Różne startowe konfiguracje komputera w DOS 6.0

W systemie DOS 6.0 istnieje możliwość zdefiniowania wielu konfiguracji komputera, przy korzystaniu z jednego pliku CONFIG.SYS. Są dwie metody definiowania konfiguracji komputera, pierwsza "ręczna", druga "półautomatyczna".

W systemie DOS 6.0 istnieje możliwość zdefiniowania wielu konfiguracji komputera, przy korzystaniu z jednego pliku CONFIG.SYS. Są dwie metody definiowania konfiguracji komputera, pierwsza "ręczna", druga "półautomatyczna".

Przed ich omówieniem, należy jednak wspomnieć o nowych możliwościach przetwarzania pliku CONFIG.SYS, ułatwiających tworzenie wielu konfiguracji. W trakcie przetwarzania tego pliku może być ustawiona zmienna środowiskowa CONFIG (p. niżej). Można także w pliku CONFIG.SYS używać polecenia SET, np. w celu ustawienia ścieżki dostępu:

SET PATH=C:\DOS;C:\WINDOWS

Ręczne ustawianie konfiguracji komputera

Pierwsza i najprostsza możliwość jest przeznaczona jedynie dla zaawansowanych użytkowników komputerów, gdyż jest stosunkowo mało wygodna w użyciu i wymaga znajomości znaczenia każdego polecenia z pliku CONFIG.SYS. System DOS 6.0 startując wyświetla na ekranie komunikat

Starting MS-DOS...

Jeżeli w tym momencie naciśnie się klawisz funkcyjny F8, pojawi się następny komunikat:

MS-DOS will prompt you to confirm each CONFIG.SYS command

(MS-DOS zażąda potwierdzenia każdego polecenia z pliku CONFIG.SYS). Na ekranie pojawiać się będą kolejne polecenia opatrzone pytaniem [Y,N]?, np.

DOS=HIGH [Y,N]?

Naciśnięcie klawisza Y ("yes") spowoduje wykonanie polecenia, natomiast N ("no") będzie oznaczać rezygnację. Po zakończeniu przetwarzania pliku CONFIG.SYS, system zada pytanie, czy należy skorzystać z pliku AUTOEXEC.BAT, czy go pominąć:

Process AUTOEXEC.BAT [Y,N]?

Jeżeli z powodu złego zestawu sterowników i programów rezydentnych w plikach CONFIG.SYS i AUTOEXEC.BAT system nie chce wystartować, można pominąć obydwa te pliki, naciskając w chwili startu systemu klawisz F5.

Półautomatyczne ustawianie konfiguracji komputera

W celu tworzenia pliku CONFIG.SYS zawierającego różne konfiguracje komputera korzysta się z kilku specjalnych poleceń, interpretowanych tylko wtedy, gdy występują w tym pliku. Są to: [menu], [menuitem], [menudefault], [submenu], [menucolor] i "include". Najlepiej ich znaczenie da się objaśnić na przykładzie. Niech będzie plik CONFIG.SYS o postaci:

[menu]

menuitem=marian

menuitem=piotr

[marian]

files=40

buffers=3

set path=c:\dos;c:\windows

device=c:\logitech\hhscand.sys

[piotr]

files=50

buffers=20

set path=c:\dos;c:\cpp

device=c:\hp\hpscan.sys

Gdy komputer startuje, na ekranie pojawi się komunikat:

MS-DOS 6 Startup Menu

1. marian

2. piotr

Enter a choice: 1

Naciśnięcie Enter lub 1 wybiera domniemaną konfigurację marian, naciśnięcie 2, konfigurację piotr. Wybranie konfiguracji polega na wykonaniu poleceń znajdujących się w nazwanej części pliku CONFIG.SYS (marian lub piotr).

Jednocześnie system ustawia zmienną środowiskową CONFIG na wartość odpowiadającą nazwie wybranej konfiguracji. Po wykonaniu polecenia SET spośród aktualnych zmiennych środowiskowych znajdziemy CONFIG=marian lub CONFIG=piotr.

Definiowanie bloków w pliku CONFIG.SYS

Wybieranie konfiguracji ułatwia opcja definiowania bloków w pliku CONFIG.SYS. Oto przykład pliku, zawierającego 4 bloki:

[menu]

menuitem=marian

menuitem=piotr

[common]

dos=high

files=40

buffers=10

device=c:\dos\himem.sys

[marian]

device=c:\dos\emm386.exe 512

set path=c:\tex

[piotr]

set path=c:\cpp

[common]

W bloku [common] zdefiniowano polecenia wspólne dla obydwu konfiguracji piotr i marian. Zostaną one wykonane zawsze, niezależnie od tego, którą konfigurację komputera (piotr czy marian) wybierzemy przy starcie. Na końcu pliku znajduje się dodatkowy blok [common] służący jako swoisty bufor dla programów instalacyjnych, dopisujących polecenia do pliku CONFIG.SYS. Zostaną one dopisane do wspólnej części konfiguracji.

