Pracowałem dla cesarza, Krzysztof Czerkawski, Prószyński i S-ka, Warszawa 1998

Dzięki relacjom profesora K. Czerkawskiego, wieloletniego wykładowcy Uniwersytetu w Hiroszimie, możemy poznać Kraj Kwitnącej Wiśni, takim, jaki jawi się on dla Europejczyka na stałe zatrudnionego w japońskim przedsiębiorstwie. Jest to obraz dalece odległy od opowiadań zafascynowanych tym krajem turystów, których zazwyczaj urzekła wyrozumiałość i opiekuńczość Japończyków. Jest on także różny od tego, co w swoich książkach przedstawiają ekonomiści, zafascynowani dalekowschodnimi metodami zarządzania.

Prof. K. Czerkawski z wielkim wyczuciem i znawstwem przybliża nam wszystkie aspekty życia zawodowego wykształconych Japończyków. Mamy więc w książce opis systemu szkolnictwa, rekrutacji, sposobów pracy i spędzania czasu wolnego przeciętnego pracownika dużego koncernu. Autor na ogół nie wnika przy tym w historyczno-kulturowe podłoże różnic, skupiając się na skondensowanym, niemal przewodnikowym ich opisie. Przedstawiona w książce rzeczywistość jest tak odmienna od naszej, że pomimo skrajnego syntetyzmu, książkę czyta się z zapartym tchem.

Wiele rozdziałów, w których przedstawiono mechanizmy działania korporacji, wzbudzi zapewne zdumienie czytelników. Jego źródłem jest olbrzymi kontrast pomiędzy tym, co za skuteczne zwykli uznawać zachodni menedżerowie a modelem kierowania przyjętym w japońskich koncernach. Książka Pracowałem dla cesarza na pewno zburzy kilka mitów na temat pracowitości, efektywności i uprzejmości Japończyków. Zapewne jednak wzbudzi również wątpliwość, co do wartości zachodnich metod zarządzania, które dla wielu z nas zdają się najbliższe ideału.