Problemy, z jakimi borykają się dzisiaj administratorzy centrów danych, stają się coraz bardziej złożone. Zmiany w modelu użytkowania sieci wymagają elastycznego sterowania przepływem ruchu. Nowe zagrożenia potrzebują silniejszych środków zaradczych

Stosowanie wirtualizacji do przenoszenia obciążeń między fizycznymi zasobami wymaga stałej realokacji zasobów sieciowych. Lista takich problemów ciągle się wydłuża. W rezultacie dostawcy systemów zarządzania muszą konstruować swoje rozwiązania w sposób odmienny od dotychczas stosowanych.

Nowe podejście do zarządzania systemami opiera się na architekturze usługowej SOMA (Service-Oriented Management Architecture). Adaptowalność dotychczasowych rozwiązań zarządzania jest ograniczona, lecz w wypadku SOMA wydaje się prawie nieograniczona.

W ramach SOMA wszystkie istotne operacje zarządzania są implementowane w postaci usług (uzyskiwanie informacji o stanie urządzeń, sterowanie urządzeniem, zamiana ustawień konfiguracyjnych czy wyposażanie, itp.). Każda usługa jest komponentem programowym z formalnie zdefiniowanym, opartym na komunikatach interfejsem typu "zlecenie-odpowiedź". Logika stojąca za każdym takim interfejsem jest ukryta przed użytkownikiem. Komunikaty są przedstawiane w formacie XML i przekazywane między usługami pracującymi w urządzeniu za pośrednictwem szyny MSB (Management Service Bus). Programowanie aplikacji zarządzającej czy agenta, jest relatywnie proste, ponieważ cała dostępna funkcjonalność zarządzania jest eksponowana za pośrednictwem spójnego interfejsu, a większość usług jest wielodostępnych.

Kiedy potrzebna jest nowa usługa, można napisać nowy kod lub wykorzystać i zintegrować kod tradycyjnego zarządzania (komercyjny lub open source). Niezależnie od sposobu, kod jest ukryty za formalnym interfejsem usługi. W ten sposób SOMA unifikuje to, co w innym wypadku byłoby całkowicie odmiennymi rozwiązaniami zarządzania.

Usługi zapewniają prostą lub złożoną funkcjonalność. Usługa prosta może np. udostępniać informację o aktualnej liczbie obrotów wentylatora lub temperaturze w urządzeniu, a bardziej złożona może wykonywać skomplikowaną diagnostykę, wymagającą korelacji informacji pochodzących z wielu sensorów i logów wewnętrznych. Usługi mogą kooperować między sobą, a bardziej złożone mogą tworzyć warstwę nad usługami niższego poziomu. Dostawcy mogą zapewniać agenty zarządzania, np. dla całej gamy routerów, poprzez dostarczanie biblioteki usług.

Usługi SOMA mogą być używane do konstruowania agentów, agentów proxy, urządzeń lub aplikacji zarządzania. Ponieważ SOMA nie narzuca stosowania określonego typu aplikacji klienckiej, można stosować interfejs graficzny, przeglądarkowy, a nawet w pełni zautomatyzowane aplikacje niewymagające interwencji człowieka. Takie klienckie aplikacje zazwyczaj wywołują usługę zdalnie, korzystając z protokołów zarządzania.

Aplikacje klienckie są połączone z MSB za pośrednictwem adapterów protokołów, które wywołują usługę. Urządzenie lub agent muszą obsługiwać co najmniej jeden adap-ter protokołu, ale często będzie to kilka adapterów. Usługi SOMA pracujące na urządzeniach zarządzania lub w agentach mogą same wymagać innych adapterów protokołów, aby mieć możliwość współpracy z elementami sprzętowymi i programowymi, za które odpowiadają.

Zdolność obsługi wielu protokołów zarządzania jest niezwykle cenną zaletą. Zapewnia bowiem, że nawet najnowsze urządzenie zawierające agenta SOMA może być zarządzane przez tradycyjną aplikację zarządzania, czy strukturę zarządzania, za pośrednictwem starszych protokołów (takich jak SNMP), lub przez nowsze aplikacje, za pośrednictwem nowszych protokołów.