Rewolucja DVD będzie łagodna - czytniki DVD odczytują także dyski CD i CD-ROM

Pierwsze czytniki DVD pojawiły się na rynku w 1997 r. Początkowo DVD oznaczało Digital Video Disk, obecnie kojarzony jest raczej z terminem Digital Versatile Disk, gdyż technologia ta znalazła zastosowanie nie tylko przy odtwarzaniu sekwencji wideo. Jest technologią pamięci masowej powiązaną z takimi możliwościami, jak odczyt dysków ROM o dużej pojemności, wbudowane mechanizmy zabezpieczenia przed kopiowaniem, dekompresja danych wideo MPEG (Motion Picture Experts Group), odtwarzanie zapisanego dźwięku przestrzennego wysokiej jakości.

Dyski DVD nie różnią się wyglądem od zwykłych CD, ale pozwalają na zapis 4,7 GB danych, co np. umożliwia zapis o jakości studyjnej pełnometrażowego filmu fabularnego (135 min). W dalszej kolejności mają się pojawić następne wersje dysków DVD - dwuwarstwowa o pojemności 9,4 GB i dwustronna, czterowarstwowa (po dwie warstwy po obu stronach dysku) o pojemności 17 GB. Rewolucja DVD będzie jednak łagodna - czytniki DVD odczytują także dyski CD i CD-ROM. Z małym wyjątkiem - otóż ze względu na różną długość fali lasera odczytującego, niektóre napędy DVD obecnej generacji nie odczytują dysków CD-R. Również w testowanym napędzie DVD SD M1102 firmy Toshiba nie można było odczytywać zawartości dysków CD-R, choć dyski CD-RW były odczytywane bez jakichkolwiek problemów. W kolejnych generacjach DVD te niedogodności mają być usunię

Oferowane obecnie na rynku napędy DVD ROM są sprzedawane albo jako urządzenia współpracujące z komputerem PC, albo wolno stojące wideoodtwarzacze płyt DVD. O ile wideoodtwarzacze DVD pozwalają tylko na odtwarzania filmów na ekranie telewizora, to napędy DVD w komputerach PC mogą służyć jako dodatkowa pamięć masowa lub urządzenie do uruchamiania inteaktywnych aplikacji z takich obszarów zastosowań, jak kursy szkoleniowe czy nauczanie języków. Prawdopodobnie napędy DVD dla PC nie będą miały możliwości odtwarzania filmów pełnometrażowych z odpłatnością za każdorazowy seans (co zdaje się będzie regułą w wolno stojących odtwarzaczach DVD). Jeżeli chodzi o zapis danych, to pierwsze modele DVD RAM, które mają zastąpić magnetowidy (nagrywanie i odtwarzanie filmów), ukażą się na rynku w pierwszej połowie br.

Aby napęd DVD-ROM - zainstalowany w komputerze PC - odtwarzał cyfrowy zapis filmowy z towarzyszącą mu ścieżką audio, niezbędna jest dodatkowa karta dekodera MPEG-2. Do przetestowania napędu DVD SD-M1102 wykorzystano dwie karty - wolniejszy model Quadrant Cinemaster oraz nową wersję DVD Theather z dekoderem MPEG-2 i Audio Dolby. Zarówno jedna, jak i druga karta są instalowane w gnieździe PCI, ale DVD Theater wymaga dodatkowego połączenia z kartą graficzną. Niestety, okazało się, że ten nowy model karty dekodera współpracuje tylko z 5 modelami kart graficznych i wszelkie próby uruchomienia go nie powiodły się. Natomiast po dołączeniu napędu DVD do komputera, w starszy model karty MPEG-2 firmy Quadrant, można było przekonać się, jak łatwo zamienić komputer PC w odtwarzacz cyfrowych filmów wideo o perfekcyjnym obrazie i doskonałym dźwięku.

Dołączone do napędu DVD prezentacyjne dyski DVD-ROM (z fragmentami filmów, grami, kursem językowym itp.) umożliwiają poznanie zalet tej technologii. Odtwarzanie sekwencji wideo w oknie o rozdzielczości 720 x 400 pkt. z szybkością 30 klatek na sekundę jest porównywalne z tym, co oferują odbiorniki telewizyjne PAL czy NTSC. Jakość wyświetlanego filmu jest doskonała.

Osobną sprawą jest jakość dźwięku. Każdy dysk zawiera dźwięk kodowany w jednym z dwu standardów. Wykorzystana karta MPEG-2 pozwala na słuchanie nagrań dźwięku przestrzennego Dolby Digital Surround (tzw. AC-3) za pośrednictwem dołączonych do niej słuchawek lub dźwięków stereo kodowanych w standardzie MPEG-2 za pomocą karty MPEG, karty dźwiękowej i głośników. Szczególnie efektowny jest przestrzenny dźwięk Dolby Digital Surround (pięć kanałów stereo: lewy, centralny, prawy, lewy przód-tył i prawy przód-tył). Efekt odtwarzania nagrań AC-3 jest taki, że z doskonałą rozdzielczością przestrzenną i wysokim realizmem słychać, co kto mówi np. za drzwiami w pokoju znajdującym się z lewej strony z tyłu za widzem.