Różnorodność klientów

Istnieje kilka realizacji technicznych określanych mianem ''chudy klient''.

Istnieje kilka realizacji technicznych określanych mianem ''chudy klient''.

Mimo że NC, terminale Windows, X terminale i NetPC są przeznaczone praktycznie na jeden rynek, znacznie różnią się między sobą wydajnością i możliwościami oraz wymaganiami w zakresie obsługi przez serwer.

X terminal

To najstarsza wersja chudego klienta, w której całość aplikacji uruchamia się na serwerze unixowym (zwanym w terminologii X Windows - X-klientem), a na stacji klienta (w tej samej terminologii zwanej X-serwerem) uruchamia się jedynie część związaną z prezentacją graficzną wyników obliczeń wykonywanych na serwerze. X-terminal jest graficzną wersją nieinteligentnego terminala znakowego, nakładającą wysokie wymagania na rozmiar pamięci serwera i wydajność sieci łączącej klienta z serwerem. Obecnie wersja ta jest stosowana rzadziej, gdyż bardziej opłaca się przydzielić oddzielną, wydajną unixową stację graficzną wysoko wykwalifikowanemu specjaliście (któremu potrzebne są wyrafinowane właściwości graficzne) niż X-terminal.

Terminal Windows

Jest rozwiązaniem opartym na jednoczesnym dołączeniu wielu klientów do serwera, na którym działa WinFrame firmy Citrix. WinFrame posługuje się specjalnie spreparowaną wersją Windows NT (zmian w kodzie źródłowym Windows NT dokonano za zgodą firmy Microsoft), pozwalającą na uruchamianie aplikacji z Windows na serwerze. Środowisko pracy na terminalu Windows istnieje jedynie jako okienko do aplikacji na serwerze. Wszystkie pliki danych i wykonywalne są przechowywane na serwerze. Również przetwarzanie danych odbywa się na serwerze.

WinFrame składa się z trzech zasadniczych części - systemu operacyjnego działającego na serwerze, aplikacji klienckiej działającej na terminalu oraz specjalnego protokołu komunikacyjnego.

Wymagania sprzętowe terminalu Windows są niewielkie - wystarczy stary procesor 286, pamięć 1 MB, na ogół bez dysku lokalnego. Niewielkie wymagania stacji klienta powodują jednak spore wymagania w zakresie serwera. Każdy klient jest obsługiwany na serwerze przez osobistą wersję aplikacji, wymagającą podobnych zasobów, jak w samodzielnym PC z Windows. W efekcie typowy serwer ze 128 MB pamięci z WinFrame może obsłużyć jedynie 15 klientów, posługujących się typowymi aplikacjami biurowymi (arkusz obliczeniowy, edytor tekstowy, lokalna baza danych). W przypadku typowej aplikacji bazodanowej o niewielkich wymaganiach formy graficznej aplikacji klienta liczba użytkowników może być większa, ale nie ma możliwości obsługi wielu klientów, jak w systemach unixowych, działających na sprzęcie o porównywalnej mocy.

Proponowane przez Microsoft rozwiązanie o nazwie Hydra oferuje podobne właściwości, jak WinFrame, gdyż korzysta z technologii Citrixa. W przeciwieństwie do WinFrame pozwala na obsługę klientów pracujących pod kontrolą systemu Windows CE.

Specjalizowane terminale Windows mają w swojej ofercie wielu producentów standardowych terminali znakowych (Wyse, NCD).

Komputer sieciowy NC

Ma właściwości zbliżone do terminala Windows, ale zwiększoną moc obliczeniową, wykorzystywaną do współpracy ze środowiskiem Java, uruchamiania maszyny wirtualnej Java, wykonywania operacji związanych z wyświetlaniem graficznego interfejsu użytkowego na ekranie monitora oraz wykonywania lokalnie części przetwarzania danych. Komputer sieciowy nie zawiera dysku lokalnego - całość danych zawsze jest przechowywana na serwerze. Komputer sieciowy może współpracować z dowolnym typem serwera zaplecza, w przeciwieństwie do terminala Windows, który musi współpracować z serwerem Windows NT.

Największymi producentami komputerów sieciowych są obecnie firmy: NC Inc. (filia Oracle'a), Sun z JavaStation i IBM z Network Station. Wprawdzie zarówno Oracle, jak i Sun próbowały promować NC jako pełne środowisko obliczeniowe dla użytkownika końcowego, lecz na razie NC są używane raczej jako inteligentne terminale, pozwalające na uruchamianie aplikacji klient/serwer oraz pewnych aplikacji biurowych napisanych w całości w Javie (np. pakietu biurowego Applix AnyWare).

Pod koniec 1997 r. żadnemu z producentów NC nie udało się sprzedać znaczącej liczby tych komputerów, co pozwoliłoby przetestować je pod kątem zastosowania ich jako platformy do uruchamiania dużych aplikacji w przedsiębiorstwie. Z tego powodu wielu potencjalnych klientów wstrzymuje się z przejściem na ten rodzaj środowiska klienckiego. Ponadto nie ułatwiają im tego przeciągające się rozmowy między Sunem a Microsoftem na temat kierunków rozwoju języka Java. Być może ostatnie rozstrzygnięcia ISO, pozwalające na ustanawianie i utrzymywanie standardu Java przez jedną firmę - Sun, rozwieje obawy co do tego języka i zachęci do inwestowania w rozwiązania wykorzystujące go.

NetPC

To produkt najłatwiejszy do uchwycenia koncepcyjnego. Jest bowiem typowym PC, zgodnym ze standardami zarządzania, opracowanymi wspólnie przez Intela, Microsoft, Della i innych producentów komputerów PC.

Specyfikacja NetPC wymaga, aby nie zawierał on napędu dyskietek (co zapewnia ochronę danych i zabezpiecza przed wirusami) i był zgodny z wymaganiami Desktop Management Initiative (DMI), umożliwiającymi zdalne włączanie, wyłączanie, monitorowanie stanu i kontrolę komputera.

Również rynek NetPC jest w stanie stagnacji, gdyż potencjalni producenci tego typu komputerów, włączając wymagania dotyczące zarządzania komputerem do standardowych komputerów PC, zniechęcają potencjalnych klientów do kupowania "zubożonego" PC za niewiele mniejszą cenę.

W celu komercyjnej reprodukcji treści Computerworld należy zakupić licencję. Skontaktuj się z naszym partnerem, YGS Group, pod adresem [email protected]

TOP 200