ASP+ jest kolejną wersją technologii Active Server Pages, zaproponowaną przez Microsoft. Jej podstawowym założeniem jest uproszczenie i przyspieszenie tworzenia witryn WWW.

Active Server Pages to jedno z najciekawszych internetowych rozwiązań Microsoftu. Z jego popularnością muszą się liczyć nawet krytycy Windows i Microsoftu. Z punktu widzenia programisty, rozwiązania oparte na ASP i innych językach skryptowych działających po stronie serwera mają jednak kilka poważnych wad.

Po pierwsze, kod witryn internetowych jest bardzo długi. Nie ma łatwego sposobu pozwalającego wydzielić obiekty odpowiedzialne za określone zadania, nie można też stworzyć bibliotek pomocniczych procedur, nie zawsze udaje się zastosowanie zewnętrznych komponentów. W związku z tym wiele elementów witryny jest tworzonych metodą "kopiuj i wklej". Po drugie, język skryptowy jest językiem interpretowanym i duża część błędów, które mógłby wykryć kompilator, ujawnia się dopiero podczas testów. Co gorsza, te błędy znajduje czasem dopiero ostateczny użytkownik. Wreszcie po trzecie, kod ASP jest osadzony na stronie HTML. Utrudnia to chociażby równoczesną pracę programisty i grafika.

Współpraca przez obiekty

Nowy ASP+ pozwala korzystać, obok języków skryptowych VBScript/Jscript, z języków kompilowanych - Visual Basic, C#, a w przyszłości Microsoft planuje dodać obsługę innych, m.in. Smalltalk. Umożliwia to dokładne określanie typów danych.

W środowisku produkcyjnym kompilacja następuje przy pierwszym wczytywaniu strony. Każdy prekompilowany moduł na stronie może być implementacją danego interfejsu czy biblioteką pomocniczą. W ASP+ określono sposób odwoływania się do takich obiektów. Dzięki temu można zdefiniować obiekt w języku C#, a następnie rozszerzyć go np. przez dziedziczenie z poziomu kodu napisanego w VB 7. Dotychczas jedynym sposobem wymiany modułów pomiędzy językami było skompilowanie odpowiedniego komponentu COM. Teraz operacja ta zachodzi na poziomie strony ASP+. Warto podkreślić, że strona ASP+ może składać się z dwóch oddzielnych plików - jednego, który definiuje szatę graficzną i drugiego, który zawiera kod strony.

Dzięki temu, że kod na stronie ASP+ może być widziany w postaci gotowych obiektów, powstaje doskonałe narzędzie pozwalające definiować usługi udostępniane partnerom biznesowym za pośrednictwem Internetu. Jest to jedno z kluczowych założeń strategii .NET, ogłoszonej przez Microsoft w czerwcu br. Można wyobrazić sobie scenariusz, w którym firma przewozowa umieszcza na swojej stronie interfejs do obiektu wyliczającego koszt przesyłki. Współpracujący z nią sklep internetowy prezentuje klientom ceny swoich towarów wraz z aktualną ceną usług kurierskich pobraną ze strony firmy przewozowej.

Kontrola nad kontrolkami

W ASP+ rozbudowano mechanizm cache po stronie serwera. Można określać, jak długo pozostają ważne skompilowane wersje stron ASP+. W pamięci podręcznej mogą być przechowywane także fragmenty stron - poszczególne obiekty i metody. Co więcej, programista ma do dyspozycji specjalny interfejs API, który umożliwia sterowanie mechanizmem cache z poziomu strony ASP+.

ASP+ pozwala ukryć kod strony przed administratorem. Firma tworząca witrynę może udostępnić tylko skompilowane wersje stron ASP.

Wprowadzono też wiele mechanizmów ułatwiających kontrolę aplikacji. Debugger może śledzić kod napisany w różnych językach. Jednocześnie w ASP wprowadzono specjalne polecenia pozwalające zapisywać informacje pomocnicze.

W ASP+ udostępniono również nowy element, tzw. Web forms, znacznie ułatwiający definiowanie formularzy, które wypełnia użytkownik za pośrednictwem przeglądarki. Web forms pozwalają zarówno na standardową definicję formularzy HTML, jak i na określanie poszczególnych właściwości kontrolek (podobnie jak w Visual Basic, tyle że ze składnią XML).

ASP+ umożliwia definiowanie kontrolek "działających" po stronie serwera. Taka kontrolka zmienia swój wygląd, dostosowując go do możliwości przeglądarki. Tabela będzie inaczej prezentowana na urządzeniu komunikującym się za pośrednictwem protokołu WAP, a inaczej na komputerze z przeglądarką Internet Explorer 5.0. Wreszcie pojawiły się zdarzenia wyzwalane w momencie wczytywania i opuszczania strony. Dotychczas wymagało to tworzenia skryptów częściowo działających po stronie klienta.

ASP+ dysponuje wieloma klasami kontrolek. Pojawiły się nowe kontrolki pozwalające przeglądać listy elementów (podobne do siatki w arkuszu kalkulacyjnym) czy specjalne z wbudowanym testowaniem wprowadzonych informacji. ASP+ umożliwia także definiowanie własnych kontrolek, które grupują pewne pola, np. kontrolka do wprowadzania pełnego adresu z kodem pocztowym itp.

Nowa technologia Microsoftu pozwala na kojarzenie kontrolek ze źródłem danych, tak jak w tradycyjnych językach bazodanowych. Ułatwiło to przekazywanie informacji pomiędzy źródłem danych a aplikacją internetową. Dzięki oddzieleniu kodu witryny od sposobu prezentacji grafik może precyzyjnie określić sposób wyświetlania danych po stronie klienta.

W zgodzie z ASP

Instalacja rozwiązań opartych na ASP+ nie będzie wymagać, tak jak w przypadku ASP, instalowania wielu kontrolek czy wręcz zatrzymywania serwera, by pewne pliki mogły być zastąpione. Dzięki uniwersalnej metodzie odwoływania się do obiektów za pośrednictwem hierarchii nazw, wystarczy skopiować niezbędne pliki na serwer produkcyjny. Konfiguracja serwera polega na odpowiednim stworzeniu plików XML zawierających np. informacje o prawach dostępu.

Microsoft zapewnia, iż ASP+ będzie w pełni zgodne z ASP. Migracja na nową platformę nie powinna więc być skomplikowana. Dotychczasowe rozwiązania powinny nadal działać poprawnie.