Jeżeli w części [menu] włączymy pozycję o nazwie [menudefault], np.

[menudefault]=standard,30

to zostanie ona wybrana jako konfiguracja domniemana i jej numer pojawi się w początkowym komunikacie systemu, zaś związany z nią blok (standard) zostanie wykonany w przypadku niedokonania wyboru konfiguracji startowej, po upływie podanego czasu (w tym przypadku 30 s). Jeżeli czas po nazwie bloku nie został podany, to komputer będzie czekał na dokonanie wyboru przez użytkownika. Jeżeli podamy czas równy zeru, to ten blok zostanie wykonany natychmiast, nie zostawiając możliwości wybrania innej konfiguracji startowej. Zakres dopuszczalnych czasów oczekiwania wynosi 0-90 s.

Użycie polecenia "include"

Użycie polecenia "include" w DOS-ie 6.0 różni się od sposobu jego użycia w kompilatorach, gdzie powoduje ono włączenie plików definiujących pewne stałe. W DOS-ie 6.0 służy do włączania nazwanych bloków do konfiguracji startowej, bez potrzeby przepisywania ich w każdym bloku.

Pokazane poniżej konfiguracje o nazwach marian, piotr i mathematica, korzystają z włączanego poleceniem "include" bloku [z-ems-em], zawierającego określenie konfiguracji komputera z 512 kB pamięci EMS. Definicja ta włączana jest jedynie w konfiguracjach marian i piotr, natomiast w konfiguracji mathematica, wyłączono możliwość korzystania z pamięci EMS, oddając całość pamięci rozszerzonej do dyspozycji tego programu.

[menu]

menuitem=marian

menuitem=piotr

menuitem=mathematica

[common]

dos=high

files=40

buffers=10

device=c:\dos\himem.sys

[marian]

set path=c:\tex

include=z-ems-em

[piotr]

set path=c:\cpp

include=z-ems-em

[mathematica]

device=c:\dos\emm386.exe noems

[z-ems-em]

device=c:\dos\emm386.exe 512

[common]

Oczywiste jest, że w ramach tych bloków można włączyć wiele różnorodnych poleceń startowych systemu, dopasowując zgrabnie konfigurację do potrzeb konkretnego użytkownika.

Dopasowanie pliku AUTOEXEC.BAT do konfiguracji pamięci

Przetworzenie przez system pliku CONFIG.SYS powoduje ustawienie zmiennej środowiskowej CONFIG na nazwę wybranej konfiguracji (w podanym wyżej przykładzie może ona przyjmować wartości marian, piotr lub mathematica). Dalsze wykonywanie przez system operacyjny pliku AUTOEXEC.BAT może być uzależnione od wartości tej zmiennej.

W pierwszej części pliku AUTOEXEC.BAT należy wpisać te polecenia, które mają być wykonane niezależnie do wybranej konfiguracji. Następnie zaś wpisuje się polecenie

goto %config%

powodujące przejście do części oznaczonej odpowiednią etykietą. W podanym pliku AUTOEXEC.BAT powinny znaleźć się części z etykietami :marian, :piotr i :mathematica. Oto prosty przykład takiego pliku AUTOEXEC.BAT.

c:\dos\msav

set temp=c:\temp

goto %config%

:marian c:\dos\smartdrv 2048 1024

path=%path%;c:\dos;c:\windows

goto end

:piotr

c:\dos\smartdrv 2048 1024

path=%path%;c:\dos;c:\windows;c:\word

goto end

:mathematica

c:\dos\smartdrv 521

path=%path%;c:\dos;c:\math

:end REM tu będą dalsze polecenia wspólne dla wszystkich REM konfiguracji komputera

Oczywiście, rzeczywisty plik AUTOEXEC.BAT komputera o rozbudowanej i zmiennej konfiguracji może być dużo bardziej skomplikowany, lecz ten uproszczony przykład w dostatecznym stopniu ukazuje istotę rzeczy.

W celu komercyjnej reprodukcji treści Computerworld należy zakupić licencję. Skontaktuj się z naszym partnerem, YGS Group, pod adresem [email protected]

TOP 200