Regionalne Sieci Szerokopasmowe

Zgodnie z Raportem Prezesa UKE dotyczącym pokrycia terytorium Polski infrastrukturą telekomunikacyjną i publicznymi sieciami telekomunikacyjnymi, w 2013 roku wybudowano 7,1 tys. km nowych sieci światłowodowych, a przyjęty w tym roku Narodowy Plan Szerokopasmowy zakłada zapewnienie dostępu do Internetu o prędkości 30 Mb/s dla wszystkich gospodarstw domowych do 2020 roku.

W ramach Narodowego Planu Szerokopasmowego prowadzonych jest kilkanaście projektów budowy sieci szkieletowo-dystrybucyjnych RSS (Regionalnych Sieci Szerokopasmowych) na terenie całego kraju. Sieci są na różnym etapie zaawansowania. Istnieją inwestycje ukończone oraz oczekujące na inwestycje operatorów. Duża część sieci jest w trakcie budowy lub zbliża się do końca planowanych zadań. Pierwszym etapem zawsze są prace związane z wybudowaniem kanalizacji sieciowej, instalacją kabli światłowodowych oraz węzłów. Aktualnie następuje etap wyposażania węzłów w urządzenia aktywne i wdrożenie technologii transmisji danych. Jeszcze w bieżącym i częściowo przyszłym roku wszystkie założone inwestycje powinny zostać ukończone. Dostęp do zbudowanej infrastruktury będzie możliwy bez preferencji, dla każdego przedsiębiorcy telekomunikacyjnego. Efektem powinno być dołączanie do RSS coraz większej ilości sieci dostępowych „ostatniej mili”, wykonanych w zaawansowanych technologiach PON, xDSL, FTTx, DOCSIS.

Narodowy Plan Szerokopasmowy i megaustawa

Narodowy Plan Szerokopasmowy to dokument stworzony przez Ministerstwo Administracji i Cyfryzacji. Cele NPS są zgodne z celami Europejskiej Agendy Cyfrowej. Założeniem jest zapewnienie powszechnego dostępu do Internetu o prędkości co najmniej 30 Mb/s oraz dostępu o prędkości 100 Mb/s dla 50% gospodarstw domowych do końca 2020 roku. NPS wskazuje działania skierowane na wzrost poziomu dostępu do Internetu, poprawę dostępności usług do końca 2020 r.

Regionalne Sieci Szerokopasmowe

Mapa inwestycji w regionalne sieci szerokopasmowe. Źródło: Ministerstwo Administracji i Cyfryzacji

NPS zawiera zestawienie działań prawnych i organizacyjnych, niezbędnych w celu osiągnięcia założonych celów. Plan został przyjęty przez rząd 8 stycznia 2014 r. Raport obejmuje diagnozę stanu obecnego w wymiarze terytorialnym, technologicznym, ekonomicznym. Wskazuje bariery rozwojowe, cele i kierunki, określa popyt na dostęp szerokopasmowy oraz przedstawia analizę SWOT. Omówiona zostaje także strona technologiczna prowadzenia projektów szerokopasmowych. Przedstawiono sposoby budowy i wdrażania infrastruktury, finansowanie, a także obowiązki regulacyjnie oraz monitorowanie postępów prowadzonych projektów.

Megaustawa jest dokumentem wspierającym procesy budowlane w telekomunikacji. Reguluje m.in dostęp do budynków i infrastruktury technicznej podmiotów nie prowadzących działalności telekomunikacyjnej. Zgodnie z zawartością megaustawy właściciel, użytkownik wieczysty, zarządca nieruchomości powinien zapewnić operatorowi dostęp do nieruchomości, związany z eksploatacją i budową sieci telekomunikacyjnej.

Warto podkreślić, że corocznie Urząd Komunikacji Elektronicznej dokonuje inwentaryzacji sieci w oparciu o System Informacyjny o Infrastrukturze Szerokopasmowej. Dane przekazywane przez operatorów są corocznie prezentowane w formie raportu. Rozwój i planowanie sieci szerokopasmowych jest oparte o raporty inwentaryzacji sieci, szczególnie w zakresie „białych plam” na mapach zasięgu infrastruktury szerokopasmowej.

Założenia budowy RSS

RSS skupiają się na budowie sieci szkieletowych i dystrybucyjnych, pozostawiając sieci dostępowe do wdrożenia przez przedsiębiorców telekomunikacyjnych.

Sieci szkieletowe w ramach RSS są budowane głównie w topologii pierścienia. Sieć szkieletowa łączy węzły dystrybucyjne, jednocześnie agregując ruch z tych węzłów. Węzły dystrybucyjne łączą węzły dostępowe.

Regionalne Sieci Szerokopasmowe

Mapa sieci Szerokopasmowe Pomorskie. Źródło: ORANGE POLSKA SA

Szkielet sieci składa się z części pasywnej i aktywnej. Cześć pasywna zawiera infrastrukturę węzłów wraz z instalacjami, kanalizację kablową, kable i pasywny sprzęt światłowodowy. Część aktywna to aktywne urządzenia w sieci szkieletowej. Sieć szkieletowa oparta o pierścienie jest stosunkowo łatwa do rozbudowy oraz odporna na awarię. Nawet w przypadku uszkodzenia węzła czy przerwania kabla światłowodowego możliwa jest poprawna praca pozostałej części sieci. Wdrożenie sieci w topologii pierścienia jest także zdecydowanie tańsza od innych odpornych na awarie topologii, przykładowo kratowej. Sieć kratowa ma jednak wyraźną zaletę związaną z dużą ilością redundantnych połączeń węzłów, co jest nieocenione w przypadku awarii. W celu zapewnienia podobnej właściwości pierścienie sieci można podzielić na mniejsze poprzez połączenia skrośne.

Warstwa dystrybucyjna składa się z części pasywnej i aktywnej. Cześć pasywna zawiera infrastrukturę węzłów dystrybucyjnych z instalacjami, kanalizację kablową, kable światłowodowe i pasywny osprzęt światłowodowy. Część aktywna zawiera urządzenia aktywne. W sieciach dystrybucyjnych i dostępowych najczęściej wybierana jest topologia drzewa. Zaletą tej topologii jest łatwa skalowalność i możliwość dołączenia nowych odgałęzień na każdym poziomie drzewa. Węzły sieci dystrybucyjnej i szkieletowej przeważnie są umieszczane w lokalizacjach, które nie utrudniają dostępu do węzła operatorom funkcjonującym na danym terenie.

Sieci powinny być budowane w oparciu o technologię światłowodową, uzupełnianą technologiami radiolinii w pasmach licencjonowanych. Kable są układane w rurach HDPE w ilość od 2 do 6 w ciągu kanalizacji, a także w oparciu o systemy mikrokanalizacji. W niektórych inwestycjach planowane jest dzierżawienie włókien lub kanalizacji od innych operatorów.

W celu komercyjnej reprodukcji treści Computerworld należy zakupić licencję. Skontaktuj się z naszym partnerem, YGS Group, pod adresem [email protected]

TOP 200