Przegląd bram rezydentnych

Wzrost zainteresowania małych i średnich przedsiębiorstw szerokopasmowym dostępem do Internetu zaowocował pojawieniem się na rynku bram rezydentnych (Residential Gateway). Bramy te łączą w sobie niektóre cechy koncentratora, przełącznika i rutera. Najczęściej mają także zaimplementowane funkcje zapory ogniowej.

Wzrost zainteresowania małych i średnich przedsiębiorstw szerokopasmowym dostępem do Internetu zaowocował pojawieniem się na rynku bram rezydentnych (Residential Gateway). Bramy te łączą w sobie niektóre cechy koncentratora, przełącznika i rutera. Najczęściej mają także zaimplementowane funkcje zapory ogniowej.

Prezentujemy wyniki testu siedmiu bram rezydentnych. Badaniem objęto: WE-H-W Caymana, DI-713P firmy D-Link, BEFW11S4 firmy Linksys, MR314 firmy Netgear, SMC7004ABR Barricade spółki SMC, a także UGate-3200P z MaxGate i Xrouter Aero z Mcsense. Cztery produkty: DI-713P, BEFW11S4, MR314 i Xrouter Aero, mają także wbudowane interfejsy bezprzewodowych punktów dostępu, które jednak nie były przedmiotem oddzielnego testu.

Wyłonienie najlepszego produktu okazało się dosyć trudne - wszystkie charakteryzowały się pewnym wspólnym zespołem cech i funkcji, a także zbliżoną wydajnością. Ostatecznie za najlepsze urządzenie uznano bramę SMC7004ABR Barricade, która o ułamki punktu wyprzedziła MR314. Obydwa urządzenia zostały wyposażone w funkcje, których brakowało produktom konkurentów. Można do nich zaliczyć zaawansowaną zaporę ogniową i rozbudowane opcje zarządzania, a także powiadamianie o zdarzeniach za pomocą poczty elektronicznej. A jeśli się weźmie pod uwagę cenę, to brama SMC może się nawet okazać jeszcze bardziej atrakcyjna - jej cena jest znacznie niższa od pozostałych.

Wydajność

Tę cechę rozważano dwojako. Po pierwsze, badano zachowanie się urządzeń w sytuacji, kiedy jedna stacja robocza przesyłała plik o dużej objętości, a inna w tym samym czasie próbowała uzyskać dostęp do Internetu. Po drugie, zwrócono uwagę na szybkość transmisji między dwiema stacjami roboczymi przyłączonymi do bramy oraz między stacją a serwerem znajdującym się w innej sieci. Podczas testowania szybkości przesyłania z serwera port WAN każdej bramy był przyłączony do przełącznika komunikującego się z jednym serwerem, na którym został zainstalowany system Windows 2000.

W pierwszym przypadku wszystkie produkty dosyć dobrze radziły sobie z dostępem do Internetu i równoczesnym transferem danych. W drugim z testów mierzono, ile czasu zajmie przesłanie plików między dwiema stacjami roboczymi przyłączonymi do rutera/przełącznika i do serwera połączonego przez port WAN z drugim przełącznikiem Ethernet/Fast Ethernet. Wyniki uzyskane podczas łączenia dwóch stacji roboczych nie różniły się zbytnio od siebie. Natomiast w przypadku połączenia stacji z serwerem nie uzyskano takiej zgodności. Bramy Caymana i Macsense zaprezentowały się najkorzystniej. Tuż za nimi uplasowały się urządzenia D-Link i SMC. Najwolniej działała brama MaxGate.

Jedną z funkcji komunikacyjnych bram domowych jest łączenie sieci lokalnej z Internetem. Druga polega na sprzęganiu urządzeń w sieci lokalnej. W związku z tym szybkość bram testowano na dwa sposoby. W pierwszym serwer Compaq ProLiant 5500 pod systemem Windows 2000 Server spełniał rolę serwera internetowego, do którego stacja łączyła się za pośrednictwem przełącznika Linksys 10/100 Mb/s. Użycie tego serwera miało zapobiec testom w warunkach rzeczywistych, w których stan łącza internetowego zmienia się w sposób nieprzewidywalny. W drugim teście do przesyłania plików użyto komputerów Compaq iPaq. Mierzono przepływność w obu testach.

W testach łącza internetowego uznano arbitralnie, że przepływność 1,5 Mb/s lub wyższa oznacza przepływność maksymalną. Oznacza to, że każda brama, która ją osiągnęła lub przekroczyła, otrzymywała komplet punktów (założenie takie poczyniono ze względu na górną przepływność interfejsu DSL lub modemu kablowego użytkownika). Natomiast w teście dotyczącym sieci lokalnej mierzono wydajność relatywną. Najszybsze urządzenie otrzymywało najwięcej punktów, a pozostałym przyznawano punkty w odniesieniu do najszybszego. Wykonano dwa testy. Na wynik całościowy składała się ocena testu internetowego z wagą 0,6 i testu lokalnego ze współczynnikiem wagowym 0,4. Nie obyło się bez niespodzianek. Urządzenie Caymana okazało się dobre w teście z serwerem internetowym, ale zaprezentowało zdecydowanie gorsze rezultaty w lokalnym teście (peer-to-peer), zupełnie przeciwnie jak MaxGate. Jednak ogólne wrażenie po wykonanych testach pozostało dosyć dobre - wszystkie urządzenia funkcjonowały bez problemu. Warto dodać, że zaimplementowane w bramach filtrowanie URL (Uniform Resource Locators) również w pewnym stopniu wpływa na wydajność.

W celu komercyjnej reprodukcji treści Computerworld należy zakupić licencję. Skontaktuj się z naszym partnerem, YGS Group, pod adresem [email protected]

TOP 200