Po przeczytaniu ''Punktu widzenia'' Mariana Kurasia ''MRP II to nie jest komputeryzacja'' (nr 12 CW z br.), mam mieszane uczucia. Gratuluję autorowi dobrego samopoczucia, które pozwala mu formułować tak zdecydowane oceny na temat racjonalizowania procesów zarządzania w przedsiębiorstwach.

Chciałbym jednak na wstępie przypomnieć autorowi, że przedmiotem badań prakseologii - nauki o racjonalnym działaniu, jest również analiza przysłów ludowych. Jedno z nich głosi: "Krowa, która głośno ryczy, mało mleka daje". Warto o tym pamiętać, zwłaszcza wtedy, kiedy traktuje się krowę jako punkt odniesienia przy ocenie działań ludzkich. To tyle tytułem mojego protestu przeciw zaproponowanej przez autora formie dyskusji na temat wdrażania systemów klasy MRP II.

Większość ocen i poglądów sformułowanych przez autora uważam za szkodliwe dla wysiłków podejmowanych przez teoretyków i praktyków (np. pod egidą APICS-u) w celu zracjonalizowania poprzez komputeryzację praktyki zarządzania procesami przemysłowymi. Ponieważ są to poglądy często wygłaszane, zwłaszcza przez osoby nie obciążone w tym zakresie praktyką lub głębszym rozumieniem problemu, zdecydowałem się przeciwstawić swoje racje, pisząc niniejszy artykuł.

MRP II to jedynie jądro systemów klasy MRP II

Zgadzam się ze schematem rozumowania autora, stanowiącym również motto moich artykułów publikowanych na łamach CW, że projekt wdrażania systemu klasy MRP II to inwestycja, która nie tylko powinna zwrócić się, ale również przynieść wymierne korzyści dla przedsiębiorstwa realizującego projekt. Nie podzielam natomiast zachwytu autora nad tym, że opis przeprojektowywania procesów w Browarach Wielkopolski rozpoczyna się od MRP II. Sugerowałbym wcześniejsze zainteresowanie się dorobkiem w zakresie DPR, zwłaszcza w kontekście dystrybucji piwa, JIT w zakresie dostawy surowców pomocniczych (puszki, butelki, naklejki itp.) oraz przeanalizowanie możliwości skorzystania z dorobku w zakresie OPT/TOC, umożliwiające lepsze radzenie sobie z "wąskimi gardłami" w okresie wzmożonego popytu. Przemawiają za takim podejściem następujące argumenty:

1. Wartość metody MRP II, zaproponowanej przez O. W. Wighta i rozwijanej w ramach APICS-u, wynika z jej zadań, umożliwiających integrację działań zarządczych dyrekcji, kierownictwa i pracowników funkcjonalnych, z uwzględnieniem rzeczywistego przebiegu procesów. Techniki proponowane w ramach metody (MPS, algorytm MRP, polityki planowania itd.) są ekonomicznie uzasadnione przy produkcji wyrobów powtarzalnych o wysokim stopniu złożoności, wytwarzanych w wielu odmianach na bazie wspólnego zbioru surowców i półfabrykatów. Produkcja piwa nie spełnia wszystkich ww. wymogów. Toteż należy korzystać z oferowanych w ramach MRP II technik z rozwagą.

2. Metoda MRP II zakłada, że ekonomiczne efekty jej wdrożenia przejawiają się w wyniku redukcji zapasów (surowców, produkcji w toku i wyrobów gotowych), co w przypadku produkcji i dystrybucji piwa jest możliwe w dość ograniczonym stopniu.

3. Metoda MRP II, która zainspirowała rozwój tej klasy systemów (stanowi podstawę standardu - "normy"), nie jest obecnie jedyną metodą zarządzania procesami w przedsiębiorstwie i korporacjach przemysłowych, która może być wspomagana przez większość obecnie oferowanych standardowych systemów klasy MRP II. Można bowiem w większości tej klasy systemów odnaleźć aplikacje i funkcje wspomagające inne metody zarządzania, takie jak np. JIT, OPT/TOC, DRP, TQM oraz metodę opartą na siatkach czynności itd.

4. Po próbach budowy na bazie ww. metod kompleksowych systemów zarządzania przedsiębiorstwem, sprawdzone praktyczne rozwiązania, proponowane przez ww. metody, zostały zaadaptowane w systemach klasy MRP II. W efekcie znacznie rozszerzył się zakres przedsiębiorstw - potencjalnych użytkowników - oraz zakres procesów zarządczych (o zarządzanie np. gospodarką remontową, jakością, procesami dostawy itp.), w których można wykorzystywać standardowe systemy klasy MRP II w projektach kompleksowej komputeryzacji zarządzania firmą.