożliwiającą serwerom opartym na 32-bitowej architekturze Intela obsługę powyżej 4 GB RAM. Po raz pierwszy rozwiązanie to zastosowano w Windows 2000 Advanced Server, który umożliwia obsługę 8 GB pamięci. W systemie Datacenter ten limit jest zwiększony do 64 GB. Ma to ogromne znaczenie dla aplikacji przetwarzających duże ilości danych (np. baz danych). Dzięki dużej objętości RAM możliwe jest wykonywanie większości operacji w pamięci, bez konieczności czasochłonnego zapisywania i odczytywania danych z dysków.

Unowocześniono interfejs Winsock, za pośrednictwem którego aplikacje TCP/IP pracujące w Windows komunikują się z siecią. Mechanizm Winsock Direct rozszerza możliwości interfejsu Winsock Sockets o bezpośrednią komunikację z urządzeniami pracującymi w sieciach pamięci masowych SAN. Dotychczas pamięci SAN komunikowały się z serwerami poprzez złożone, niestandardowe sterowniki, realizujące transmisję danych (większość sieci SAN nie korzysta z protokołu TCP/IP). Dzięki wdrożeniu technologii Winsock Direct aplikacje TCP/IP bez żadnych modyfikacji będą mogły również pracować w sieciach SAN i jednocześnie interfejsy sprzętowe tych sieci będą mogły mieć przydzielone własne numery IP.

Kontrola procesów

Windows 2000 Datacenter Server zawiera w jądrze nowy obiekt o nazwie Job Object. Umożliwia on łączenie w grupy wszystkich procesów systemowych, realizujących określone funkcje, np. procesy jednej aplikacji. Ma też inną ważną własność - uniemożliwia pojedynczym procesom zmianę priorytetu i ogranicza zawłaszczanie zasobów takich, jak czas pracy procesora czy wielkość dostępnej pamieci.

Funkcję kontrolną pozwalającą na zmianę parametrów obiektu Job Object realizuje program Process Control, dostępny jako moduł dla konsoli zarządzania MMC i narzędzie pracujące w linii poleceń. Za jego pośrednictwem administratorzy mogą m.in. łączyć pojedyncze procesy w grupy, przydzielać i ograniczać wykorzystanie procesorów i pamięci serwera przez procesy, określać, w jakich przedziałach czasowych procesy mają mieć wyższy bądź niższy priorytet, definiować zasady, według których Process Manager dynamicznie zmienia przyporządkowanie procesorów i pamięci.

Kilka w jednym

Datacenter, wzorem systemów unixowych, umożliwi również partycjonowanie wieloprocesorowych serwerów i uruchamianie na nich równolegle kilku kopii systemu operacyjnego. Rozwiązanie to ma zastosowanie tylko wówczas, gdy serwer zostanie wyposażony w dużą liczbę procesorów i pamięci.

Możliwe będzie uruchamianie heterogenicznych, z punktu widzenia optymalizacji pracy serwera, aplikacji, takich jak SQL Server, Exchange Server czy usług terminalowych. Każde z tych środowisk wymaga niezależnego strojenia i konfigurowania do osiągnięcia maksymalnej wydajności.

Innym zastosowaniem partycjonowania systemu może być testowanie w identycznym środowisku pracy kluczowych dla firmy aplikacji.