Nowa generacja WAN

Operatorzy, odpowiadając na wymagania przedsiębiorstw w zakresie łączenia zdalnych oddziałów, oferują różne typy połączeń poprzez sieć WAN. Obecnie najpopularniejsze z nich to IP VPN, gdzie warstwa L3 (modelu OSI/ISO) jest przenoszona między zdalnymi lokalizacjami, wykorzystując do tego celu infrastrukturę IP. Do tych rozwiązań coraz częściej dołączają technologie pozwalające na przenoszenie warstwy L2 poprzez WAN, takie jak VPLS oraz OTV, którym warto się przyjrzeć.

VPLS i OTV zapewniają elastyczność wdrożenia oraz zarządzanie usługami sieciowymi dla rozległych geograficznie lokalizacji. VPLS (Virtual Private LAN Service), działający poprzez sieć MPLS lub IP, jest zatwierdzonym standardem, lecz wymaga doświadczonej kadry IT, aby skutecznie zarządzać tak zbudowaną siecią. OTV (Overlay Transport Virtualization), pracujący wyłącznie poprzez sieć IP, to protokół stworzony przez Cisco, który wymaga wykorzystania określonego sprzętu.

Polecamy Sieci GPON w praktyce

Zobacz również:

  • Sztuczna inteligencja pomaga rozwiązywać problemy z sieciami

L2 przez WAN - czy to możliwe?

Połączenia zdalnych biur z centralą firmy niemal zawsze mają krytyczne znaczenie dla prowadzenia biznesu, ponieważ zapewniają dostęp do centrum danych, a jednocześnie powinny odpowiednio traktować transmisje danych i przekaz głosu. Organizacje mają wiele opcji łączenia takich lokalizacji - mogą to być technologie IP VPN, MPLS, a w przeszłości ATM/Frame Relay. Dawniej technologie pozwalające na przenoszenie warstwy L2 były kosztowne i miały wiele ograniczeń. Dodatkowo pozwalały na zestawianie połączeń wyłącznie w architekturze punkt-punkt. Nowymi technologiami, pozwalającymi na rozszerzenie protokołów Ethernet na WAN, są m.in. VPLS oraz OTV.

Nowa generacja WAN

Jak działa MPLS VPN?

Nowoczesne technologie WAN, łączące oddalone lokalizacje w warstwie drugiej, realizują funkcje wirtualnych przewodów PW (pseudowire). W rzeczywistości takie połączenie zachowuje się jak fizyczny kabel położony między zdalnymi lokalizacjami. Technologie PW przekazują wszystko, co pojawi się po jednej stronie tunelu - na drugą stronę tunelu, łącznie z ruchem multicast, protokołem Spanning-Tree, MAC adresami i innymi protokołami warstwy L2. Co więcej, możliwe jest zapewnienie połączeń w architekturze wielopunkt-wielopunkt. Technologia PW nie zakłada jednak wykorzystania protokołów trasowania, więc potrzebna jest podbudowa w postaci protokołu IP lub MPLS.

Polecamy Carrier Ethernet 2.0

Większość operatorów oferuje różne typy połączeń poprzez sieć MPLS. Jej popularność wynika z tego, że obsługuje liczne protokoły, daje możliwość zapewnienia różnych poziomów jakości usług, a także przenoszenia z odpowiednią jakością ruchu głosowego czy wideo. Struktura MPLS jest także stosunkowo bezpieczna i odporna na awarie.

Polecamy 100 gigabitów na sekundę

MPLS jest protokołem niezbędnym do poprawnego funkcjonowania części technologii L2 poprzez WAN, dlatego warto wiedzieć, jak działa. MPLS pracuje w oparciu o model etykiet. Na brzegu sieci router LSR przydziela etykiety poszczególnym pakietom danych, aby przy wyjściu z sieci je zinterpretować i pozbyć się etykiet. Na etapie etykietowania tworzona jest ścieżka pakietu przez sieć MPLS. Etykiety są przydzielane na podstawie różnych kryteriów: może to być miejsce przeznaczenia lub źródło pakietów, może to być poziom jakości usług (QoS). Trasowanie odbywa się poprzez brzegowe routery etykiet (LSR). Pakiety danych są przekazywane zgodnie z ustaloną już na brzegu sieci trasą, określaną jako etykieta ścieżki przełączania (LSP). Etykiety układają się w stos, przy czym na najwyższym szczeblu znajduje się etykieta LSP. Forma stosu etykiet pozwala na nieograniczone możliwości kształtowania jakości usług i wyboru ścieżek ruchu. Ścieżki zapasowe uwzględniane w etykietach pozwalają na pełną redundancję połączeń. Wdrożenia MPLS są zawsze związane z realizacją kompletnej implementacji zarządzania jakością pakietów, wraz z zapewnieniem określonych poziomów jakości usługi SLA (Service Level Agreement).

Jedną z pierwszych technologii przekazywania L2 przez WAN była enkapsulacja pakietów wykorzystywana przez EoMPLS. Ta technologia pracuje w architekturze punkt-punkt i przystosowana jest do pracy z aplikacjami punkt-punkt. Skalowanie EoMPLS może okazać się wyzwaniem, ponieważ wraz z rozwojem infrastruktury liczba przewodów wirtualnych gwałtownie wzrasta, a dodatkowo nie można łączyć lokalizacji w chmurę. VPLS i inne protokoły rozbudowują możliwości EoMPLS, działając jak przełącznik między lokalizacjami i zapewniając implementację wielopunkt-wielopunkt. Podstawowe funkcjonalności MPLS nie pozwalają na przenoszenie warstwy L2 między różnymi lokalizacjami, dlatego na jego podbudowie pracują właśnie protokoły VPLS czy OTV.

W celu komercyjnej reprodukcji treści Computerworld należy zakupić licencję. Skontaktuj się z naszym partnerem, YGS Group, pod adresem [email protected]

TOP 200