Do tej pory wydano w Polsce zaledwie 100 certyfikatów kwalifikowanych, potrzebnych do poświadczania podpisów elektronicznych równoważnych podpisom odręcznym. Większość wydało szczecińskie Unizeto na potrzeby instytucji państwowych w kontaktach międzynarodowych. Zainteresowanie ze strony podmiotów komercyjnych jest praktycznie zerowe.

Można postawić tezę, że opóźnienie rozwoju rynku e-podpisu jest skutkiem "przeregulowania" ustawy o e-podpisie. Słusznie zagadnienia bezpieczeństwa ustawodawca uczynił priorytetem, ale najpewniej zapomniał o praktyczności przyjętych rozwiązań. W opinii specjalistów podstawowym problemem pozostaje interoperacyjność systemów obsługi bezpiecznego e-podpisu, tak by były zgodne z ustawą i mogły obsługiwać certyfikaty pochodzące od różnych wystawców. Te problemy ujawniły się przy trwającym wdrożeniu portalu w NBP, za pośrednictwem którego banki miałyby przesyłać raporty. Portal miał być pierwszym poważnym przedsięwzięciem obejmującym wykorzystanie bezpiecznych podpisów elektronicznych.

Niektórzy specjaliści twierdzą, że nie można wykluczyć, iż polski rynek e-podpisu w ogóle się nie rozwinie pod rządami obowiązującej ustawy, a kwalifikowany podpis elektroniczny nie znajdzie zastosowania. Na razie bliscy jesteśmy takiego scenariusza. Banki nie spieszą się, aby nakłaniać klientów do korzystania z podpisu elektronicznego. Wszyscy czekają na administrację, która jest zobligowana do przyjmowania pism w postaci cyfrowej, ale dopiero od sierpnia 2006 r. Zważywszy na typowe dla polskich instytucji dość swobodne traktowanie zapisów prawa i trudności budżetowo-organizacyjne, można mieć wątpliwości, czy ten termin zostanie dotrzymany. Świadczy o tym chociażby nonszalancja urzędników Ministerstwa Finansów, którzy w nowelizowanej obecnie ustawie o VAT nie wprowadzili uregulowania kwestii stosowania faktur w postaci elektronicznej i nie są w stanie określić terminu, kiedy to zrobią.