PETER COCHRANE 108 TIPS FOR TIME TRAVELLERS, ORION BUSINESS BOOKS, LONDYN, 1998

Peter Cochrane, obecny na tegorocznym Kongresie SAP w Polsce, jest znanym na świecie badaczem meandrów postępu technicznego. Społeczeństwa europejskie tradycyjnie są wstrzemięźliwe w akceptowaniu nowości, a zwłaszcza nowych technologii. Europejczycy częściej dostrzegają zagrożenia dla wspólnoty i poszczególnych jednostek, wynikające z używania nowych rozwiązań technicznych, niż korzyści biznesowe, które mogłyby z tego wyniknąć. Nie są skłonni płacić doraźnymi społecznymi kłopotami czy kryzysami za przyszłe zyski. Po prostu bardziej cenią stabilną codzienność niż gwałtowne rewolucje. Dlatego książka 108 Tips for Time Travellers zdobyła taką popularność w Europie. Peter Cochrane interesująco opisuje nowe zjawiska techniczne, przede wszystkim z dziedziny informatyki, w kontekście tradycyjnych zachowań i sposobów myślenia. Często wyraża zdziwienie, jak daleko odbiega oswojona przeszłość od przyszłości wyznaczanej przez postęp techniki. Zachwycając się potencjałem komputeryzacji nie kryje sympatii dla starych nawyków. Ale przede wszystkim ma wiele wyrozumiałości dla ludzkich obaw, zahamowań, braku umiejętności, niechęci do porzucania starego.

P. Cochrane wskazuje na bardzo ważną rzecz. Nowe technologie często nie mogą zabłysnąć nadzwyczajnymi efektami, ponieważ ludzie - nieświadomie - nakładają je na starą rzeczywistość. Podaje świetny przykład "biura bez papieru". Dzięki komputerom i systemom informatycznym dokumenty papierowe miały zniknąć z biurek. Stało się odwrotnie - papierów przybyło. Dlaczego? Ponieważ ludzie chcieli połączyć stare i nowe: schemat biura opartego na dokumentach papierowych przenieśli do skomputeryzowanego. W efekcie drukowali wszystko, co pojawiało się na ekranach. Użycie komputera w biurze wymaga innej jego organizacji niż tylko postawienia sprzętu, wymaga innej organizacji pracy. To stało się zrozumiałe dopiero dzisiaj, po latach doświadczeń, a właściwie porażek w stosowaniu systemów informatycznych w biurach.

I nie jest to jedyny pobudzający do refleksji przykład zawarty w książce P. Cochrane.